Twit - Drill Team перевод на английский

Twit

මතකයි අද වැනි දවසක
සැමරුවා උපන්දින සාදය අප
මොනවගෙන්ද අඩුපාඩු බොන්නද කන්නද
සල්ලිම ජීවිතේ වුණේ විඳවන්නද
අතැඟිලි බැඳ ගිවිසුණු පෝරුව
බිඳා පොරොන්දු මම අඩිකෝදුව
මැන්නා දහසක් දේ ඇය ගියා සමග දුව
සූදුව හුරුව පව පූරුව
ණයටත් ණයයි අවුරුදු හයයි
කූරු ගණිනවා හිර ගේ හිත බයයි
මළ මනස මළ හිත අලස කරයි අදත් ශාප
ඒ තණ්හාව
අත හැරියා රස්සාව
සූදු කෙළින්නට මගේ ආසාව
සල්ලි පනම් ගොඩගහන් උත්සාහ
කළා රැවටිලි අඟුරු කැබලි ගෙන හා මතුදාක
ලියමි මගේ වරද බිත්ති අතර පතර
කඳුළු බිඳු මකා දමන්න හමන්න
සුවඳ සුළඟ ජීවිතේ
පැමිණ මා වැළඳගන්න
මිනිසෙකු පිට නැගි අසරුවෙකුට
හැකිවිය දවනට ළය ගිනි දස මසකට
ණය හතරවට එක්තැන් පත්තර පිට නොදැනිම පිවිසුණේ කාබාසිනි සයනට
අස්ථිර දිවි කාලකණ්ණි විකාරය
උළු ගේ හතරකොණ උරා බොන්නේ සාරය
වාරය පව් පිටවාන දුමාරය
ශාපලත් ජීවිතේ දෙවියන්ට භාරය
කාලය නාව ගාව තැවිලි නැත සමාව යාව හිත වාව මාව උපමාව
පනිනු පෙර දැල්වෙන සිව්පා ගිණිකොළ අස්සර මත වස්තර වෙත විසිරෙන
තරමට ලැදි කාරණ වරමට ණය වී කලාබර
සරුවට ගෙව් පිරුවට ඇන්දු කළකිරි දිවි කලාවට
නිරුවත කළ මුසාවට තරවටු වී දිවි මුලාවට
කරුමෙට හුරු පුරුදු වූ සූදු රටාවට
සින්න වුණේ ඔප්පුව නව වෙනි ලංසුව
හැංගුවා පොලී ණය වැටුණේ විලංගුව
පෙරළි නිරන්තර ලිව් අනු දෛවය
සෘණ දෙවි සරණ කොටුවූ අඳුරු කුටියට
අනූ වසරකට වුණි චූදිත
අමූලික බොරු කරන් මූලික
ජරාගික සමාජ භේද වාර්ගික
ඒ අහිoසක යයි හිංසක මාර්ගෙක
ජීවිත කනමදු මනසට හැඟීම මගෙ පොරබැදු
මායාව මා වැදූ හැදූ රුධිර ලේ මස් ඒ දුක දනි
ඇති බොරු කළා දැන් පිළිගමු

සත්යයේ අරුත - ගෙනදෙයි හිරිගඩු
වර්ණයේ ගරුක - පුපුරයි ගිනිකඳු
කාලයේ අරුම - මිනිසද ගුණමකු

කල්පනා කරමි - සෑය ළඟ ගිරිහඩු

මරාගෙන මැරෙන කඩාගෙන හැදෙන
සමාජය නගනයක් ඇහැක් ඇරියම
පතාගෙන ඇවිද හිතාගෙන ලැබෙන
දේ බාර කරපන් දෙවියන්ගේ බාරෙට
දුහුවිලි මාවතේ දේවතා එළි පෙනෙයි ද ආදරෙන්?
ළතැවුල් මාරුතෙන් සැඟවිය්වත් හැකිදෝ ශ්රී නාමයෙන්?
සියල්ල හදවතේ පිළිරැව් නවතියි ද ඝණ්ටා නාදයෙන්
විය යුතු මොහොතකින් ගැලවීදෝ දෙවියන්ගේ බාරයෙන්?
මායාව රජවෙලා ඇත්ත නැත්ත බලු වෙලා නැති වෙලා
ලස්සන ජීවිත හැඩිවෙලා බලන් ඉන්න බෑ තව මටනම් ඇති වෙලා
කනමදු ජීවිත කළුවර වී ඇත කෝ ඔය දෙවියන්
වැටුපට උපවාස කරයි හෙදියන්

ගුණ මෙහෙ ගරුක එතැන මැවියන්
කතාකරමු නැත්තන් සාරියේ එතියන්

හිත සී සී කඩ අද වීදී වල

සතුට රැඳෙන්නේ අද ප්රීතී වල
භීති කළ ඒ කී දේ කළ
දුන්න දෙවියන් තීරණ ඊතල

අද දියවැඩියාවට වඩා රටේ කටෙ හැදියාව
ඇති නැති කම වෙනස් කළ රැකියාව
හිත ගත කතා කළේම නැතියාව
වට කරන් කෙළ කළේ වැඩිහිටියාව

හිත හීලයි කරගත්තේ මම බීලයි
දුක යනු සිරිමත් ගැන විතරක් කවි ගුණබස් කීමයි ලිවීමයි
පොඩිකාලේ තිබ්බ බය පංතියේ අන්තිම වීමයි හීනයි
සුරයක් දැම්මා බැරි තැන
යකා ඉන්නේ ඇතුළේ කියා දැන දැන
බැණ බැණ කිව්වා අති දැන් ඇණ ඇණ
මේ දෙවෙනි ලියුම දෙවියන් බාරෙට
නක්ෂත්ර නොසිත ඉපිද ෆැන්ටසි ලෝකෙක මේ එළිසමේ
වැඳගෙන කරගෙන පාවා දී මායම් දී නෑ මගේ ගූ හිතේ
මොන මොන සෙල්ලම් දැම්මත් හෙළුවැලි කෙල්ලන් මගේ ෆැන්ටසි ලෝකෙට
මතකෙට එල්ලන් නෑ එක කෙල්ලක් ගැලවුණේ රෙදිපිළි මෝලෙට
එද්දී ගෙනාවේ නෑ මොණර කොළ පාවෙන
තොටිලි වල නිදාගෙන නෑ මැද පංතියේ පදික
වඩිග පටුන නටන ජීවිත පදයට යටව
මන්දිර සඳලු තල මවමින් සිහින වන්නම
කාට කියන්නද ඒ මියෙන සිහින මැද
පණ තියෙන ලියන දුවන පන්හිඳ අතින්
තුඩගින් බසින ලවණ රුධිරය වී බැස
පිරවුණු රූල් පිටු පොත ජීවිතේ වී ඇත
මනස දෙකනෙ වදින වචන මතකයිද
මගේ බොළඳ හීන අතර මගේ කඳුළු බින්දු ඇයි
වාෂ්ප වෙන්නේ දකින සිහින වටින කියන ප#ය
උඹේ ඇ# ඉඳන් උඹේ ආච්චිට බඳිනවා මං වෛර
මතක නැද්ද මට කියපුවා ගනින් මතකෙට වරෙන් අද හෙට
දෙන්නම් මතකෙට කට කුඩු කරලා උඹේ දත් ටික
වළඳෙන් පිහ කෑ කුලි ගෙට රෑ සඳ මිතුරා විය
පිටු බලි ගෑ නිල් තුඩ පෑන් වදන් ගෙතුවා ලිය
මං ආස කරපු පාට හීන වලට හදපු මාව
කඩලා බිඳලා විසි කරනවා හිත නොදැනිම මාව
ඇයි මාව අම්මේ මැරුවේ නැත්තේ මම ඉපදුණු දාම
මට දුක හිතෙනවා උඹ මහනවා හැමදාම
කළු කපුටා සුදු වෙනතුරු මානසික පැතුමක් හිත මැරුවා
හදවතක හීන මගේ ලේ වලින් ලිව්වා
කවුරු කිව්වත් හිතේ දුවන ගැම්ම අත පය වල තිව්වා
මම කන අතටම රිව්වා මගේ මනස කොඳුරා කිව්වා මට
දුහුවිලි මාවතේ දේවතා එළි පෙනෙයි ද ආදරෙන්?
ළතැවුල් මාරුතෙන් සැඟවිය්වත් හැකිදෝ ශ්රී නාමයෙන්?
සියල්ල හදවතේ පිළිරැව් නවතියි ද ඝණ්ටා නාදයෙන්
විය යුතු මොහොතකින් ගැලවීදෝ දෙවියන්ගේ බාරයෙන්?
අදටත් නින්දක් නැති ෆිල්ටර් නැති මතකයන්
මතටත් තිතක් නැති හිතුවෙවත් නැති වියමන්
රිවර්ස් වදින්නැති ගියර් වැටෙන්නැති පල්ලම් නැති
සිතියම් නැති සිතුවිලි අන්තිම හුස්මට ණයගැති
කාලය මැන්නේ සිවිලිමක් නැති වහල දෙස බලා
සැපයි කියලා හිතලා මෙමට නිදාගන්න එපා වෙලා
යන්නට මට තැනක් නෑ කරන්නට දෙයක් නෑ
දිව්ය ලෝක ඕන නෑ අපායට බයත් නෑ
දැවිලා දැවිලා නිවෙන නිවිලා තිබිලා නැවත දැවෙන
දුමක සුවඳ දුකක නිවෙන කැපි කැපි කැපි යාවෙන
යන්න නො එන ගමන තෙක් පරම සත්ය සැඟවෙන
පටබැඳි නම කඩවරගම වටේම බොරු මවාපාන
දෙවියන්ගේ මල්ලිට ඔටුනු පැළඳි කල් හි
ලෝකය තනි යායකි සවණක් ගණ රැස් නැති
පවට පිනදි මම ද මැදිවී ස්වාර්ථයට කිමිදී
උඹට මතක ද එදා මම විතරද වැරදී
යක්ෂ වේශ සංක්රාන්ති පාවා දී පියවි දෑස
මිට මොළවා සිටගෙන දිවුරනවා ගනු හුස්ම පිණිස
පාපයක් වෙන්නෙම නැත අනිවා ශාපයක් වුණත්
උඹේ සෛල මරනවා මම නැවත මොනවා මට වුණත්
ඇත්ත තිත්තක් වුණත් කාට කෙසේ තෙරුණත්
ප්රශ්න එක පිට එක එකින් එකට විසඳුවත්
මුල මැද අග පැටළුණ විට ඇතුළත ගිනි පැසවන විට
කෝ දෙවියන් කෝ මගේ හෘද සාක්ෂි පුපුරන විට පිට පිට

Twit

I remember a day like today,
we celebrated our birthday party.
Was there any shortage of food or drink?
Money became life, was it to suffer?
Our fingers intertwined at the altar,
I made promises, my love.
I believed a thousand things, you ran away with them.
Gambling became a habit, a sin.
Debt upon debt, six years now.
Counting bars in prison, my heart is afraid.
Dead mind, dead heart, lazy today, cursed again.
That greed,
I left my job,
My desire to gamble,
Trying to pile up money.
Deceived, taking pieces of coal, alas, surfacing.
I write my fault on the walls,
Tears, drops trying to erase, to wipe away.
Fragrant breeze of life,
come and embrace me.
A man riding on another,
able to burn his chest for ten months.
Debt fourfold, without knowing, I entered the bed of misery.
Impermanent life, a bizarre calamity.
Sucking the essence from the four corners of the house.
Time, sin, the smoke of release.
Cursed life, entrusted to God.
Time flows, there is no turning back, the end comes, the mind wanders, my imagination.
Before dying, the four-legged animals caught in the fire, on top of clothes, scattered.
Loved to the extent, indebted to fate, chaos.
Filled the house, wore fancy clothes, the art of a frustrating life.
Nakedness, a lie, reprimanded, the beginning of life misled.
Used to sorrow, addicted to gambling.
Became thin, the shine a new type of polish.
Hung interest, debt fell into shackles.
Constant turmoil, written according to fate.
Negative God, refuge in a dark room.
Accused for ninety years.
Making baseless lies, fundamental.
Decrepit, social, racial divisions.
That innocent, on a pathetic path.
The feeling in my mind as I live, my struggles.
The illusion, my blood, flesh, that sorrow knows.
Enough lies, let's accept it now.

The meaning of truth - brings goosebumps.
Respected by color - volcanoes erupt.
The wonder of time - man is also virtuous.

I wonder - the mountain peak is a mystery.

Killing and dying, breaking and building,
society is a spectacle when you open your eyes.
Walking with longing, receiving what you think,
entrust it to God's care.
In the dusty path, will the gods appear with love?
Even if hidden by the wind, can you be revealed in the name of Sri?
Will all the echoes in the heart stop with the sound of the bell?
Will you be saved in the right moment by God's grace?
Illusion reigns, truth is lost, becoming a dog, disappearing.
Beautiful lives take shape, I can't watch anymore, I've had enough.
The sorrowful life has become dark, where is this God?
Nurses reside in the ward.

Virtue is respected here, the creator is there.
Let's talk, otherwise tie it in a saree.

The mind is cool, today in the streets.

Happiness resides in joy today.
What fear did, what it did.
God gave the deciding arrow.

Today, the country's mouth has more hunger than diabetes.
The job that changed the difference between having and not having.
The mind, body, and speech did not speak of lack.
Surrounding, doing what was done, being an adult.

My mind is tamed because I drank.
Sorrow is only about the rich, writing and reciting poems of virtue.
The fear I had as a child, the last line, my dream.
Where a god couldn't be placed,
knowing the devil is inside,
scolding, scolding, said too much, now thorns, thorns.
This is the second letter entrusted to God.
Born without a constellation, in a fantasy world, this dawn.
Worshipping, doing, betraying, deceiving, no, not in my good heart.
Whatever games I played, the girls in the sand, into my fantasy world.
I don't remember hanging a single girl, she escaped to the textile mill.
Coming, didn't bring peacock leaves floating,
didn't sleep in cradles, walking in the middle class,
the narrow path of life, dancing, surrendering to the rhythm.
Mansions, palaces, killing my dreams.
Who can I tell, in the midst of those dying dreams,
the living, writing, running pen in hand,
the salty blood dripping from the tip,
the filled pages, the book has become life.
Do you remember the words that hurt the two minds?
Among my innocent dreams, my teardrops, why?
The page says, watching the dreams evaporate.
From your mother to your grandmother, I will marry them, hate.
Don't you remember what you told me? Remember, come back today or tomorrow.
I'll remind you, crushing your teeth,
the moon became a friend to the rented house that was stabbed.
Turning pages, blue pen, writing the obtained words.
The me I made for my favorite dreams,
breaking and throwing away, the mind unknowingly me.
Why didn't you kill me, mother, the day I was born?
I feel sad, you sew every day.
Until the black crow turns white, a mental spell killed the mind.
The dreams of a heart written in my blood.
Whoever said it, the running game, kicking my feet.
I ate and reviewed, my mind whispered to me.
In the dusty path, will the gods appear with love?
Even if hidden by the wind, can you be revealed in the name of Sri?
Will all the echoes in the heart stop with the sound of the bell?
Will you be saved in the right moment by God's grace?
Even today, sleepless, unfiltered memories.
Unstoppable thoughts, unimaginable creations.
Gears that don't reverse, slopes that don't fall,
no truth, no civilization, indebted to the last breath.
Time measured, looking towards the helpless void.
Saying curse, feeling it, time to sleep for me.
Nowhere to go, nothing to do.
Don't want heaven, not afraid of hell.
Burning, burning, extinguishing, existing, burning again.
The scent of smoke, the sorrow of extinguishing, dripping, dripping, dripping, going.
Until the journey that doesn't go, the ultimate truth is hidden.
Bound by name, surrounded by lies, intoxicating.
When God's brother wore the crown,
the world is a single meadow, no gathering of millions.
I too am in the middle of sin and virtue, immersed in selfishness.
Do you remember that day, was I the only one who was wrong?
Demonic forms, betrayal, blind eyes.
I swear, taking this axe, for the sake of breath.
It will never be a sin, even if it becomes a curse.
I will kill your cells, whatever happens to me.
Even if the truth is bitter, whoever understands it,
questions one after another, resolved one by one,
when the beginning, middle, and end are entangled, when the inner fire ferments,
Oh God, oh my heart's witness, bursting, drop by drop.