Текст и перевод песни Dimitris Mitropanos - Edo

Edo

Εδώ μας παίρνουν τον αέρα και τα κύματα
απ' τις πατρίδες που τα χρόνια σου κρατούσες
εδώ μας έχουνε μονάχα για θελήματα
κι εσύ μιλάς για Αϊβαλί κι ότι αγαπούσες
Εδώ μας ψήνουν στο τσιμέντο και την άσφαλτο
λες κι η ζωή μας ταξιδεύει με νταλίκα
έρχεται άνοιξη χωρίς το Μέγα Σάββατο
κι εσύ για θρίαμβους μιλάς κι "εν τούτω νίκα"
Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ' το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι
Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ' το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι
Εδώ τα χρόνια που μας γέννησαν παλιώσανε
κι οι μέρες μες στ' αλουμινόχαρτα τ' αγγίζουν
τα φώτα γύρω από τις μνήμες χαμηλώσανε
κι εσύ μιλάς για τα πανιά που αρμενίζουν
Εδώ μπερδεύτηκαν και πρόσωπα και πράγματα
τα στέκια γέμισαν με άδειες καλησπέρες
παραφτηνήναν της αγάπης τα μαλάματα
κι εσύ μιλάς για πανηγύρια και βεγγέρες
Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ' το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι
Η προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της
κι απ' το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι
η νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της
κι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι.

Edo

Ici, ils nous enlèvent l'air et les vagues
des patries que tes années ont gardées
ici, ils ne nous ont que pour des corvées
et tu me parles d'Aïvali et de ce que tu aimais
Ici, ils nous font cuire sur le ciment et l'asphalte
comme si notre vie voyageait en poids lourd
le printemps arrive sans le Grand Samedi
et tu me parles de triomphes et de "et pourtant vaincre"
Les réfugiés cherchent toujours les leurs
et de la gare, des disparus sont recherchés
la nuit joue avec ses amants
et de moins en moins de gens sortent joyeux le matin
Les réfugiés cherchent toujours les leurs
et de la gare, des disparus sont recherchés
la nuit joue avec ses amants
et de moins en moins de gens sortent joyeux le matin
Ici, les années qui nous ont vus naître ont vieilli
et les jours dans les papiers d'aluminium les touchent
les lumières autour des souvenirs se sont atténuées
et tu me parles des voiles qui hissent les voiles
Ici, les visages et les choses se sont confondus
les repaires se sont remplis de bonsoir vides
ont dévalué les tendresses de l'amour
et tu me parles de kermesses et de veillées
Les réfugiés cherchent toujours les leurs
et de la gare, des disparus sont recherchés
la nuit joue avec ses amants
et de moins en moins de gens sortent joyeux le matin
Les réfugiés cherchent toujours les leurs
et de la gare, des disparus sont recherchés
la nuit joue avec ses amants
et de moins en moins de gens sortent joyeux le matin.