Текст и перевод песни Δημήτρης Μητροπάνος - Zoi Dalika Kokkini

Zoi Dalika Kokkini

Ζωή, νταλίκα κόκκινη
στις εθνικές, στις εθνικές του κόσμου,
στου Στέλιου τα τραγούδια
βενζίνα των φτωχών,
αγάπη θεοσκότεινη,
πολλά ουίσκια εντός μου
ακούνε τα ζεϊμπέκικα
σαν το Πάτερ ημών.

Πίκρα, μανούλα μου, το γάλα,
πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά.

Φεύγω απ′ αυτό που νιώθω,
έκαψα τον πόθο μονος μια νυχτιά,
ήπια μέχρι που σε είδα
με βαθιά ρυτίδα μες στην ξενιτιά,
φεύγω απ' αυτό που νιώθω.

Βαριά τα χρόνια, σίδερα,
και τζούφια η λαμαρίνα,
χοτ ντογκ απ′ την καντίνα,
χιλιόμετρα φασόν,
αγάπη θεοσκότεινη,
Θεσσαλονίκη Αθήνα,
αγάπησέ με σήμερα
και στη διαπασών.

Πίκρα, μανούλα μου, το γάλα,
πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά.

Zoi Dalika Kokkini

Life, a scarlet red semi,
on the national highways, the national highways of the world,
in Stelios' songs
gasoline of the poor,
love as dark as night,
many scotches in my soul
hear the zeibekika
like Our Father.

Bitterness, my mother, the milk,
bitterness, our liquid years,
the large factories,
small daily wages.

I start fleeing from what I feel,
I burned passion alone on a night,
I drank until I saw you
with deep wrinkles in the unfamiliar land,
I start fleeing from what I feel.

Heavy years, iron,
and hollow sheet metal,
hot dogs from the canteen,
miles by the thousands,
love as dark as night,
Thessaloniki, Athens,
love me today
and at the highest volume.

Bitterness, my mother, the milk,
bitterness, our liquid years,
the large factories,
small daily wages,
the large factories,
small daily wages.