Текст и перевод песни Dimitris Mitropanos - Άνοιξη

Άνοιξη

Στου έρωτα το πρώτο αχ! καράβι κέντησα
πήρα το δρόμο του Σεβάχ, στον κόσμο αρμένισα,
μαργαριτάρι και λωτός ήσουν στο Μόλυβο,
μια στο βυθό να σε ζητώ και μια στον Όλυμπο.
Στο Ταζ Μαχάλ και στο Ντεπό άγκυρα έριξα
στη γέφυρα των στεναγμών τα δάκρυα μέτρησα,
στην αγκαλιά μιας ξωτικιάς αποκοιμήθηκα,
ήπια νερό της λησμονιάς και σε θυμήθηκα.
Δώσ' μου το ρίγος το παλιό δίχως καμώματα
κι αν θα 'μαι λίγος, θα χαθώ τα ξημερώματα.
Δώσ' μου το ρίγος το παλιό δίχως καμώματα
κι αν θα 'μαι λίγος, θα χαθώ τα ξημερώματα.
Ήρθε μια Άνοιξη μικρή και μαραζιάρικη
και στην εξέδρα την πικρή λόγοι δεκάρικοι,
ξενυχτισμένες διαδρομές που πήγαν άδικα,
για να κλειστούν στα ρετιρέ και στα τρελάδικα.
Κούκος μονός σ' ένα ταμπλό τον πόνο ξόρκισα
χρόνια πληρώνω και χρωστώ, κι ας λες πως ξόφλησα,
βγάλε τα μαύρα σου γυαλιά να δω τη θάλασσα,
άλλαξα μέτρα και σταθμά, καημό δεν άλλαξα.
Δώσ' μου το ρίγος το παλιό δίχως καμώματα
κι αν θα 'μαι λίγος, θα χαθώ τα ξημερώματα.
Δώσ' μου το ρίγος το παλιό δίχως καμώματα
κι αν θα 'μαι λίγος, θα χαθώ τα ξημερώματα.
Δώσ' μου το ρίγος το παλιό δίχως καμώματα
κι αν θα 'μαι λίγος, θα χαθώ τα ξημερώματα.
Δώσ' μου το ρίγος το παλιό δίχως καμώματα
κι αν θα 'μαι λίγος, θα χαθώ τα ξημερώματα.

Весна

В первое «ах!» любви, корабль я вышил свой,
Путь Севаха избрал, по миру я поплыл,
Жемчужиной и лотосом была ты в Моливо,
То на дне морском искал тебя, то на Олимпе.
В Тадж-Махале и в Депо бросал я якорь свой,
На мосту Вздохов слезы горькие считал,
В объятиях феи дивной я уснул,
Воды забвения испил и тебя вспомнил вдруг.
Дай мне тот трепет прежний, без притворства вновь,
И если я слаб, исчезну на рассвете.
Дай мне тот трепет прежний, без притворства вновь,
И если я слаб, исчезну на рассвете.
Пришла весна, короткая и чахлая,
И на скамейке горькой, слова дешевые,
Бессонные скитания, что зря прошли,
Чтоб в пентхаусах и в сумасшедших домах закончиться.
Одинокий кукоо на доске я боль свою изгнал,
Годами плачу и в долгу, хоть говоришь, что всё отдал,
Сними свои темные очки, позволь увидеть море,
Меры и весы я изменил, но горе не изменил.
Дай мне тот трепет прежний, без притворства вновь,
И если я слаб, исчезну на рассвете.
Дай мне тот трепет прежний, без притворства вновь,
И если я слаб, исчезну на рассвете.
Дай мне тот трепет прежний, без притворства вновь,
И если я слаб, исчезну на рассвете.
Дай мне тот трепет прежний, без притворства вновь,
И если я слаб, исчезну на рассвете.