Текст и перевод песни Czesław Niemen - Piosenka dla zmarłej

Piosenka dla zmarłej

Wszystko jest bez sensu,
Wszystko pogmatwane
Jak te winorośle,
Gąszcze cmentarniane.

Wszystko, co się złączy,
Znowu się rozłączy,
Na kształt pogmatwanych
Na cmentarzach pnączy.

Wśród wielkiej miłości
Wszystko jest poczęte
I wszystko - bez sensu -
Lecz bardzo jest święte.

Która leżysz w trumnie
Pomiędzy kwiatami,
Wiedz, że Dionizos
Modli się za nami.

Wiedz, że przyjdzie święty,
Ramieniem ogarnie,
Wszystkie wytłumaczy
Przebyte męczarnie.

Bo sens nie w szarpaniu
Ani jest w radości,
Ale w cierpliwości
I wielkim czekaniu.

Niech cię więc nie zdziwią
Obłoki ni zorze,
Wszystko jest na chwilę
I wszystko jak morze.

Wszystko jest od Boga
I do Boga droga,
Niby Jakubowa
Drabina uboga.

Niechże ciebie w grobie
Nic nie niepokoi:
Nocką mroźny miesiąc
Nad mogiłą stoi.

A wiosną - co wiosny -
Przez lata i wieki
Kwiaty na mogile
Podniosą powieki.

Wnet pogasną liście -
Wszystko trwa tak krótko,
Ja się tez przytulę
Do ziemi cichutko.

Zapomnieni dawno
Wyrośniem kwiatami,
Bowiem Dionizos
Modli się za nami.

Song for the Deceased

All is meaningless,
All is tangled
Like these grapevines,
Cemetery thickets.

Whatever binds together,
Will again divide,
In the tangled image
Of creepers in cemeteries.

In the vastness of love,
All is conceived
And all - pointlessly -
But nevertheless very sacred.

One who lays in a coffin,
Amidst flowers,
Know that Dionysus
Prays for us.

Know that the saint will come,
And with their arm, will cradle,
Explain all
Of the torment endured.

For meaning lies not in struggle,
Nor yet in joy,
But instead in patience,
And the grand waiting.

Let not the clouds or the auroras
Astonish you, then,
For all is but fleeting,
And all is as the sea.

All is of God,
And the path to God,
Is akin to Jacob's
Meek ladder.

Let naught trouble you in the grave,
Let it not dismay,
For the moon, in the biting cold night,
Stands sentinel at your grave.

And come the spring - as each does -
Throughout years and ages,
Flowers upon the grave
Shall raise their petals.

Soon their leaves shall fade -
All is so transient,
And I too shall quietly nestle
In the soft earth.

Long forgotten,
We shall bloom as flowers,
For Dionysus,
Prays for us.