Текст и перевод песни Collin - Het Biesbosch lied

Het Biesbosch lied

Stil glijdt zijn scheepje, tussen de grienden en riet,
Als iedereen slapen gaat, slaapt hij de visser nog niet.
Hij werpt zijn netten, hij neuriet een vrolijke wijs,
Hij voelt zich als een koning hier, hier is zijn paradijs.

In de maneschijn, dansen golfjes klein,
Op de stromen, gaan en komen.
'T windje ruist zo zacht, tovert sprookjespracht,
In het Biesboschland bij nacht.

Zo volgt zijn scheepje, langzaam de loop van het tij,
Tussen al die gorzen door ruikend naar slip, naar klei.
Hij proeft de stilte en dichtbij springt kwaakend een eend,
Ginds krijst weer een reiger luid dat is voor hem niet vreemd.

In de maneschijn, dansen golfjes klein,
Op de stromen, gaan en komen.
'T windje ruist zo zacht, tovert sprookjespracht,
In het Biesboschland bij nacht.

Als hij gaat rusten, verscholen in dat riet,
Dan zingen rond hem heen, vogeltjes weer hun lied.
Stil onder zijn huifje daar droomt hij van vrouw van kind,
Die hij de Biesboschman, daar in stilte bemint.

In de maneschijn, dansen golfjes klein,
Op de stromen, gaan en komen.
'T windje ruist zo zacht, tovert sprookjespracht,
In het Biesboschland bij nacht.

En als hij weer thuisvaart, ziet hij zijn huiske al staan,
Hij zwaait, tegen zijn kinderkes, die hem weer tegen gaan.
Blij lacht de visser en zach streelt zijn eeltige hand,
Hij vertelt tegen zijn kleuterkes over z'n mooi Biesboschland.

In de maneschijn, dansen golfjes klein,
Op de stromen, gaan en komen.
'T windje ruist zo zacht, tovert sprookjespracht,
In het Biesboschland bij nacht.

The Biesbosch Song

Silently glides his little boat, between the reeds and willows,
When everyone goes to sleep, the fisherman still does not sleep.
He casts his nets, he hums a cheerful tune,
He feels like a king here, this is his paradise.

In the moonlight, little waves dance,
On the streams, coming and going.
The wind whispers so softly, conjures up fairy-tale splendour,
In the Biesbosch land at night.

Thus his little boat follows, slowly the course of the tide,
Between all those bushes smelling of mud and clay.
He tastes the silence and a duck jumps quacking nearby,
Over there a heron screams loudly again, that is not strange to him.

In the moonlight, little waves dance,
On the streams, coming and going.
The wind whispers so softly, conjures up fairy-tale splendour,
In the Biesbosch land at night.

When he goes to rest, hidden in those reeds,
Then the birds sing their song around him again.
Quietly under his hood he dreams of his wife and child,
Whom he, the Biesbosch man, loves in silence there.

In the moonlight, little waves dance,
On the streams, coming and going.
The wind whispers so softly, conjures up fairy-tale splendour,
In the Biesbosch land at night.

And when he sails home again, he already sees his little house,
He waves to his little children, who come to meet him again.
The fisherman laughs happily and softly strokes their little hands,
He tells his little ones about his beautiful Biesbosch land.

In the moonlight, little waves dance,
On the streams, coming and going.
The wind whispers so softly, conjures up fairy-tale splendour,
In the Biesbosch land at night.