Текст и перевод песни Daria Zawiałow - Szarówka vol. 2

Szarówka vol. 2

Wracałam z długiej podróży
Z ulubionych kilku lat
Dym zasłania widok mi
Od wielu dni
Jak długo można czekać
Nie zabliźnia mi się czas
Nieskończenie dłuży się
Drogi cel
Zostawię Cię tu
Na końcu szarówki
Poddaję się
Choć widzę kres
W moich snach, na zakręcie
Płaczą ludzie deszczem
Nie wiem jak, niepojęte
Ich twarze stają się
Szare dni, szarym szeptem
Lecą mi przez ręce
To co mam, w szarym mieście
Echem staje się
Nic nie jest dobre jak kiedyś
Witrynom z oczu patrzy źle
Dzieci w kałużach topią gniew
Z domu łez
Oczy zmęczone powietrzem
Za powiekami chowam się
Matki więdną, życia im
Jakby mniej
Zostawiasz mnie tu (zostawiasz mnie tu)
Na końcu szarówki (na końcu szarówki)
Poddajesz się (poddajesz się)
Choć drogi cel
W moich snach, na zakręcie
Płaczą ludzie deszczem
Nie wiem jak, niepojęte
Ich twarze stają się
Szare dni, szarym szeptem
Lecą mi przez ręce
To co mam, w szarym mieście
Echem staje się
Unosi się wiatr
Sunie wolno, toczy strach
Gdy pukam do drzwi
Dziś już nie otwiera nikt
Unosi nas wiatr, unosi nas mgła
Beznamiętnie gra na czas
Unosi się wiatr, unoszę się ja
Pędzę z prądem, z biegiem lat
Zanosi się na to, skończy się świat
Płaczą dzieci, płaczę ja
Unosi nas czas, unosi nas czas...

Twilight vol. 2

I was returning from a long journey
From my favorite few years
Smoke obscures my view
For many days
How long can we wait
Time does not heal me
Endlessly long
Dear destination
I'll leave you here
At the end of twilight
I give up
Although I see the end
In my dreams, on the bend
People are crying like rain
I don't know how, it's incomprehensible
Their faces become
Gray days, gray whispers
Flying through my hands
What I have in the gray city
Becomes an echo
Nothing is as good as it used to be
Eyes of shop windows look angrily
Children drown anger in puddles
From a house of tears
Eyes tired of the air
I hide behind my eyelids
Mothers are withering, their lives
As if less
You leave me here (you leave me here)
At the end of twilight (at the end of twilight)
You give up (you give up)
Although a dear destination
In my dreams, on the bend
People are crying like rain
I don't know how, it's incomprehensible
Their faces become
Gray days, gray whispers
Flying through my hands
What I have in the gray city
Becomes an echo
The wind is blowing
It glides slowly, churning fear
When I knock on the door
Today, no one opens it anymore
The wind carries us away, the fog carries us away
It plays for time indifferently
The wind is blowing, I am blowing away
I rush with the current, with the passing years
It seems like the world is ending
Children are crying, I am crying
Time carries us away, time carries us away...