Текст и перевод песни David Vendetta feat. Akram - Unidos Para la Musica (Nick & Danny Chatelain Remix) - Vendetta's Bonus Track

W każdym z nas toczy się walka, trudno - życie stawką.
Nie zmienisz nic chowając brud pod wycieraczką.
Jak chcecie idźcie na dno, czasem już nic nie warto,
Niedawno byłem tam, mruczę smutne murmurando.
Wierzę, że wrócę, ludzie już nie na randkę z literatką,
Wrócę z kartką - sprawdź zawartość.
Ilu z nas owija serce izolacją? By było łatwo,
Nie jest łatwo, wyciągam wątki życia wykałaczką.
Chcę w końcu zamknąć cudzysłów, myśli natłok nie daje zasnąć,
Dość już złych dróg, w tunelu światło zgasło, prowadzi jasność umysłu.
Byłem jak Ikar, który się naćpał i najebał,
Gdy skończył się ten bal dotknąłem piekła zamiast nieba.
Każdy tak miewa, Adam i Ewa, whateva,
By się nie rozjebać latać trzeba jak Dedal.

(Ref.)
Żyj aż do bólu, choć wokół lód, żyj aż do bólu!
Gdy runie - buduj, od nowa muruj, żyj aż do bólu!
Wygrasz to próbuj, żyj aż do bólu, ludzie z marmuru -
Spotkamy się w dolinie królów!
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)

Wita cię jak nóż przy szyi kunszt wałbrzyskiej Sycylii.
Tu nie zagląda BBC, za to niebieskie pingwiny.
Tak żyją niziny, powietrzem słodkim od promieni słońca,
Panie daj im siły, by przeszli most po cierni kolcach.
Roześmiane dzieci skaczą po rozbitym szkle,
Bo to rejony wyklęte, spójrz kominy w tle.
I szwindle i czyny złe - jesteś stąd? Przywykłeś?
Rozmiękując śliny chleb, nie każdy tu przywykł jeść.
Spity gniew rozlewa się ulicami tu po zmierzchu,
Jak z żyły krew, biedę, jak spaliny czuć w powietrzu.
Szybki wdech i wolny wydech schowane w płuca kompleksu,
Znika w gruzach po przejściu, sny dźwiga tu rano w deszczu.
Nienawiść udaje miłość, miłość oddaje nienawiść.
I choć rozstaje trzeba iść, nicość zostaje przetrawić.
Gdzie cieszyć się? Bawić? Przepieprzyć? Przetańczyć?
Chcesz przebić się tam, gdy śmierć spieszy cię zabić.

(Ref.)
Żyj aż do bólu, choć wokół lód, żyj aż do bólu!
Gdy runie - buduj, od nowa muruj, żyj aż do bólu!
Wygrasz to próbuj, żyj aż do bólu, ludzie z marmuru -
Spotkamy się w dolinie królów!
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)

Jest czwarty marca, wiosna,
Prawie sto milionów mil od słońca.
Z gleby czuć rozkład, w powietrzu rozpad.
Bóg znalazł kozła, człowiek osła,
świat utknął w korkach znów.
To łódź bez wiosła, tu nie mógł powstać wzór.
Z syna na ojca ta sama troska - nie daj się okraść,
Nie waż się poddać, jak padłeś - powstań, to rozkaz!
I tak bez końca i to jest constans tu,
Prawie sto milionów mil od Słońca, Ziemia.
Stoję szczęśliwy wierząc, że to właśnie ją Pan miał w planie,
Choć zjadła pamięć, z niej widać światła planet.
Tak samo widzi je barman, krawiec jak Salma Hayek,
Choćby stanęła na palcach, gdzieś na szczycie K2.
Ze szczytu wieży Eiffla małe wydaje się ludzkie. Empire!
Choć ze szczytu widać dalej każdy gradient.
I każdy fragment, niedoskonałości piętno,
Ktoś tworzył nas na swoje podobieństwo.
Piękno nie zabiega o uwagę, tak jak King Kong o wzrost.
Trzeba dać im to pod nos, liczy się mikrokosmos,
Liczy się wszystko, co prąd znosi na inną prostą.
Bo myśli się prosto, a tylko przelicza się nośność.
Tacy są ludzie, zależni od równoleżników,
Od statusu poprzedników i przepychu ich kapituł.
Jesteśmy jak te psy tu, co machają wciąż ogonem,
Z programem R2D2 chwaląc się swym rodowodem.

(Ref. x2)
Żyj aż do bólu, choć wokół lód, żyj aż do bólu!
Gdy runie - buduj, od nowa muruj, żyj aż do bólu!
Wygrasz to próbuj, żyj aż do bólu, ludzie z marmuru -
Spotkamy się w dolinie królów!

(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Dolinie królów!)
(Dolinie królów!)

В каждом из нас идет борьба, трудно-жизнь на кону.
Ты ничего не изменишь, пряча грязь под ковриком.
Если хотите, идите ко дну, иногда ничего не стоит,
Недавно я был там, бормочу грустный мурмурандо.
Я верю, что я вернусь, люди больше не на свидание с литератором,
Я вернусь с карточкой-проверьте содержимое.
Сколько из нас обволакивает сердце изоляцией? Чтобы было легко,
Это не просто, я вытаскиваю нити жизни зубочисткой.
Я хочу, наконец, закрыть кавычки, мысли переполнены, чтобы не дать вам заснуть,
Довольно уже плохих дорог, в туннеле свет погас, ведет ясность ума.
Я был как Икар, который обкурился и обкурился.,
Когда этот бал закончился, я коснулся ада вместо рая.
Все так делают, Адам и Ева, ватева,
Чтобы не развалиться, надо как Дедал.

(Ref.)
Живи до боли, хоть вокруг лед, живи до боли!
Когда рушится-строи, заново клади, живи до боли!
Ты выиграешь это попробуй, живи до боли, мраморные люди -
Встретимся в Долине царей!
(Мраморные люди-встретимся в Долине царей!)

Он приветствует тебя, как нож у шеи, как сицилийскую валбжискую.
Здесь не заглядывают Би-би-си, а синие пингвины.
Так живут низины, воздух сладкий от лучей солнца,
Господи, дай им силы пройти по мосту через колючие колючки.
Смеющиеся дети прыгают по разбитому стеклу,
Потому что это области вылупились, посмотрите дымоходы на заднем плане.
И махинации, и злодеяния-вы отсюда? Ты привык?
Смачивая слюной хлеб, не все здесь привыкли есть.
Пьяная ярость разливается по улицам здесь в сумерках,
Как из вены кровь, как в воздухе запахло выхлопом.
Быстрый вдох и медленный выдох, заправленные в легкие комплекса,
Он исчезает в развалинах после перехода, сны снятся здесь утром под дождем.
Ненависть притворяется любовью, любовь захватывает ненависть.
И хотя расставаться надо, небытие переваривается.
Где наслаждаться? Играть? Przepieprzyć? Танцевать?
Вы хотите прорваться туда, когда смерть спешит убить вас.

(Ref.)
Живи до боли, хоть вокруг лед, живи до боли!
Когда рушится-строи, заново клади, живи до боли!
Ты выиграешь это попробуй, живи до боли, мраморные люди -
Встретимся в Долине царей!
(Мраморные люди-встретимся в Долине царей!)

Это четвертое марта, весна,
Почти в ста миллионах миль от солнца.
Из почвы чувствуется разложение, в воздухе распад.
Бог нашел козла, человек осла,
мир снова застрял в пробках.
Это лодка без весла, здесь не мог возникнуть узор.
С сына на отца та же забота - не обокрасть,
Не смей сдаваться, как пал-восстань, это приказ!
И так бесконечно, и это Констанс здесь,
Почти в ста миллионах миль от Солнца, Земля.
Я стою счастлив, полагая, что именно она была у вас в плане.,
Хоть она и съела память, из нее видны огни планет.
Так же их видит бармен, портной, как Сальма Хайек,
Она стояла на цыпочках где-то на вершине К2.
С вершины Эйфелевой башни маленький кажется человеческим. Империя!
Хотя с вершины виден каждый градиент.
И каждый фрагмент, несовершенство клеймо,
Кто-то создавал нас по своему подобию.
Красота не требует внимания, как Кинг-Конг для роста.
Нужно дать им это под нос, микрокосм имеет значение,
Важно все, что ток переносит на другую прямую.
Потому что мыслится просто, а только пересчитывается грузоподъемность.
Таковы люди, зависящие от параллелей,
От статуса предшественников и пышности их глав.
Мы как те собаки, которые все еще виляют хвостом.,
С программой R2D2 хвастаясь своей родословной.

(Ref. x2)
Живи до боли, хоть вокруг лед, живи до боли!
Когда рушится-строи, заново клади, живи до боли!
Ты выиграешь это попробуй, живи до боли, мраморные люди -
Встретимся в Долине царей!

(Мраморные люди-встретимся в Долине царей!)
(Мраморные люди-встретимся в Долине царей!)
(Мраморные люди-встретимся в Долине царей!)
(Мраморные люди-встретимся в Долине царей!)
(Долина Царей!)
(Долина Царей!)