Będą Cię Nienawidzić - Ten Typ Mes , Donatan перевод на немецкий

Będą Cię Nienawidzić

Na wieść o tym, że nienawiść plotek
Płynie gdzieś, szerokim strumieniem,
Pędzą, lecą sprawdzić o czym.
Oczy przekrwione, na licach rumieniec.
Własne sprawy i kłopoty
Odsuwają w kąt.
Moi bliźni lubią wydać,
Lubimy wydać sąd

Będą cię nienawidzić kochanie,
Za zbyt pełny stanik, nadmiar dobrych manier.
Za brak dzieci, albo bo jesteś ciężarna.
Nienawiść w tym kraju – jedyna rzecz za darmo.
Jeśli jesteś ładna – masz pracę, co ci robić?
Nie ważne, i tak na bank obciągasz prezesowi.
Jeśli mózg masz pełen fałd; nadaktywny,
Cóż wtedy powiedzą po prostu: jesteś brzydka.
Ich klawiatury, nienawiść uzależnia jak tytoń.
Chodź splunąć, baliby się nawet na monitor.
Ten tunel prowadzi przez frasunek i doły,
Więc skunem się luzuj, lub trunek pij na wesoło
I nic nie pomoże dopóki nie zamkniesz się w klasztorze.
Będą życzyć ci gorzej i gorzej, więc może
Zamiast dać się w to wkręcić, miej w pamięci:
Ciebie nęci sukces, im starcza chęci by smęcić.

Na wieść o tym, że nienawiść plotek
Płynie gdzieś, szerokim strumieniem,
Pędzą, lecą sprawdzić o czym.
Oczy przekrwione, na licach rumieniec.
Własne sprawy i kłopoty
Odsuwają w kąt.
Moi bliźni lubią wydać,
Lubimy wydać sąd

Post Homo Sovieticus, jestem tym człowiekiem,
Wyssałem to z mlekiem; owoc dwóch piekieł:
Represji państwa, umiłowania cwaniactwa.
(Cza – cza - cza, czas) Jest jedynym lekarstwem.
Gdy widzę kartkę z napisem: "Zawiadomienie",
Odruchowo się wzdrygam, jak czytam to pobieżnie.
Jedyne co mnie obchodzi to moje mienie,
A państwo to tyran, ewentualnie rzeźnik.
Nie ufam nawet kiedy piszą: "świeżo malowane".
Myślę: "pewnie już wyschło" i węszę szykany.
Wiem, że przestrzeń publiczna, to też i moja,
Ale przyodziewa dystans do mnie jak zbroję.
Segregacja śmieci - o to wysiłek niemożebnych
Chleb powszedni to myśl: "na co mi ona potrzebna"?
Chcę rzucić papierkiem i cisnąć puszkę w krzaki,
Choć to moje miasto i na nie łożę podatki.
Upłynie wiele wody w Wiśle, a tej zawrócę kijem
Nim zmienię się w Szweda, Norwega lub Fina.
Mam w sobie słowiańską fantazję i cwaną żmiję.
Patriota? Ta, lecz niech państwo ze mną nie zaczyna.

Oni mnie nie złamią. Jedyny raper,
Który na airmaxy reaguje wzruszeniem ramion.
I cokolwiek nie zrobię narobię sobie wrogów,
A wrogów mam więcej bo jestem większy.
Ej, nie masz wrogów tylko u kariery progu,
Ja odbiłem się od progu, dawno jestem na piętrze.
Rozwój nazwą przesadą... jasne,
Gdybym grał klasycznie krzyknęliby: "Stagnacja!"
Po pasy tony hejtingu, celuję okiem i palcem,
Na cynglu, opinią bez dubbingu, na kolejnym singlu.
Jestem narcyzem, bucem, Piotrkiem Schmidtem.
Nie bawi mnie forfiter, ty hejtuj, lecz szanuj technikę
I skanuj jak idę przez bagna środowisk,
Gdzie każdy patrzy, a drugiemu chcę dupę obrobić.
Nieufni? Ręka w górę i widzę rąk las.
Zacięci, podkurwieni – eh, bywam jednym z was.

Sie werden dich hassen

Beim Gerücht, dass der Hass der Gerüchte
Irgendwo fließt, in einem breiten Strom,
Eilen sie, fliegen sie, um zu sehen, worum es geht.
Blutunterlaufene Augen, rote Wangen.
Eigene Angelegenheiten und Probleme
Schieben sie beiseite.
Meine Mitmenschen lieben es zu urteilen,
Wir lieben es, ein Urteil zu fällen.

Sie werden dich hassen, Liebling,
Für einen zu vollen BH, zu viele gute Manieren.
Dafür, dass du keine Kinder hast, oder weil du schwanger bist.
Hass ist in diesem Land – das Einzige, was umsonst ist.
Wenn du hübsch bist – hast du einen Job, was sollst du machen?
Egal, du lutschst dem Chef sowieso einen.
Wenn dein Gehirn voller Falten ist; hyperaktiv,
Was werden sie dann sagen? Einfach: Du bist hässlich.
Ihre Tastaturen, Hass macht süchtig wie Nikotin.
Komm schon, spuck, sie hätten sogar Angst vor dem Monitor.
Dieser Tunnel führt durch Kummer und Tiefen,
Also entspann dich mit Gras oder trink dich fröhlich
Und nichts wird helfen, bis du dich in einem Kloster einschließt.
Sie werden dir immer Schlimmeres wünschen, also vielleicht,
Anstatt dich darauf einzulassen, denk daran:
Dich reizt der Erfolg, ihnen reicht die Lust am Meckern.

Beim Gerücht, dass der Hass der Gerüchte
Irgendwo fließt, in einem breiten Strom,
Eilen sie, fliegen sie, um zu sehen, worum es geht.
Blutunterlaufene Augen, rote Wangen.
Eigene Angelegenheiten und Probleme
Schieben sie beiseite.
Meine Mitmenschen lieben es zu urteilen,
Wir lieben es, ein Urteil zu fällen.

Post Homo Sovieticus, ich bin dieser Mensch,
Ich habe es mit der Muttermilch aufgesogen; Frucht zweier Höllen:
Repression des Staates, Liebe zur Bauernschläue.
(Tscha – tscha – tscha, Zeit) Ist die einzige Medizin.
Wenn ich ein Blatt Papier mit der Aufschrift "Benachrichtigung" sehe,
Zucke ich automatisch zusammen, wenn ich es flüchtig lese.
Das Einzige, was mich interessiert, ist mein Eigentum,
Und der Staat ist ein Tyrann, oder ein Schlächter.
Ich traue nicht einmal, wenn sie schreiben: "Frisch gestrichen".
Ich denke: "Wahrscheinlich ist es schon trocken" und wittere Schikane.
Ich weiß, dass der öffentliche Raum auch meiner ist,
Aber er legt Distanz zu mir an wie eine Rüstung.
Mülltrennung – das ist eine unmögliche Anstrengung
Alltagsgedanke ist: "Wozu brauche ich das?"
Ich will ein Stück Papier wegwerfen und eine Dose in die Büsche werfen,
Obwohl es meine Stadt ist und ich dafür Steuern zahle.
Es wird viel Wasser die Weichsel hinunterfließen, und ich werde sie mit einem Stock zurückdrehen,
Bevor ich mich in einen Schweden, Norweger oder Finnen verwandle.
Ich habe slawische Fantasie und eine schlaue Schlange in mir.
Patriot? Ja, aber der Staat soll mich in Ruhe lassen.

Sie werden mich nicht brechen. Der einzige Rapper,
Der auf Airmax mit einem Schulterzucken reagiert.
Und was auch immer ich tue, ich werde mir Feinde machen,
Und ich habe mehr Feinde, weil ich größer bin.
Hey, du hast nur am Anfang deiner Karriere keine Feinde,
Ich habe mich vom Anfang gelöst, bin längst im Obergeschoss.
Entwicklung als Übertreibung bezeichnen... klar,
Wenn ich klassisch spielen würde, würden sie schreien: "Stagnation!"
Tonnenweise Hass bis zum Gürtel, ich ziele mit Auge und Finger,
Am Abzug, Meinung ohne Synchronisation, auf der nächsten Single.
Ich bin ein Narzisst, ein Idiot, Piotr Schmidt.
Mich amüsiert kein Zuhälter, du kannst haten, aber respektiere die Technik
Und scanne, wie ich durch die Sümpfe der Szene gehe,
Wo jeder schaut und dem anderen ans Bein pinkeln will.
Misstrauisch? Hand hoch und ich sehe einen Wald von Händen.
Verbissen, angepisst – eh, ich bin manchmal einer von euch.