Текст и перевод песни Daria Zawiałow - Metropolis

Metropolis

Spaceruję wśród płonących drzew
Domy płoną też
Miasto obracasz w dym
Podpalone oczy, ślepy wzrok
Gdy odbierasz głos
Miasto obraca się w pył

Walę głową w mur, zamknięty tłum
Zwierzęcy folwark i król
W skrzydłach rośnie cierń, uderza w brzeg
Legion pustych serc

Metropolis gaśnie wolny świt
Który to już raz nam puka do drzwi?
Płacz zalewa wizję wydeptanych dni
Białych dni, ео (eo)
Metropolis, gdy nie wolno śnić
Dostajemy w dłoń recepty na sny
Potrafimy żyć, lecz to nie znaczy nic
Nie znaczy nic, ео (eo)

Nie chcę wyjść przez szereg
Nie chcę wchodzić, kiedy schody bez barierek
Nie chce mówić głośno o tym, co jest mądre
Nie chcę pisać o tym, co jest dla niektórych niewygodne

Futurystyczna wizja
Bezpłciowa przystań
Kolorowa iluzja
Czuję wstyd na karku
Spływa mi po płaszczu
A płaszcz topi się w gównie

Tonę w zniszczach państwa
Płoną wszystkie miasta
Zasłonięte okna
A za nimi wojna
Nie wiem, czym jest piękno
Ale jeśli sedno jawi się w jego lustrze
Wolę brzydką przestrzeń
Niż tę twarz, co szeptem pluje na konstytucję

Patrzę jak mi świat na barkach stoi
Jak w karawanie Salvadora Dali
Takie ładnie wizje
Czekam na te wizje
Czekam na te wizje, oo
Spaceruję wśród płonących drzew
Domy płoną też
Miasto obracasz w dym

Metropolis gaśnie wolny świt
Który to już raz nam puka do drzwi?
Płacz zalewa wizję wydeptanych dni
Białych dni, ео (eo)
Metropolis gdy nie wolno śnić
Dostajemy w dłoń recepty na sny
Potrafimy żyć, lecz to nie znaczy nic
Nie znaczy nic, ео (eo)

Metropolis

I walk among burning trees
The houses are burning too
You're turning the city into smoke
My eyes are burning, my vision is blurred
When you take away my voice
The city turns into dust

I am banging my head against a wall, a closed crowd
An animal farm and a king
Thorns grow in my wings and hit the shore
A legion of empty hearts

Metropolis is fading its free dawn
Which time is it when it knocks on the door?
Weeping floods the vision of trampled days
White days
Metropolis, when dreaming is not allowed
We get prescriptions for dreams
We can live, but it doesn't mean anything
Doesn't mean anything

I don't want to walk out through the ranks
I don't want to go in, when there are no guardrails on the stairs
I don't want to talk loud about what's wise
I don't want to write about what is inconvenient for some

A futuristic vision
A genderless haven
A colorful illusion
I feel the shame on my neck
It's running down my coat
And the coat melts in the shit

I am drowning in the waste of the state
All cities are burning
Windows are covered
And behind them is war
I don't know what beauty is
But if its essence is in its mirror
I prefer an ugly space
Than that face that whispers contempt on the constitution

I am looking how the world stands on my shoulders
Like in the caravan of Salvador Dali
Such beautiful visions
I am waiting for these visions
I am waiting for these visions, oh
I walk among burning trees
The houses are burning too
You're turning the city into smoke

Metropolis is fading its free dawn
Which time is it when it knocks on the door?
Weeping floods the vision of trampled days
White days
Metropolis, when dreaming is not allowed
We get prescriptions for dreams
We can live, but it doesn't mean anything
Doesn't mean anything