Текст и перевод песни Daria Zawiałow - Szarówka vol. 2

Wracałam z długiej podróży
Z ulubionych kilku lat
Dym zasłania widok mi
Od wielu dni
Jak długo można czekać
Nie zabliźnia mi się czas
Nieskończenie dłuży się
Drogi cel
Zostawię Cię tu
Na końcu szarówki
Poddaję się
Choć widzę kres
W moich snach, na zakręcie
Płaczą ludzie deszczem
Nie wiem jak, niepojęte
Ich twarze stają się
Szare dni, szarym szeptem
Lecą mi przez ręce
To co mam, w szarym mieście
Echem staje się
Nic nie jest dobre jak kiedyś
Witrynom z oczu patrzy źle
Dzieci w kałużach topią gniew
Z domu łez
Oczy zmęczone powietrzem
Za powiekami chowam się
Matki więdną, życia im
Jakby mniej
Zostawiasz mnie tu (zostawiasz mnie tu)
Na końcu szarówki (na końcu szarówki)
Poddajesz się (poddajesz się)
Choć drogi cel
W moich snach, na zakręcie
Płaczą ludzie deszczem
Nie wiem jak, niepojęte
Ich twarze stają się
Szare dni, szarym szeptem
Lecą mi przez ręce
To co mam, w szarym mieście
Echem staje się
Unosi się wiatr
Sunie wolno, toczy strach
Gdy pukam do drzwi
Dziś już nie otwiera nikt
Unosi nas wiatr, unosi nas mgła
Beznamiętnie gra na czas
Unosi się wiatr, unoszę się ja
Pędzę z prądem, z biegiem lat
Zanosi się na to, skończy się świat
Płaczą dzieci, płaczę ja
Unosi nas czas, unosi nas czas...

Я возвращалась из долгого путешествия.
Из фаворитов нескольких лет
Дым заслоняет вид мне
Много дней
Как долго вы можете ждать
Я не теряю времени.
Бесконечно долго
Дорогая цель
Я оставлю Тебя здесь
В конце серого
Я сдаюсь
Хотя я вижу конец
В моих снах, на повороте
Плачут люди дождем
Не знаю как, непостижимо
Их лица становятся
Серые дни, серый шепот
Они летят через мои руки
То, что у меня есть, в сером городе
Эхом становится
Ничто не хорошо, как раньше
С глаз долой смотрит плохо
Дети в лужах тают гнев
Из дома слез
Глаза, уставшие от воздуха
За веками прячусь
Матери увядают, жизнь им
Как будто меньше
Вы оставляете меня здесь (вы оставляете меня здесь)
В конце сало (в конце сало)
Вы сдаетесь (вы сдаетесь)
Хотя дорогая цель
В моих снах, на повороте
Плачут люди дождем
Не знаю как, непостижимо
Их лица становятся
Серые дни, серый шепот
Они летят через мои руки
То, что у меня есть, в сером городе
Эхом становится
Ветер поднимается
Скользит медленно, катится страх
Когда я стучу в дверь
Сегодня уже никто не открывает
Нас несет ветер, нас несет туман
Бесстрастно играет на время
Ветер поднимается, я плыву
Я мчусь по течению, с годами
Скоро наступит конец света.
Плачут дети, плачу я
Мы плывем время, мы плывем время...