Man Masto Tou Divaneh - Darvish Javidan перевод на немецкий

Man Masto Tou Divaneh

من مست و تو دیوانه، ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کس را هشیار نمی بینم
هر یک بدتر از دیگر شوریده و دیوانه

من مست و تو دیوانه، ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کس را هشیار نمی بینم
هر یک بدتر از دیگر شوریده و دیوانه

جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
بی صحبت جانانه
تو وقف خراباتی خرجت می و دخلت می
زین دفع به هشیاران مسپار یکی دانه

از خانه برون رفتم مستیم به پیش آمد
در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه
چون کشتی بی لنگر کژ میشد و مژ میشد
وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه

گفتم ز کجایی تو، تسخر زد و گفتا من
نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه
نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل
نیمیم لب دریا نیمی همه دردانه

گفتم که رفیقی کن با من که منت خویشم
گفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانه
گفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانه

شمس الحق تبریزی از فتنه چه پرهیزی
اکنون که درافکندی صد فتنه فتانه
صد فتنه فتانه

من مست و تو دیوانه، ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه
کم خور دو سه پیمانه
کم خور دو سه پیمانه
کم خور دو سه پیمانه
کم خور دو سه پیمانه
کم خور دو سه پیمانه

Ich bin betrunken und du bist verrückt

Ich bin betrunken und du bist verrückt, wer bringt uns nach Hause?
Hundertmal habe ich dir gesagt, trink weniger, nur zwei, drei Gläser.
In der Stadt sehe ich niemanden bei klarem Verstand,
jeder ist schlimmer als der andere, aufgewühlt und verrückt.

Ich bin betrunken und du bist verrückt, wer bringt uns nach Hause?
Hundertmal habe ich dir gesagt, trink weniger, nur zwei, drei Gläser.
In der Stadt sehe ich niemanden bei klarem Verstand,
jeder ist schlimmer als der andere, aufgewühlt und verrückt.

Meine Liebe, komm in die Taverne, um die Freude des Lebens zu sehen,
was für eine Freude kann das Leben ohne die Gesellschaft der Liebsten haben?
Ohne die Gesellschaft der Liebsten.
Du bist der Taverne gewidmet, dein Auskommen ist Wein und dein Einkommen ist Wein,
vertraue den Nüchternen von nun an kein Körnchen an.

Ich ging aus dem Haus, meine Trunkenheit kam mir entgegen,
in jedem ihrer Blicke verbargen sich hundert Gärten und Paläste.
Wie ein Schiff ohne Anker schwankte es hin und her,
und aus Sehnsucht nach ihr starben hundert Weise und Kluge.

Ich fragte, woher kommst du? Sie spottete und sagte: Ich
bin halb aus Turkestan, halb aus Fergana.
Halb bin ich aus Wasser und Lehm, halb aus Seele und Herz,
halb bin ich der Meeresküste, halb bin ich eine Perle.

Ich sagte, sei meine Gefährtin, denn ich bin dein Vertrauter,
sie sagte, ich unterscheide nicht zwischen Vertrautem und Fremdem.
Sie sagte, ich unterscheide nicht zwischen Vertrautem und Fremdem.

Shams-e Tabrizi, warum scheust du das Unheil,
jetzt, da du hundert Unheilstifter entfesselt hast?
Hundert Unheilstifter.

Ich bin betrunken und du bist verrückt, wer bringt uns nach Hause?
Hundertmal habe ich dir gesagt, trink weniger, nur zwei, drei Gläser.
Trink weniger, nur zwei, drei Gläser.
Trink weniger, nur zwei, drei Gläser.
Trink weniger, nur zwei, drei Gläser.
Trink weniger, nur zwei, drei Gläser.
Trink weniger, nur zwei, drei Gläser.