Текст и перевод песни Dimitris Mitropanos - Egoismos

Egoismos

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

Egoïsme

Tu pars et tu reviens avec une barque
aux heures où la pluie se déchaîne
tu navigues dans la terre des Wisigoths
et les jardins suspendus te gagnent
mais tu scies lentement tes ailes
Le sel a recouvert ton corps nu
je t'ai apporté de l'eau douce des Delphes
tu as dit que ta vie serait coupée en deux
et avant que je puisse te renier trois fois
la clé du paradis s'est rouillée
Le caravanier court dans la poussière
et poursuit ton ombre folle
comment calmer l'esprit avec un drap
comment lier la Méditerranée avec des cordes
amour que j'appelais Antigone
Quel chant de la nuit a pris ta lumière
et dans quelle galaxie te trouver
ici c'est l'Attique, une étendue de terre brune
et moi un champ de tir bon marché
où les soldats étrangers s'entraînent en jurant