Текст и перевод песни De Dijk - De Onbedrinkbare Dorst (theatertour)

De Onbedrinkbare Dorst (theatertour)

Wou dat het hier nooit ging sluiten
Zitten hier zo verschrikkelijk goed
Hoef nog lang niet naar buiten
Waar die echte wereld woedt
Maar vrienden rond de tafel
Fantaseren met elkaar
Over leven doen en later
En we drinken er een paar samen
Mag van mij altijd zo blijven
Zitten zoals ik nu zit
Weet niks leukers mooiers fijners
Weet niks beters dan dit
Met elkaar de vriendschap vieren
Wie wil hier dan nog vandaan?
Westenwind waait door de kieren
Maar ik moet een keertje gaan
Samen tillen we de zorgen
Die eenieder van ons torst
En we proosten op de haalbaarheid
Der dingen en we zingen
Uit klinkklare borst om het schorst
Van de onbedrinkbare dorst
Wou dat het hier nooit ging sluiten
Zitten zo allejezus goed
Hoef nog lang niet naar buiten
Waar die werkelijkheid woedt
Maar vrienden rond de tafel
Samen zwetsen met elkaar
Over allemaal nog veel mooier
En we nemen er een paar
Samen tillen we de zorgen
Die eenieder van ons torst
En we proosten op de haalbaarheid
Der dingen en we zingen
Uit klinkklare borst om het schorst
Van de onbedrinkbare dorst
Dat het niet eeuwig zo kan doorgaan
Dat moet dan maar
Het zal ons worst
En we proosten en we zingen
We proosten en we zingen
Van de onbedrinkbare dorst

Неутолимая жажда (театральный тур)

Хотел бы я, чтобы здесь никогда не закрывались,
Так хорошо нам здесь с тобой,
Не хочу пока на улицу,
Где бушует настоящий мир.
Друзья за столом,
Фантазируем вместе,
О жизни, делах и будущем,
И выпиваем пару бокалов.
Пусть всегда так будет,
Сидеть вот так, как сейчас,
Не знаю ничего лучше, прекраснее,
Не знаю ничего лучше этого.
Празднуем дружбу вместе,
Кто захочет отсюда уйти?
Западный ветер дует сквозь щели,
Но мне пора идти.
Вместе мы взваливаем на себя заботы,
Которые каждый из нас несет,
И мы поднимаем тост за достижимость
Желаний, и поем
Во весь голос, чтобы скрыть корку
Неутолимой жажды.
Хотел бы я, чтобы здесь никогда не закрывались,
Так чертовски хорошо нам здесь,
Не хочу пока на улицу,
Где бушует реальность.
Друзья за столом,
Болтаем вместе,
О том, как все будет еще прекраснее,
И выпиваем еще пару бокалов.
Вместе мы взваливаем на себя заботы,
Которые каждый из нас несет,
И мы поднимаем тост за достижимость
Желаний, и поем
Во весь голос, чтобы скрыть корку
Неутолимой жажды.
Что так вечно продолжаться не может,
Ну и пусть,
Нам все равно.
И мы поднимаем тост и поем,
Мы поднимаем тост и поем
О неутолимой жажде.