Текст и перевод песни Conny Vandenbos - Hij Was Pas Achttien

Hij Was Pas Achttien

Hij was misschien net achttien jaar
Breed in de schouders, goudblond haar en bruine ogen
Wij waren buiten het was warm
Hij streelde zacht mijn bovenarm, leek onvertogen
Ik was nerveus, schikte mijn haar
En verfde toen mijn wimpers maar
Ik was verlegen
Een vreemde gold sloeg door mijn bloed
Hij lachte wat en zei: wat goed
Jij valt niet tegen

Hij was misschien net achttien jaar
Maar dat was nauwelijks een bezwaar
Van mij te winnen
Geen zoete woordjes, liefste mijn
Hij was hardhandig, deed mij pijn
Bij het beminnen
Hij was een woeste stroom van lust
Heeft mij hartstochtelijk gekust
Zonder veel woorden
En op het zacht en geurend mos
Maakte hij al mijn zinnen los
En ik ontspoorde

Hij was misschien net achttien jaar
Mijn grootste minnaar, mijn barbaar
Mijn heer, mijn ridder
Hij zei alleen: het was niet slecht
Het klonk brutaal maar heel oprecht
Van een aanbidder
Hij heeft zich aangekleed en ging
En liet mij de herinnering
Aan wat wij deden
Ik liet hem gaan, ik wou het niet
Maar dacht waarom, wij stonden kiet
Hij was tevreden
Ik nam een spiegel, deed mijn haar
Keek naar mijzelf, het was liefde maar
Hij was pas achttien
Op dat moment begreep ik pas
Dat ik al twee keer achttien was

Tekst/muziek: P. Auriat/P. Serrain/S. Lebroul/L. Post

He Was Only Eighteen

He was just eighteen years old.
Broad-shouldered, blond hair, and brown eyes.
We were outdoors and the weather was lovely.
He lightly stroked my upper arm and seemed guileless.
I was nervous and tidying my hair.
Then I dyed my eyelashes.
I was shy.
A strange flame was coursing through my blood.
He laughed a little and said, "Great, you're lovely."
I imagined

He was just eighteen years old.
But that was hardly an obstacle.
To win me over
No sweet words, "my love".
He was rough, he hurt me,
When making love.
He was a raging torrent of lust,
He kissed me passionately.
Hardly any words were spoken.
And on the soft, fragrant moss,
He released my senses.
And I let myself go.

He was just eighteen years old.
My greatest lover, my barbarian.
My Lord, my knight
He only said, "It wasn't bad".
It sounded brusque but very sincere,
The words of a lover.
He got dressed and left.
And he gave me the memories.
Of what we did.
I let him go, I didn't want to,
But I wondered why, we had a good time.
He was pleased.
I took a mirror and tidied my hair,
Looked at myself, it was just love,
He was only eighteen.
At that moment I finally understood
I was already twice eighteen.

Lyrics/music: P. Auriat/P. Serrain/S. Lebroul/L. Post