Текст и перевод песни De Mono - Chodz, pomaluj mój swiat

Chodz, pomaluj mój swiat

Piszesz mi w liście, że kiedy pada,
Kiedy nasturcje na deszczu mokną,
Siadasz przy stole, wyjmujesz farby
I kolorowe otwierasz okno.
Trawy i drzewa są takie szare,
Barwę popiołu przybrały nieba.
W ciszy tak smutno, szepce zegarek
O czasie, co mi go nie potrzeba.
Więc chodź, pomaluj mój świat
Na żółto i na niebiesko,
Niech na niebie stanie tęcza
Malowana twoją kredką.
Więc chodź, pomaluj mi życie,
Niech świat mój się zarumieni,
Niech mi zalśni w pełnym słońcu,
Kolorami całej ziemi.
Za siódmą górą, za siódmą rzeką,
Twoje sny zamieniasz na pejzaże.
Niebem się wlecze wyblakłe słońce,
Oświetla ludzkie wyblakłe twarze.
Więc chodź, pomaluj mój świat
Na żółto i na niebiesko,
Niech na niebie stanie tęcza
Malowana twoją kredką.
Więc chodź, pomaluj mi życie,
Niech świat mój się zarumieni,
Niech mi zalśni w pełnym słońcu,
Kolorami całej ziemi.

Viens, peins mon monde

Tu m'écris dans ta lettre que quand il pleut,
Quand les capucines sont trempées sous la pluie,
Tu t'assois à table, tu prends tes peintures
Et tu ouvres la fenêtre colorée.
Les herbes et les arbres sont si gris,
Le ciel a pris la couleur des cendres.
Dans le silence, c'est si triste, la montre murmure
Du temps qui ne me sert à rien.
Alors viens, peins mon monde
En jaune et en bleu,
Que l'arc-en-ciel se dresse dans le ciel
Peint avec ta craie.
Alors viens, peins ma vie,
Que mon monde rougisse,
Que je brille dans le soleil,
Des couleurs de toute la terre.
Au-delà de la septième montagne, au-delà de la septième rivière,
Tu transformes tes rêves en paysages.
Le soleil pâle se traîne dans le ciel,
Il éclaire les visages pâles des gens.
Alors viens, peins mon monde
En jaune et en bleu,
Que l'arc-en-ciel se dresse dans le ciel
Peint avec ta craie.
Alors viens, peins ma vie,
Que mon monde rougisse,
Que je brille dans le soleil,
Des couleurs de toute la terre.