Hallelujah - Daniel Kahn перевод на немецкий

Hallelujah

געווען אַ ניגון ווי אַ סוד
וואָס דוד האָט געשפּילט פֿאַר גאָט
נאָר דיר וואָלט'ס נישט געווען אַזאַ ישועה
מע זינגט אַזוי: אַ פֿאַ, אַ סאָל
אַ מי־שברך הייבט אַ קול
דער דולער מעך וועבט אַ הללויה

דײַן אמונה איז געוואָרן שוואַך
בת שבֿע באָדט זיך אויפֿן דאַך
איר חן און די לבֿנה דײַן רפֿואה
און זי נעמט דײַן גוף, זי נעמט דײַן קאָפּ
זי שנײַדט פֿון דײַנע האָר אַ צאָפּ
און ציט פֿון מויל אַראָפּ אַ הללויה

אָ טײַערע איך קען דײַן סטיל
איך בין געשלאָפֿן אויף דײַן דיל
כ'האָב קיינמאָל נישט געלעבט מיט אַזאַ צנועה
און איך זע דײַן שלאָס, איך זע דײַן פֿאָן
אַ האַרץ איז נישט קיין מלכס טראָן
ס'איז אַ קאַלטע און אַ קאַליע הללויה

אוי ווי אַמאָל, טאָ זאָג מיר אויס
וואָס טוט זיך דאָרטן אין דײַן שויס
טאָ וואָס זשע דאַרפֿסט זיך שעמען ווי אַ בתולה
און געדענק ווי כ'האָב אין דיר גערוט
ווי די שכינה גלוט אין אונדזער בלוט
און יעדער אָטעם טוט אַ הללויה

זאָל זײַן מײַן גאָט איז גאָר נישטאָ
און ליבע זאָל זײַן כּל-מום-רע
אַ פּוסטער טרוים צעבראָכן און מכולה
נישט קיין געוויין אין מיטן נאַכט
נישט קיין בעל־תּשובֿה אויפֿגעוואַכט
נאָר אַן עלנטע קול־קורא הללויה

אַן אַפּיקורס רופֿסטו מיך
מיט שם־הוויה לעסטער איך
איז מילא, איך דערוואַרט נישט קיין גאולה
נאָר ס'ברענט זיך הייס אין יעדן אות
פֿון אַלף־בית גאָר ביזן סוף
די הייליקע און קאַליע הללויה

און דאָס איז אַלץ, ס'איז נישט קיין סך
איך מאַך דערווײַלע וואָס איך מאַך
איך קום דאָ ווי אַ מענטש, נישט קיין שילוּיע
כאָטש אַלץ פֿאַרלוירן סײַ ווי סײַ
וועל איך פֿאַרלויבן אדני
און שרײַבן ווי לחיים הללויה

Hallelujah

Es war ein Lied, geheimnisvoll,
Das David einst für Gott gespielt,
Doch dir klang es wohl nicht so wundervoll.
Man singt es so: das Fa, das Sol,
Der Mollakkord, die Stimme schwillt,
Der ratlose König webt ein Halleluja.

Dein Glaube war nicht mehr so stark,
Bat Sheva badet auf dem Dach,
Ihr Reiz im Mondschein deine Heilung war.
Und sie nimmt deinen Leib, sie nimmt deinen Kopf,
Sie schnitt von deinem Haar den Zopf,
Und zog aus deinem Mund herab ein Halleluja.

Oh Teure, ich kenn' deinen Stil,
Ich schlief bei dir auf deinem Diel',
Ich lebte nie mit einer so Frommen, fühl'.
Und ich seh' deine Burg, ich seh' deine Fahn',
Ein Herz ist keines Königs Thron,
's ist ein kaltes und ein kaputtes Halleluja.

Oh wie zuvor, so sag mir schlicht,
Was regt sich dort in deinem Schoßgesicht?
Warum so schamhaft tun wie eine Jungfrau tut?
Und denk zurück, wie ich in dir geruht,
Wie die Schechina glüht in unsrem Blut,
Und jeder Atemzug ein Halleluja tut.

Mag sein, mein Gott ist gar nicht da,
Und Liebe sei nur Schmerz und Plagerei, ja,
Ein leerer Traum, zerbrochen und entweiht, fürwahr.
Kein Weinen mitten in der Nacht,
Kein Büßer, der reumütig erwacht,
Nur ein einsames, klangloses Halleluja.

Einen Ketzer nennst du mich,
Den Gottesnamen läst're ich,
Sei's drum, ich erwarte keine Erlösung für mich.
Doch brennt es heiß in jedem Zeichen,
Vom Aleph-Bet, ohnegleichen,
Das heilige und kaputte Halleluja.

Und das ist alles, 's ist nicht viel,
Ich mach' indessen, was mein Ziel,
Ich komm' als Mensch hierher, nicht als ein höh'res Spiel.
Obwohl schon alles längst verlor'n für immerdar,
Werd' ich doch preisen Adonai, fürwahr,
Und schreibe wie ein 'L'Chaim!' Halleluja.