Текст и перевод песни Coma - Parapet

Parapet

Psy wyją
Na parapecie siedzę
Ulice zwieszone niezdarnie z tym chodnikiem kostrobatym w dole
Śnieg z lewej
Bo tutaj był zawsze
Na skraju dzielnicy od pola
Od wschodu wieje
Psy wyją
Do moich myśli
O tym spacerze w lesie, który się odbyć nie zdążył
Bo jesień...
A teraz zima
I wyją do moich bliskich
Których ubywa i giną
I nikną po miastach
Tak samo odległych jak moje
A raczej już wcale ich nie ma
A jeśli to nie wiem
Telefon zmieniłem...
Nie dzwonię
Siedzę i macham nogami
Z szóstego to sztuka cyrkowa i chwiejna
Framuga wstrzymuje mi ręce
A ręce wstrzymują mnie jednak
Inaczej już dawno bym przepadł
I przepadłbym w śnieg ów bym przepadł
Nad pola sunąwszy pod prąd ów
Pod śnieg ów niesiony
To wiatrem, to wyciem
Jak dobrze mi byłoby opaść
Z daleka od domu od okna
Na drzewa...
Na drogę...
Na lipiec...
Na środek świeżego miesiąca gdzie
Troski nie gryzą nie gniotą
A wokół nikogo i upał
Co włosy przemieniłby w złoto
Zapomnieć że zima i zgrzyty
Że wycie przenika przez ściany
I poczuć na sobie tę ciszę
I ową się ciszą dokarmić
I poczuć na sobie tę ciszę
I ową się ciszą dokarmić...

Parapet

Dogs howl
I sit on the windowsill
Streets hang awkwardly with that clumsy sidewalk below
Snow on the left
Because it has always been here
On the edge of the district from the field
The wind blows from the east
Dogs howl
To my thoughts
About that walk in the forest, which didn't happen
Because autumn...
And now winter
And they howl to my loved ones
Who are dying and disappearing
And they disappear in cities
As distant as mine
Or rather they don't exist at all
And if not, I don't know
I changed my phone number...
I don't call
I sit and swing my legs
From the sixth floor it's a circus and balancing art
The frame holds my hands back
And my hands hold me back anyway
Otherwise I would have long ago disappeared
And I would have gone into that snow I would have disappeared
Sliding against that current
Carried away by that snow
By wind, by howling
How good it would be to fall
Far away from home from the window
Onto the trees...
Onto the road...
Onto July...
Onto the middle of a fresh month where
Worries do not bite do not crush
And there is no one around and heat
That would turn your hair into gold
To forget that winter and gnashing of teeth
That howling penetrates the walls
And to feel that silence on me
And to feed on that silence
And to feel that silence on me
And to feed on that silence...