Текст и перевод песни Dionysis Savvopoulos - Ti Epaixa Sto Lavrio

Ti Epaixa Sto Lavrio

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
στην αγορά, στο Λαύριο
Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά
κι όλο φοβάμαι το αύριο

Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.
Και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα

Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος
μα ο χρόνος ο αληθινός
είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός

Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
μα ούτε και στους μεγάλους
πάει καιρός που έχω μάθει ξαφνικά
πως είμαι ασχημοπαπαγάλος

Πώς να τα κρύψεις όλα αυτά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι.
Και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά
όταν γυρνάς μέσα στην πόλη

Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει
σαν το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος
μα ο χρόνος ο αληθινός
είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός

Ce qui te passionne au Laurion

Je ne sais pas à quoi faire jouer les enfants
sur la place, au Laurion
Je suis grand, avec des bretelles et des lunettes
et je ne cesse de craindre le lendemain

Comment se cacher des enfants ?
De toute façon, ils savent tout.
Et ils nous regardent avec des yeux comme ceux-là
quand ils se réveillent à deux heures du matin

Nous vivons dans un rêve qui grince
comme la jambe de bois de notre grand-mère
mais le temps véritable
comme un petit enfant, est un exilé
mais le temps véritable
est notre fils, le grand et le petit

Je ne sais pas à quoi faire jouer les enfants
et pas plus les adultes d’ailleurs
Cela fait bien longtemps que j’ai soudain appris
que j’étais un perroquet laid

Comment cacher tout cela ?
De toute façon, tout le monde sait.
Et il te regarde avec des yeux comme ceux-là
quand tu déambules dans la ville

Nous vivons dans un rêve qui grince
comme la jambe de bois de notre grand-mère
mais le temps véritable
comme un petit enfant, est un exilé
mais le temps véritable
est notre fils, le grand et le petit