Текст и перевод песни David Vendetta feat. Akram - Unidos Para la Musica (Nick & Danny Chatelain Remix) - Vendetta's Bonus Track

Unidos Para la Musica (Nick & Danny Chatelain Remix) - Vendetta's Bonus Track

W każdym z nas toczy się walka, trudno - życie stawką.
Nie zmienisz nic chowając brud pod wycieraczką.
Jak chcecie idźcie na dno, czasem już nic nie warto,
Niedawno byłem tam, mruczę smutne murmurando.
Wierzę, że wrócę, ludzie już nie na randkę z literatką,
Wrócę z kartką - sprawdź zawartość.
Ilu z nas owija serce izolacją? By było łatwo,
Nie jest łatwo, wyciągam wątki życia wykałaczką.
Chcę w końcu zamknąć cudzysłów, myśli natłok nie daje zasnąć,
Dość już złych dróg, w tunelu światło zgasło, prowadzi jasność umysłu.
Byłem jak Ikar, który się naćpał i najebał,
Gdy skończył się ten bal dotknąłem piekła zamiast nieba.
Każdy tak miewa, Adam i Ewa, whateva,
By się nie rozjebać latać trzeba jak Dedal.

(Ref.)
Żyj aż do bólu, choć wokół lód, żyj aż do bólu!
Gdy runie - buduj, od nowa muruj, żyj aż do bólu!
Wygrasz to próbuj, żyj aż do bólu, ludzie z marmuru -
Spotkamy się w dolinie królów!
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)

Wita cię jak nóż przy szyi kunszt wałbrzyskiej Sycylii.
Tu nie zagląda BBC, za to niebieskie pingwiny.
Tak żyją niziny, powietrzem słodkim od promieni słońca,
Panie daj im siły, by przeszli most po cierni kolcach.
Roześmiane dzieci skaczą po rozbitym szkle,
Bo to rejony wyklęte, spójrz kominy w tle.
I szwindle i czyny złe - jesteś stąd? Przywykłeś?
Rozmiękując śliny chleb, nie każdy tu przywykł jeść.
Spity gniew rozlewa się ulicami tu po zmierzchu,
Jak z żyły krew, biedę, jak spaliny czuć w powietrzu.
Szybki wdech i wolny wydech schowane w płuca kompleksu,
Znika w gruzach po przejściu, sny dźwiga tu rano w deszczu.
Nienawiść udaje miłość, miłość oddaje nienawiść.
I choć rozstaje trzeba iść, nicość zostaje przetrawić.
Gdzie cieszyć się? Bawić? Przepieprzyć? Przetańczyć?
Chcesz przebić się tam, gdy śmierć spieszy cię zabić.

(Ref.)
Żyj aż do bólu, choć wokół lód, żyj aż do bólu!
Gdy runie - buduj, od nowa muruj, żyj aż do bólu!
Wygrasz to próbuj, żyj aż do bólu, ludzie z marmuru -
Spotkamy się w dolinie królów!
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)

Jest czwarty marca, wiosna,
Prawie sto milionów mil od słońca.
Z gleby czuć rozkład, w powietrzu rozpad.
Bóg znalazł kozła, człowiek osła,
świat utknął w korkach znów.
To łódź bez wiosła, tu nie mógł powstać wzór.
Z syna na ojca ta sama troska - nie daj się okraść,
Nie waż się poddać, jak padłeś - powstań, to rozkaz!
I tak bez końca i to jest constans tu,
Prawie sto milionów mil od Słońca, Ziemia.
Stoję szczęśliwy wierząc, że to właśnie ją Pan miał w planie,
Choć zjadła pamięć, z niej widać światła planet.
Tak samo widzi je barman, krawiec jak Salma Hayek,
Choćby stanęła na palcach, gdzieś na szczycie K2.
Ze szczytu wieży Eiffla małe wydaje się ludzkie. Empire!
Choć ze szczytu widać dalej każdy gradient.
I każdy fragment, niedoskonałości piętno,
Ktoś tworzył nas na swoje podobieństwo.
Piękno nie zabiega o uwagę, tak jak King Kong o wzrost.
Trzeba dać im to pod nos, liczy się mikrokosmos,
Liczy się wszystko, co prąd znosi na inną prostą.
Bo myśli się prosto, a tylko przelicza się nośność.
Tacy są ludzie, zależni od równoleżników,
Od statusu poprzedników i przepychu ich kapituł.
Jesteśmy jak te psy tu, co machają wciąż ogonem,
Z programem R2D2 chwaląc się swym rodowodem.

(Ref. x2)
Żyj aż do bólu, choć wokół lód, żyj aż do bólu!
Gdy runie - buduj, od nowa muruj, żyj aż do bólu!
Wygrasz to próbuj, żyj aż do bólu, ludzie z marmuru -
Spotkamy się w dolinie królów!

(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Ludzie z marmuru - spotkamy się w dolinie królów!)
(Dolinie królów!)
(Dolinie królów!)

Unidos Para la Musica (Nick & Danny Chatelain Remix) - Vendetta's Bonus Track (Перевод)

В каждом из нас идёт борьба, трудно - жизнь на кону.
Ничего не изменишь, спрятав грязь под коврик.
Как хотите, идите на дно, иногда уже ничего не стоит,
Недавно я был там, бормочу печальное murmurando.
Верю, что вернусь, люди, уже не на свидание с графоманкой,
Вернусь с листом - проверь содержимое.
Сколько из нас обматывает сердце изолентой? Чтобы было легко,
Нелегко, вытягиваю нити жизни зубочисткой.
Хочу наконец закрыть кавычки, наплыв мыслей не даёт уснуть,
Хватит плохих дорог, в туннеле свет погас, ведёт ясность ума.
Я был как Икар, который нанюхался и напился,
Когда закончился этот бал, я коснулся ада вместо неба.
У каждого так бывает, Адам и Ева, whatever,
Чтобы не разбиться, летать нужно как Дедал.

(Припев)
Живи до боли, хоть вокруг лёд, живи до боли!
Когда рушится - строй, заново возводи, живи до боли!
Выиграешь, так пробуй, живи до боли, люди из мрамора -
Встретимся в долине королей!
(Люди из мрамора - встретимся в долине королей!)

Приветствует тебя, как нож у горла, искусство валбжихской Сицилии.
Сюда не заглядывает BBC, зато голубые пингвины.
Так живут низины, воздухом сладким от лучей солнца,
Господи, дай им силы, чтобы прошли мост по терниям и колючкам.
Смеющиеся дети прыгают по битому стеклу,
Потому что это проклятые районы, взгляни, трубы на заднем плане.
И аферы, и злые дела - ты отсюда? Привык?
Размачивая слюной хлеб, не каждый здесь привык есть.
Пьяная ярость разливается улицами здесь после заката,
Как из вены кровь, бедность, как выхлопные газы, чувствуется в воздухе.
Быстрый вдох и медленный выдох, спрятанные в лёгких комплексы,
Исчезают в руинах после прохождения, сны несёт здесь утром под дождём.
Ненависть притворяется любовью, любовь отдаёт ненависть.
И хоть расставания неизбежны, нужно идти, пустоту остаётся переварить.
Где радоваться? Веселиться? Промотать? Протанцевать?
Хочешь пробиться туда, когда смерть спешит тебя убить.

(Припев)
Живи до боли, хоть вокруг лёд, живи до боли!
Когда рушится - строй, заново возводи, живи до боли!
Выиграешь, так пробуй, живи до боли, люди из мрамора -
Встретимся в долине королей!
(Люди из мрамора - встретимся в долине королей!)

Четвёртое марта, весна,
Почти сто миллионов миль от солнца.
Из почвы чувствуется разложение, в воздухе распад.
Бог нашёл козла отпущения, человек - осла,
мир снова застрял в пробках.
Это лодка без вёсел, здесь не мог возникнуть пример.
От сына к отцу та же забота - не дай себя ограбить,
Не смей сдаваться, как упал - встань, это приказ!
И так без конца, и это константа здесь,
Почти сто миллионов миль от Солнца, Земля.
Стою счастливый, веря, что именно её Господь имел в виду,
Хоть она и съела память, с неё видны огни планет.
Так же видит их бармен, портной, как Сальма Хайек,
Даже если встанет на цыпочки, где-то на вершине К2.
С вершины Эйфелевой башни маленьким кажется человеческое. Empire!
Хоть с вершины видно дальше каждый градиент.
И каждый фрагмент, клеймо несовершенства,
Кто-то создавал нас по своему подобию.
Красота не требует внимания, так как Кинг-Конг роста.
Нужно дать им это под нос, важен микрокосмос,
Важно всё, что течение сносит на другую прямую.
Потому что мыслится прямо, а рассчитывается только грузоподъёмность.
Такие вот люди, зависимые от параллелей,
От статуса предшественников и роскоши их глав.
Мы как эти псы здесь, что виляют всё время хвостом,
С программой R2D2, хвалясь своей родословной.

(Припев x2)
Живи до боли, хоть вокруг лёд, живи до боли!
Когда рушится - строй, заново возводи, живи до боли!
Выиграешь, так пробуй, живи до боли, люди из мрамора -
Встретимся в долине королей!

(Люди из мрамора - встретимся в долине королей!)
(Люди из мрамора - встретимся в долине королей!)
(Люди из мрамора - встретимся в долине королей!)
(Люди из мрамора - встретимся в долине королей!)
(Долине королей!)
(Долине королей!)