Текст и перевод песни Dilo - Manopara

Manopara

හද ගාවින් ගෙවුනු මල් පාරේ දැවෙයි දැන් මතකේ සිදුරු පාරන්

ඒ වැලපෙයි දැන් සිතින් මම තනිවි පෙර දවස් මන් තවමත් ඔලුවේ දුක කාරන්
කස පාරක් මෙන් පිටට වැදුනා සේ බලන් ඈතම
මනෝපාරක් ගහන් සැනසෙන්නම් මන් එන්නම්
සොහොන වෙත පැමින ඇගේ මුව දෙස බලමින් තනිවි මම ඉන්නම්

නිදි නැති වාරුව ඇගේ නැති පාලුව හිත කනගාටුවේ පාවේ ඈ
ගෙවෙ තාමත් පාලුවේ අපි මැව් රාමුව ගතවේ නිවාඩුව යාමේ ඈ
මනස විකාරයි දැන් ගෙවිලා පරාසයක් නැතිද සහානයක් කාගෙත් නෑ
එන්න අපි ආයේ යන් හඳ පානේ මන් බලන් තාමත් මේ එනකන් මා ඈ

තාමත් පාරේ නිදි යහනේ ඇගේ රාවේ යාවේ ඈ
අන්දකාරේ විෂ පාරේ හිස තාලෙන් මත් වේ දැන්
මනස විකාරයි දැන් ගෙවිලා පරාසයක් නැතිද සහානයක් කාගෙත් නෑ
එන්න අපි ආයේ යන් හඳ පානේ මන් බලන් තාමත් මේ එනකන් මා ඈ

විලාපෙන් හෝරා ගෙවෙද්දි මැවේ ඇගේ සිත්තම් ඒ දැවෙයි දිවංගන වී දැන් ඈ
නීරස ජීවිතේ පලක් නැත ඉඩක් නැත කාටවත් ආයෙ මගෙ හිත සනසන්නවත් බෑ
අලාප ඇගේ හිස වටකරන් මගෙ කනටද කොදුරයි මේ විස මට පුරුදුයි දැන්
අලාබේ මට නිදහසේ සිනහවෙන් සිටි කාලේ පිපාසෙන් මන් කල් ගත කරන්නේ මේ රෑ

නිදි නැති වාරුව ඇගේ නැති පාලුව හිත කනගාටුවේ පාවේ ඈ
ගෙවෙ තාමත් පාලුවේ අපි මැව් රාමුව ගතවේ නිවාඩුව යාමේ ඈ
මනස විකාරයි දැන් ගෙවිලා පරාසයක් නැතිද සහානයක් කාගෙත් නෑ
එන්න අපි ආයේ යන් හඳ පානේ මන් බලන් තාමත් මේ එනකන් මා ඈ

තාමත් පාරේ නිදි යහනේ ඇගේ රාවේ යාවේ ඈ
අන්දකාරේ විස පාරේ හිස තාලෙන් මත් වේ දැන්
මනස විකාරයි දැන් ගෙවිලා පරාසයක් නැතිද සහානයක් කාගෙත් නෑ
එන්න අපි ආයේ යන් හඳ පානේ මන් බලන් තාමත් මේ එනකන් මා ඈ

Manopara

With the heart I gave away on the path of withered rose petals I now wander through the gaping wounds in my memory

It weeps now in my mind as I dwell alone on those days of yore I am still overcome with grief and sorrow
Like a river of tears that overflowed outside and runs furthest
If I want to find respite in a path of thoughts then I should come
The one who watches over her grave with a lonely gaze

In the hours of sleeplessness for a deserted solitude the heart grieves her path far away
Still time passes on in this solitude we are a framed picture where the holidays pass by so far away
My mind now broods on how I will spend the days that have turned aimless without her companionship
Come let us go and watch the moon rise I watch as she comes towards me

Still on the path she sleeps in her place her voice calls out and she wanders far away
In the darkness on the path of poison I dance with intoxication
My mind now broods on how I will spend the days that have turned aimless without her companionship
Come let us go and watch the moon rise I watch as she comes towards me

In the moments of sorrow as she wanders I imagine her face it fades as she has now become a soul of the departed
In this dreary existence there is no harvest no place for anyone at all my heart cannot find peace
The melody of her voice murmurs in my ears her words echo in my mind this poison I am used to now
Oh my beloved in the time when I smiled freely with you thirst drives me to spend these nights alone now

In the hours of sleeplessness for a deserted solitude the heart grieves her path far away
Still time passes on in this solitude we are a framed picture where the holidays pass by so far away
My mind now broods on how I will spend the days that have turned aimless without her companionship
Come let us go and watch the moon rise I watch as she comes towards me

Still on the path she sleeps in her place her voice calls out and she wanders far away
In the darkness on the path of poison I dance with intoxication
My mind now broods on how I will spend the days that have turned aimless without her companionship
Come let us go and watch the moon rise I watch as she comes towards me