Текст и перевод песни De Dijk - Elke dag opnieuw

Elke dag opnieuw

Elke dag opnieuw begin ik een nieuw leven
Zet ik een dikke vette punt achter mijn misselijk bestaan
Niks bakte ik dan lucht van ouwe teven
Om kokhalzend en brakend gif op af te geven
De strontvliegen waren niet van me af te slaan

Elke dag opnieuw wens ik radicaal te breken
Met mijn miesje mislukken in de dagen van hiervoor
Mijn slijmen was geducht, gedoemd mijn faken
Kwam ik er niet mee weg, dan ging ik ermee vandoor

Elke dag opnieuw besluit ik voorgoed te kappen
Snij de beurse plekken weg uit mijn verrotte lijf
Dat als het erop aankwam zich willoos liet verslappen
Dat nooit eens op een standpunt of ruggengraat was te betrappen
En die klotehouding van me vloek ik tot een karakter stijf

Elke dag opnieuw begint het me meer te dagen
Hoe ik mijn beste jaren met braafheid heb verklooid
Met steeds ja en amen knikken op de idiootste vragen
Met slikken zonder kikken wat ze mij op kwamen dragen
Waarmee ik keer op keer mezelf te grabbel heb gegooid

Elke dag opnieuw besef ik het steeds beter
Moet breken met dat verleden en breken met die tijd
Dat ik er nog in geloofde tegen beter weten
De pan wordt almaar leger en de soep dus almaar heter
Mijn lippen aan de hel verbrand, mijn hart verschroeid van spijt

Elke dag opnieuw verwens ik heel de aarde
Verwens ik God, de mensheid, maar bovenal mezelf
Vervloek mijn kleffe stem die liefdesliedjes baarde
Vervloek mijn linkerhand die er slagzij bij gitaarde
Maar stopte als het menens werd en zei: ′Het is maar spel'

Elke dag opnieuw wil ik die ander worden
En stappen uit deze schertsvertoning van halfbakken schijn
Me schofterig binnenvechten bij die losgeslagen horde
Die Christus aan het kruis hun lans zijn zij in porde
En eindelijk de kerel worden die ik altijd al wou zijn

Every Day Anew

Every day anew, I begin a new life
I put a bold, fat period after my wretched existence
Then I baked nothing but air from old crones
To vomit and gag on poison to release
The dung flies couldn't be driven away from me

Every day anew, I wish to break radically
With my pitiful failures in the days before
My slime was formidable, my fakery doomed
If I didn't get away with it, I'd run off with it

Every day anew, I decide to quit for good
Cut the sore spots out of my rotten body
That when it came down to it, let itself be weakened
That never once could be caught on a point of view or spine
And I curse that shitty attitude of mine into a stiff character

Every day anew, it dawns on me more
How I have wasted my best years being good
Always nodding yes and amen to the most idiotic questions
Swallowing without a peep whatever they brought me
With which I have repeatedly made a fool of myself

Every day anew, I realize it better and better
Must break with the past and break with that time
That I still believed in it against my better judgment
The pan is getting emptier and the soup therefore hotter
My lips burnt on hell, my heart scorched with regret

Every day anew, I curse the whole earth
I curse God, humanity, but above all myself
Curse my syrupy voice that gave birth to love songs
Curse my left hand that gave the guitar a roll with it
But stopped when it got serious and said, "It's just a game"

Every day anew, I want to become that other
And step out of this mockery of a half-baked pretense
To fight my way into that unhinged horde
Who thrust their lances into Christ on the cross
And finally become the guy I always wanted to be