Текст и перевод песни Da Poet - Sonbahar

Sonbahar

Yine sonbahar
Yine sonbahar, yine sonbahar
Yine sonbahar, yine sonbahar

Ya bak yine meçhule doğru adımlarım hızlanır
Yanlız başımayım, yağmur başımı ıslatır
Sokak eskimez, sokak herkesin aynası
Kavgası bitmez, mâlum herkesin var bi' damgası

Sonsuza rötarlı yine güneşin doğuşu
Işıklar sönünce birden karanlık konuştu
Yıldızlar avuç içime saklanıp doluştu
Bulutlar öfkelenip yine rüzgarla boğuştu

Buharlaşıp karıştım gökyüzünün yüreğine
Bi' yanımda sonbahar, fırtınalar diğerinde
Bilmedin, çekildim cümleler giyip üzerime
Bi' şarkı oldum, çaldım dans edip gölgelerimle

Tozlu bi' plak döner aklımın caddelerinde
Kaybolan sayfaların hayalden tümcelerinde
Çift düzine sene zamanın kor ateşinde
Mevsimler bana inat sonbahar her seferinde

Ağır ağır geliyor sonbahar
(Yine sonbahar, yine sonbahar)
Ağır ağır geliyor sonbahar
(Yine sonbahar, yine sonbahar)

Kirlendi ışıkları caddelerin
Cebimde ıslıklarım, hepsini sarhoşluğa besteledim
Yaşamak kadar eski hikayenin kökleri
Zaten hayat dediğin bi'kaç perde gösteri

Bi' rolüm yoktu herkes rollerini arıyoken
Renkler ve sesler başucumda duruyoken
Bi'kaç milyon sene gözümde uyku yok yine
Yatağımda ölü ve soğuk bi' argo yatıyoken

Uzaklaştım, şehir benim kadar donuktu
Benim kadar buruk, sonbahar gibi soğuktu
Duvarlar konuşmaz, sessizliğe tutuklu
Küskün mimiklerine maskeler mi umuttu?

Ben bi' yol bulup tutundum, yolum zamanın ötesine
Güç alıp hicivden hayat karıştı nefesime
Çift düzine sene zamanın kor ateşinde
Mevsimler bana inat sonbahar her seferinde

Ağır ağır geliyor sonbahar
(Yine sonbahar, yine sonbahar)
Ağır ağır geliyor sonbahar
(Yine sonbahar, yine sonbahar)

Ağır ağır geliyor sonbahar
(Yine sonbahar, yine sonbahar)
Ağır ağır geliyor sonbahar

Yine sonbahar, yine sonbahar

Autumn

Autumn again
Autumn again, autumn again
Autumn again, autumn again

Look, again towards the unknown my steps quicken
I am all alone, rain soaks my head
The street does not age, the street is everyone's mirror
Its struggle never ends, it is known that everyone has a mark

Forever delayed is the sunrise again
When the lights go out suddenly darkness speaks
The stars hide in the palms of my hands and fill up
The clouds grow angry and once more wrestle with the wind

Evaporating, I mix with the heart of the sky
Autumn is on one side of me, storms on the other
You did not know, I retreated wearing sentences like clothes
I became a song, I danced and played with my shadows

A dusty record spins on the streets of my mind
In imaginary sentences of lost pages
Two dozen years in the forge fire of time
Seasons in spite of me, autumn every time

Autumn comes slowly
(Autumn again, autumn again)
Autumn comes slowly
(Autumn again, autumn again)

The lights of the streets are dirty
In my pocket are my whistles, I composed them all to drunkenness
As old as life is the history of the roots
Life, after all, is just a few acts of a play

I had no role while everyone was looking for their roles
While colors and sounds stood by my bedside
For a few million years there has been no sleep in my eyes again
While a dead and cold slang lies in my bed

I moved away, the city was as dull as me
As bitter as me, cold like autumn
Walls do not speak, imprisoned in silence
Were masks a hope for their sullen grimaces?

I found a way and held on, my path beyond time
Taking strength from satire, life mixed with my breath
Two dozen years in the forge fire of time
Seasons in spite of me, autumn every time

Autumn comes slowly
(Autumn again, autumn again)
Autumn comes slowly
(Autumn again, autumn again)

Autumn comes slowly
(Autumn again, autumn again)
Autumn comes slowly

Autumn again, autumn again