Текст и перевод песни Cornelis Vreeswijk - Epistel 81 Maurits, ach Maurits

Epistel 81 Maurits, ach Maurits

Aan pijpendraaier Lovberg
In het knekelhuis bij de Dante-brug
Geschreven aan het graf

Maurits, ach Maurits, je schaduw verdwijnt
Zie hem in het duister verzinken
Zie goud en purper, dat weelderig schijnt
In de modder zinken
Hoor de klokken van de beiaardier
Zie de veerman op de dode rivier
Zie de laatste haven
Daarom, ach Maurits, laat ons aldus hier
Zoetelief begraven

Ach, langgezochte, verborgen plek
Waar wij de tranen doen plengen
Waar tijd en dood de wijsheid en de gek
Tot een mengsel mensen
Daar is geen afgunst meer, geen nijd en geen haat
En het geluk, toch anders altijd paraat
Zal op het graf niet gaan dansen
Vijanden, Maurits, ze komen te laat
Met gebroken lansen

De beiaardier slaat de maat van het spel
Hij laat de grote klok draaien
Misdienaar doet er zijn beste, jawel
Laat de wierook zwaaien
Langs het pad, dat naar de tempel toe voert
Groeien rozen, en de tortelduif koert
Achter omfloerste vanen
Roffelt de trom en de rouwstoet, ontroerd
Lost zich op in tranen

Aldus belandde in haar allerlaatste bed
De vrouw van de pijpendraaier
Nu is het uit met de dagelijkse pret
Arme armoedzaaier
Van de tapkast tot het graf, zij aan zij
Staan de broeders in een treurige rij
Weent gij, brave borsten
Dorst had ze steeds, net als ik, net als jij
En wij blijven dorsten

Epistle 81 Maurits, oh Maurits

To organ-grinder Lovberg
In the charnel house at the Dante bridge
Written at the grave

Maurits, oh Maurits, thy shadow disappears
See it sink into the darkness
See gold and purple, that sumptuously gleams
Sink into the mud
Hear the bells of the carillonneur
See the ferryman on the dead river
See the last haven
Therefore, oh Maurits, let us be buried thus here
As sweethearts

Ah, long-sought, hidden place
Where we shed tears
Where time and death make wise men and fools
Into a mixture of men
There is no longer any envy, no longer any spite and hatred
And happiness, which is always prepared differently
Will not dance on the grave
Enemies, Maurits, they come too late
With broken lances

The carillonneur beats the time of the game
He lets the great bell turn
The altar boy does his best, yes
Let the incense swing
Along the path that leads to the temple
Roses grow, and the turtledove coos
Behind veiled banners
The drum rolls and the funeral procession, moved
Dissolves in tears

Thus ended up in her very last bed
The wife of the organ-grinder
Now it is over with the daily fun
Poor pauper
From the taproom to the grave, side by side
The brothers stand in a sad row
Weep ye, brave breasts
She was always thirsty, just like me, just like you
And we remain thirsty