Текст и перевод песни Diox - Pytania

Pytania

Moja podróż jest bardzo odległa
Pod stopami już mam tylko wszechświat
Niby wszystko to kwestia podejścia
Bo drzwi mogą służyć do wyjścia i wejścia
Upalam wszystko od płomieni piekła
Biały ogień lśniący jak perła
Trawi na popiół wszystko prócz lodu
Bo ten pod ciężarem grzechów sam pęka
Ile prawdy udźwigniesz na rękach?
Kto powiedział, że prawda jest jedna?
Dokąd prowadzi cię twoja ścieżka
I czemu na końcu okazuje się błędna?
Zamiast więzi zaciska się pętla
Czy tylko inni mają prawo do szczęścia
Czemu szczęście się liczy w diamentach
Zapomnieli, że to kawałek węgla

Znowu fala wyrzuca na brzeg okręty co miały zwyciężać
Widać na twarzach, że nadzieja gaśnie jak z biegiem lat uśmiech dziecka
Brak odpowiedzi, same pytania, w rękach została zawleczka
Zbliża do ziemi się rzucony granat i kurz opada jak szczęka

Ile warta jest nasza wolność
Czemu każda to jednak samotność
Moje słowa nie objęte promocją
Nie patrzę przez szybę, podchodzę by dotknąć
Podobno każdy ma własny kosmos
Ja za twój chyba dałbym się pociąć
Powiedz mi co jest zło a co dobro
I czemu tak często gubimy tu ostrość
Kto ostatni zaśmieje się głośno?
Komu jeszcze wypada się śmiać?
Na początku wierzymy tak mocno
Gotowi stawiać nasze zamki na piach
Wyciągamy ręce po nieboskłon
Chcemy sięgać za każdą z gwiazd
A kiedy gasną spowite ciemnością
Pozostaje nam już tylko strach

Znowu fala wyrzuca na brzeg okręty co miały zwyciężać
Widać na twarzach, że nadzieja gaśnie jak z biegiem lat uśmiech dziecka
Brak odpowiedzi, same pytania, w rękach została zawleczka
Zbliża do ziemi się rzucony granat i kurz opada jak szczęka

Podobno wszystko odbija się echem
Podobno każdy ma w sobie Judasza
Powiedz czemu trzymasz w ręce kamienie
I kto ci powiedział, że nie warto wybaczać
Ja nie pytam ze względu na siebie
Nawet światło rzuca tu cienie
Znowu łzy upadają na ziemię
A nasze serca znów są pustym kraterem
Kto pozwolił osądzić nam resztę
Czemu reszta wystawia oceny
Czemu stoję, a myślę, że biegnę
Powiedz szczerze czemu miałbym ci wierzyć
Umieramy powoli samotnie
Coraz mniej w nas naszych korzeni
Skoro wszystko jest wokół tak proste
Mów kto wyprawi nam nasze pogrzeby

Znowu fala wyrzuca na brzeg okręty co miały zwyciężać
Widać na twarzach, że nadzieja gaśnie jak z biegiem lat uśmiech dziecka
Brak odpowiedzi, same pytania, w rękach została zawleczka
Zbliża do ziemi się rzucony granat i kurz opada jak szczęka

Questions

My journey stretches far and wide,
Beneath my feet, the universe unfolds.
It's all a matter of perspective, they say,
For doors can serve as exits and gateways.
I burn it all with flames from hell,
White fire, shimmering like a pearl.
It turns everything to ash except ice,
For it cracks under the weight of sins.
How much truth can your hands bear?
Who said there's only one truth to find?
Where does your path lead you,
And why does it end up being wrong?
Instead of bonds, a noose tightens,
Do only others have the right to happiness?
Why is happiness measured in diamonds,
Forgetting it's just a piece of coal?

Again, the wave throws ashore ships meant to conquer,
On their faces, hope fades like a child's smile over the years.
No answers, only questions, a pin remains in their hands,
A thrown grenade nears the ground, and dust settles like a jaw.

What is our freedom worth,
Why is each one still loneliness?
My words are not on sale,
I don't look through the window, I approach to touch.
They say everyone has their own cosmos,
I'd let myself be cut for yours.
Tell me what is good and what is evil,
And why do we so often lose focus here?
Who will be the last to laugh out loud?
Who else has the right to laugh?
In the beginning, we believe so strongly,
Ready to build our castles on sand.
We reach out for the sky,
We want to reach for each star.
And when they fade, shrouded in darkness,
All that remains is fear.

Again, the wave throws ashore ships meant to conquer,
On their faces, hope fades like a child's smile over the years.
No answers, only questions, a pin remains in their hands,
A thrown grenade nears the ground, and dust settles like a jaw.

They say everything echoes back,
They say everyone has a Judas within.
Tell me why you hold stones in your hand,
And who told you forgiveness isn't worth it?
I don't ask for my own sake,
Even light casts shadows here.
Tears fall to the ground again,
And our hearts are once more an empty crater.
Who allowed us to judge the rest,
Why does the rest give us grades?
Why do I stand still, yet think I'm running,
Tell me honestly, why should I believe you?
We die slowly, alone,
Fewer and fewer of our roots remain within us.
If everything around is so simple,
Tell me who will arrange our funerals.

Again, the wave throws ashore ships meant to conquer,
On their faces, hope fades like a child's smile over the years.
No answers, only questions, a pin remains in their hands,
A thrown grenade nears the ground, and dust settles like a jaw.