Текст и перевод песни Donatan - Jestem Stąd Jestem Sobą (Instrumentalny)

Jestem Stąd Jestem Sobą (Instrumentalny)

Z szyi zerwę każdą smycz z ust wypluje każdy knebel
Jestem stąd jestem sobą pewnych rzeczy jestem pewien
Idę prosto przed siebie przez te betonowe lasy
Kiedy zapada zmrok wbijam w tłok ludzkiej masy
Jeden krok dzieli mnie od tego całego świata
Tylko jeden a rzadko komu udaje się wracać
Nie chcę spłacać ich długów, żyć tak jak mówi reszta
Na straży swej stać będę póki czuję bicie serca
Mój dom to moja twierdza, ta Ziemia moją matką
Nie będą o mnie pamiętać, bo zapomnieć chcieli dawno
żyję tu własną prawdą inną niż tamta
Wolę odejść z honorem niż utonąć w ich kłamstwach
Zielona mila spacer skazańca
W oczach krew za plecami szarańcza
Wdech mnie wykańcza dłońmi dotykam nieba
Ich świat nic mi nie dał nic mi nie może mi zabrać

Pierwsze teksty na papier pod Molesty znakiem
Lałem wtedy na wszystko byłem niebieskim ptakiem
Z biegiem czasu coraz lepszy w rapie
Biały kruk na scenie czas to wywietrzyć, łapiesz?
Mam czerwone spojówki czarne trampki
Idę po drodze depczę piaskowe zamki
Nie pluje na los nie robie z siebie ofiary
Patrzę na świat przez różowe okulary
Czarny charakter na żółtych papierach
Kiedy zmiana jest faktem udowodniłem nie raz
Słyszałem kroki Boga życie jest kruche
Mam złotą proporcję między umysłem a duchem
Wersów plecak, tysiące w zeszycie
Oślepiam blaskiem jestem słońcem w zenicie
Robię swoje z mikrofonem i strzała
Potem gram w zielone, myślę o niebieskich migdałach

Niech nigdy nikt nic nie staje na mej drodze
Widzę dobry układ planet i sztamę w mej załodze
Tu buduje swój zamek i to nie jest zamek z piasku
Kartka atrament oddaje co miejskie miastu
Jest więcej nas tu niż mógłbyś się spodziewać
Dla architektów słowa wznieś ręce do nieba
Ej jestem tym kim trzeba we właściwym czasie
Tu gdzie prawdę mówią wersy nie artykuły w prasie
W pełnej krasie przedstawić wszystko jest trudno
I nie znaczy że będziesz bogaty jak wdepniesz w gówno
Bit jest jak płótno wokal jak pędzel mistrza
I może to te obrazy na których w przyszłości zyskasz
Ktoś toczy pianę z pyska i zawsze jest na nie,
Jego zdanie, sram w jego uznanie,
Jaśnie wielmożny panie Ero to mowa o mnie
I choć był bym pijany i tak myślę przytomnie

Zeszliśmy na ziemię z drzew wtedy gdy świat był płaski
Namalować obrazki kredą na ścianach jaskiń
żyliśmy z braćmi by wziąć ich pod opiekę
Wyjść przed szereg aby w końcu móc nazwać się człowiekiem
Okiełznać rzekę ocean a w końcu powietrze
I nauczyć się wybierać które drogi są najlepsze
Ciągle chcąc jeszcze oddawać za bezcen
Wszystko co wcześniej sprawiło że tutaj jestem
Idę po respekt od przodków w zaświatach
By wreszcie gdzieś w środku móc odczuć że spłacam
Dług który niekoniecznie należał do mnie
Chwyta za zawleczkę twój nieustraszony żołnierz
W końcu pojmiesz że choć to nie to samo
Walczymy w jednej wojnie, a więc stanowimy całość
Niech świat podpalą niech spłonie od jednej iskry
Nadchodzi koniec za moment będzie po wszystkim

Je viens d'ici, je suis moi-même (instrumental)

Je briserai toutes les chaînes de mon cou, je cracherai chaque bâillon
Je viens d'ici, je suis moi-même, je suis sûr de certaines choses
Je marche droit devant moi à travers ces forêts de béton
Quand la nuit tombe, je me fonds dans la foule humaine
Un pas me sépare de ce monde entier
Un seul, et rares sont ceux qui parviennent à revenir
Je ne veux pas payer leurs dettes, vivre comme le dit le reste du monde
Je monterai la garde tant que je sentirai mon cœur battre
Ma maison est ma forteresse, cette Terre ma mère
Ils ne se souviendront pas de moi, car ils ont voulu m'oublier depuis longtemps
Je vis ici avec ma propre vérité, différente de la leur
Je préfère partir avec honneur que de me noyer dans leurs mensonges
Le mile vert, la promenade du condamné
Du sang dans les yeux, des sauterelles dans le dos
Chaque inspiration m'achève, je touche le ciel de mes mains
Leur monde ne m'a rien donné, il ne peut rien me prendre

Les premiers textes sur papier sous le signe de Molesty
Je m'en fichais de tout, j'étais un oiseau bleu
Au fil du temps, de mieux en mieux dans le rap
Un oiseau rare sur scène, il est temps de l'aérer, tu piges ?
J'ai les yeux rouges et des Converse noires
Je marche sur la route, j'écrase les châteaux de sable
Je ne crache pas sur le destin, je ne me fais pas passer pour une victime
Je regarde le monde à travers des lunettes roses
Un méchant sur du papier jaune
Quand le changement est un fait, je l'ai prouvé plus d'une fois
J'ai entendu les pas de Dieu, la vie est fragile
J'ai une proportion dorée entre l'esprit et l'âme
Un sac à dos de vers, des milliers dans un cahier
J'éblouis, je suis le soleil à son zénith
Je fais mon truc avec un micro et une flèche
Ensuite, je joue au vert, je pense aux amandes bleues

Que personne ne se mette jamais en travers de mon chemin
Je vois un bon alignement des planètes et une entente dans mon équipe
Je construis mon château ici, et ce n'est pas un château de sable
Papier, encre, je rends à la ville ce qui lui appartient
Nous sommes plus nombreux ici que tu ne pourrais l'imaginer
Pour les architectes de la parole, levez les mains au ciel
Hé, je suis celui dont on a besoin au bon moment
Ici, où la vérité est dite en vers et non en articles de presse
Il est difficile de tout présenter dans toute sa splendeur
Et ça ne veut pas dire que tu seras riche si tu marches dans la merde
Le beat est comme une toile, la voix comme le pinceau d'un maître
Et ce sont peut-être ces tableaux qui te rapporteront à l'avenir
Quelqu'un a la rage et est toujours contre,
Son opinion, je m'en fous,
Votre Altesse, Ero, c'est de moi qu'il s'agit
Et même si j'étais ivre, je penserais clairement

Nous sommes descendus des arbres sur terre quand le monde était plat
Dessiner des images à la craie sur les murs des grottes
Nous vivions avec nos frères pour les prendre sous notre aile
Sortir du rang pour enfin pouvoir s'appeler un homme
Apprivoiser la rivière, l'océan et enfin l'air
Et apprendre à choisir les meilleurs chemins
Toujours vouloir donner plus, gratuitement
Tout ce qui m'a amené ici
Je recherche le respect de mes ancêtres dans l'au-delà
Pour enfin pouvoir sentir quelque part au fond de moi que je rembourse
Une dette qui n'était pas nécessairement la mienne
Ton soldat intrépide s'accroche à ton manteau
Tu finiras par comprendre que même si ce n'est pas la même chose
Nous menons la même guerre, nous ne faisons donc qu'un
Que le monde s'embrase, qu'il brûle d'une seule étincelle
C'est la fin, dans un instant tout sera fini