Текст и перевод песни Cornelis Vreeswijk - Rozenblad

Rozenblad

Er was er eens een heel klein rozenblad
Dat groeide aan een roos en die was rood
En op een avond ging dat roosje zo maar dood
Ze daalde zachtjes nar de grond en dat was dat

Maar toen kwam er een dolle wind voorbij
Die blies haar van ′t zuiden naar de noord
En hij zei dingen die ze nog nooit had gehoord
"Kom", zei de wind, "kom liefje, kom, ik maak je blij"

Ze kon die dwaze wind maar niet weerstaan
En gaf hem alles waar hij haar om vroeg
De wind nam alles aan, want hij kreeg nooit genoeg
Ze dansten samen heen en weer en af en aan

Maar 't windje was een heel slecht exemplaar
Hij droeg haar wel heel aardig in ′t begin
Maar op een slechte dag woei ze de modder in
Toen blies hij vrolijk verderop en liet haar maar

Heeft u misschien een rozenblad gezien
In 't builnis in de goot van deze stad
Weet, dat was eens een heel mooi rozenblad
De wind is weg, maar zij is er nog wel, misschien

Het spel waaraan ze deelnam werd haar dood
En de wind, die ze zo lief had, woei maar door
Ik geloof dat ik haar soms nog aan m'n voordeur hoor
Ik noemde haar een rozenblad, haar kleur was rood

Rose Petal

There was once a very tiny rose petal
That grew on a rose that was red
And one evening that rose just died
It gently fell to the ground and that was that

But then came a crazy wind passing by
That blew it from the south to the north
And it said things to it that it had never heard before
"Come," said the wind, "come dear, come, I'll make you happy"

She couldn't resist that foolish wind
And gave him everything that he asked her for
The wind took everything, for it never got enough
They danced together back and forth, and off and on

But the breeze was a very bad specimen
He carried her nicely in the beginning
But on a bad day, she blew into the mud
Then he blew happily on and left her alone

Have you perhaps seen a rose petal
In the garbage in the gutter of this city
Know that it was once a very beautiful rose petal
The wind is gone, but it is still there, perhaps

The game in which she participated became her death
And the wind, that she had loved so much, just kept blowing
I think I sometimes still hear it at my front door
I called her a rose petal, her color was red