Текст и перевод песни Corry Brokken - Zeerover Jenny

Zeerover Jenny

U ziet mij borrel en bierglazen spoelen
En de flessen, de vloer, de vaten
En dan geeft u mij gauw een fooitje
En dan zeg ik: dank u wel
En dan ziet u mijn versleten kleren
En dit rothotel
En u heeft geen flauw benul met wie u praatte
En u heeft geen flauw benul met wie u praatte
Maar dan op een avond klinkt er een schreeuw bij de haven
En ze vragen wat is dat voor een gil
En dan zie je hoe ik glimlach bij de tapkist
Iemand vraagt: wat glimlach jij zo stil
En een schip met acht zeilen
En vijftig kanonnen ligt vast aan de wal
En ze zeggen: kom ga de glazen maar spoelen
Doe de bedden, de was, de vaten
En ik neem wat ik nog kan krijgen
En ik verschoon ieder bed
Maar er zal geen mens in slapen
In mijn bed waar ongewed
En ze hebben geen benul met wie ze praten
En ze hebben geen benul met wie ze praten
Want er klinkt vanavond eindelijk gebrul bij de haven
En dan vraagt men: wat is dat voor een kreet
En dan zien ze me stil lachen achter het venster
Iemand zegt: die doet of ze wat weet
En een schip met acht zeilen
En vijftig kanonnen ligt vast aan de wal
Dan zal de lach op uw lippen besterven
En dan zullen de muren scheuren
En de stad wordt een vale kale vlakte
Van puin zonder end
Maar temidden van dat puin
Staat dit hotel nog overeind
Niemand weet nog waarom hier niets kon gebeuren
Niemand weet nog waarom hier niets kon gebeuren
En de hele nacht zal een groot rumoer voor dit hotel zijn
En men brult: waarom spaart men dit gebouw
Als de morgen gloort verschijn ik op de drempel
En men zucht: wie is die vreemde vrouw
En een schip met acht zeilen
En vijftig kanonnen ligt vast aan de wal
In de middag gaan er honderd piraten aan land
Marcheren over puin en scherven
Ze grijpen wie ze grijpen kunnen
Wie het ook zei
Ze binden ze vast en ze brengen ze mee
En ze vragen wie van dezen moet sterven
En ze vragen wie van dezen moet sterven
In de hete middag wordt het stil aan de haven
Als men vraagt die er sterven moet
En dan zullen ze me horen zeggen: allen
Als de eerste kop rolt zeg ik: Hopla
En het schip met acht zeilen
En met vijftig kannonen neemt mij mee hier vandaan

Пиратка Дженни

Вы видите меня, моющей кружки и пивные стаканы,
И бутылки, и пол, и бочки.
Вы быстро даёте мне чаевые,
И я говорю: спасибо.
Вы видите мою поношенную одежду
И эту грязную гостиницу.
И вы понятия не имеете, с кем разговариваете.
И вы понятия не имеете, с кем разговариваете.
Но однажды вечером в гавани раздастся крик,
И все спросят: что это за вопль?
И вы увидите, как я улыбаюсь у кассы,
Кто-то спросит: почему ты так тихо улыбаешься?
А корабль с восемью парусами
И пятьюдесятью пушками причалит к берегу.
И мне скажут: иди мой стаканы,
Стели кровати, стирай, мой бочки.
И я возьму всё, что смогу получить,
И я перестелю каждую кровать,
Но никто не будет спать
В моей постели, где не будет свадьбы.
И они понятия не имеют, с кем говорят.
И они понятия не имеют, с кем говорят.
Потому что сегодня вечером в гавани наконец-то раздастся рёв,
И все спросят: что это за крик?
И увидят меня, тихо смеющейся за окном.
Кто-то скажет: она делает вид, что знает что-то.
А корабль с восемью парусами
И пятьюдесятью пушками причалит к берегу.
Тогда улыбка на ваших губах замрёт,
И стены рухнут,
И город превратится в серую голую равнину
Из бесконечных обломков.
Но посреди этих обломков
Эта гостиница всё ещё будет стоять.
Никто не будет знать, почему здесь ничего не случилось.
Никто не будет знать, почему здесь ничего не случилось.
И всю ночь вокруг этой гостиницы будет стоять шум,
И люди будут кричать: почему это здание уцелело?
Когда рассветёт, я появлюсь на пороге,
И они вздохнут: кто эта странная женщина?
А корабль с восемью парусами
И пятьюдесятью пушками причалит к берегу.
В полдень сто пиратов сойдут на берег,
Пройдут по обломкам и осколкам,
Схватят всех, кого смогут схватить,
Кто бы это ни был,
Свяжут их и приведут ко мне.
И спросят: кто из них должен умереть?
И спросят: кто из них должен умереть?
В жаркий полдень в гавани станет тихо,
Когда спросят, кто должен умереть.
И тогда они услышат, как я скажу: все.
Когда покатится первая голова, я скажу: Оп-ля!
И корабль с восемью парусами
И пятьюдесятью пушками увезёт меня отсюда.