Текст и перевод песни Dimitris Mitropanos - Roza - Live

Roza - Live

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Roza - Live

Mes lèvres sont sèches et assoiffées
elles cherchent de l'eau sur l'asphalte
les voitures passent près de moi
et tu me dis que la tempête nous attend
et tu m'emmènes dans un cabaret humide

Nous marchons ensemble sur le même chemin
mais nos cellules sont séparées
nous retournons dans une ville magique
je ne veux plus savoir ce que nous demandons
il suffit que tu me donnes deux baisers

Tu joues avec moi à la roulette et tu me perds
dans un conte de fées cauchemardesque
ma voix est maintenant comme le chant d'un insecte
ma vie est une plante grimpante
tu me coupes et tu me jettes dans le vide

Comment le besoin devient-il histoire
comment l'histoire devient-elle silence
que me regardes-tu, Roza, engourdi
pardonne-moi de ne pas comprendre
ce que disent les ordinateurs et les chiffres

Mon amour de charbon et de soufre
comment le temps t'a-t-il ainsi changé
les voitures passent au-dessus de nous
et moi, dans le brouillard et la tempête
je dors à tes côtés, affamé

Comment le besoin devient-il histoire
comment l'histoire devient-elle silence
que me regardes-tu, Roza, engourdi
pardonne-moi de ne pas comprendre
ce que disent les ordinateurs et les chiffres