Текст и перевод песни Danny de Munk - Ze Wacht Nog Steeds Op Mij

Ze Wacht Nog Steeds Op Mij

Schenk nog één keer in
'T Was gezellig als altijd
Zei m'n ouwe gabber in de kroeg
Nou, nog eentje dan
Misschien heb ik morgen spijt
Maar voor het zover is, nog tijd genoeg

Zeg eens, weet je nog ...
Hoe ze altijd naast me zat
Hoe mooi ze was
Hoe ik haar heb liefgehad
Weet je nog

Straks loop ik door het donker
En ik knipoog naar die ene kleine ster
'K Wou dat ik haar kon vragen
Waarom lijkt de ochtend steeds zo ver?
En dan loop ik net als vroeger
Door onze oude straat op weg naar huis
En al wordt het alsmaar later
Ze wacht nog steeds op mij
Maar niet meer thuis

Kijk die foto daar
Het lijkt wel of het gisteren was
En haar glimlach, die blijft me altijd bij
Oh, als ze binnen kwam
Dat vertellen ze nu pas
Was iedere andere man jaloers op mij

Zeg eens, weet je nog...
Het was m'n eigen lieve schat
Hoe ze dansen kon
En wat een prachtig lijf ze had
Weet je nog

Straks loop ik door het donker
En ik knipoog naar die ene kleine ster
Ik wou dat ik haar kon vragen
Waarom lijkt de ochtend steeds zo ver?
En dan loop ik net als vroeger
Door onze oude straat op weg naar huis
En al wordt het alsmaar later
Ze wacht nog steeds op mij
Maar niet meer thuis

En in m'n dromen loop ik hier nog steeds naartoe
Om haar te vinden
Want, weet je nog...
Wat hadden we plezier
Weet je nog...
Het allerliefste was zij hier
Ooooooh, oh, oh
En al wordt het alsmaar later
Ze wacht nog steeds op mij
Maar niet meer thuis

Она всё ещё ждёт меня

Налей ещё разок
Было, как всегда, душевно,
Сказал мой старый приятель в баре.
Ладно, ещё одну,
Может, утром и пожалею.
Но пока всё кончится, ещё уйма времени.

Слушай, помнишь...
Как она всегда рядом сидела?
Какая красивая была?
Как я её любил?
Помнишь?

Скоро пойду по темноте,
Подмигну той самой маленькой звезде.
Хотел бы я у неё спросить,
Почему же утро так долго не наступает?
И пойду я, как и раньше,
По нашей старой улице, домой.
И пусть становится всё позже,
Она всё ещё ждёт меня.
Но уже не дома.

Глянь на ту фотографию,
Словно вчера было.
А её улыбка... Она всегда со мной.
Ах, когда она входила...
Вот только сейчас мне об этом рассказывают...
Любой другой мужчина мне завидовал.

Слушай, помнишь...
Она была моей любимой девочкой.
Как она танцевала...
И какое у неё было чудесное тело...
Помнишь?

Скоро пойду по темноте,
Подмигну той самой маленькой звезде.
Хотел бы я у неё спросить,
Почему же утро так долго не наступает?
И пойду я, как и раньше,
По нашей старой улице, домой.
И пусть становится всё позже,
Она всё ещё ждёт меня.
Но уже не дома.

И во снах я всё ещё иду туда,
Чтобы найти её.
Ведь, помнишь...
Как нам было весело.
Помнишь...
Она была здесь самой любимой.
О-о-о, о, о.
И пусть становится всё позже,
Она всё ещё ждёт меня.
Но уже не дома.