Текст и перевод песни Clouseau - Casanova (Wen er maar aan)

Casanova (Wen er maar aan)

Heb je last van't licht, misschien
Of heb ik echt een traan gezien
Dit liep anders dan verwacht
En vluchten heeft geen zin meer

Jij die niet eens zelf geloofd
Wat je iedereen beloofd
Je bleef altijd zo koel, recht naar je doel
Maar niet deze keer

Casanova is verliefd
Schrijft gedichten, schrijft een brief

Wie had dit ooit gedacht
Als de dood voor de nacht
Als je niet in haar armen rust
Elke ochtend is koud, je bent honderd jaar oud
Als een andere je wakker kust
Wen er maar aan
Dit zal nooit overgaan Casanova
Welkom in een nieuw bestaan
Wen er maar aan

Hoor ik daar een hart dat breekt
Nu ze niet meer met je spreekt
Ik herken je niet meer
De hemd van weleer
Hijst de witte vlag
Casanova heeft verdriet
Schrijft gedichten, schrijft een lied

Wie had dit ooit gedacht
Als de dood voor de nacht
Als je niet in haar armen rust
Elke ochtend is koud, je bent honderd jaar oud
Als een andere je wakker kust
Wen er maar aan
Dit zal nooit overgaan Casanova
Welkom in een nieuw bestaan
Wen er maar aan

Casanova staart mistroostig in zijn wijn
En hij zou graag niet meer Casanova zijn
Casanova heeft pijn

Wie had dit ooit gedacht
Als de dood voor de nacht
Als je niet in haar armen rust
Elke ochtend is koud, je bent honderd jaar oud
Als een andere je wakker kust
Wen er maar aan
Dit zal nooit overgaan Casanova
Welkom in een nieuw bestaan
Wen er maar aan

Казанова (Просто привыкни)

Тебя беспокоит свет, возможно,
Или я действительно увидел слезу?
Всё пошло не так, как ожидалось,
И бежать больше нет смысла.

Ты, которая сама не верила
В то, что всем обещала,
Ты всегда была такой холодной, шла прямо к своей цели,
Но не в этот раз.

Казанова влюблен,
Пишет стихи, пишет письма.

Кто бы мог подумать,
Что как смерть для ночи,
Если ты не в её объятиях,
Каждое утро холодно, тебе сто лет,
Если другая целует тебя, когда ты просыпаешься,
Просто привыкни.
Это никогда не пройдет, Казанова,
Добро пожаловать в новую жизнь.
Просто привыкни.

Я слышу, как разбивается сердце,
Теперь, когда она больше не говорит с тобой.
Я тебя больше не узнаю,
Рубаха прежних времен
Поднимает белый флаг.
Казанова грустит,
Пишет стихи, пишет песни.

Кто бы мог подумать,
Что как смерть для ночи,
Если ты не в её объятиях,
Каждое утро холодно, тебе сто лет,
Если другая целует тебя, когда ты просыпаешься,
Просто привыкни.
Это никогда не пройдет, Казанова,
Добро пожаловать в новую жизнь.
Просто привыкни.

Казанова безутешно смотрит в свой бокал вина,
И он хотел бы больше не быть Казановой.
Казанове больно.

Кто бы мог подумать,
Что как смерть для ночи,
Если ты не в её объятиях,
Каждое утро холодно, тебе сто лет,
Если другая целует тебя, когда ты просыпаешься,
Просто привыкни.
Это никогда не пройдет, Казанова,
Добро пожаловать в новую жизнь.
Просто привыкни.