Текст и перевод песни Dursun Ali Erzincanlı - Seni Duydum

Seni Duydum

Elest Meclisi'ni hatırlamıyorum
Ama soğuk Erzurum gecelerinde
Dedemi hatırlıyorum. Allah rahmet eylesin
Üç kız kardeşimle bana seni anlatırdı dedem
Sert mizaçlı biriydi ama konu sen olunca ağladığına şahit olurduk
Babam köy meydanında oyun oynarken annesiz kaldığını haber vermişler
Babam da 6 yaşındaymış Efendim senin gibi
O da dedemden duyduklarını anlatırdı bize
Allah babama da rahmet eylesin senin hatırına

Soğuk Erzurum gecelerinde gözlerini
Duydum Efendim, o simsiyah gözlerini
Gözlerinin beyazına kırmızılık hâkimmiş Hz. Nuh'un gözleri gibi
Ağlar gibiymiş gözlerin
Senin bu hüznün müdür bizi deli divane eden?
Hüznün müdür kalbimizde seni bir tane eden?
Onun için mi biz ne zaman hayal etsek gözlerini ağlar gibiyiz?

Ümmü Mabedi duydum hicrette çadırını ziyaret ettiğin seni anlatıyordu
"Aydın yüzlü ve güzel yaradılışlıydı. Zayıf ve ince de değildi.
Gözlerinin siyahı ve beyazı birbirinden iyice ayrılmıştı.
Saçıyla kirpik ve sakalları gümrahtı. Sesi kalındı.
Sustuğu zaman vakarlı, konuştuğu zaman da heybetliydi.
Çok tatlı konuşuyordu. Orta boyluydu.
Bakan kimse ne kısa ne de uzun olduğunu hissederdi.
Üç kişinin arasında en güzel görüneni ve nur yüzlü olanıydı.
Arkadaşları ortalarına almış durumda hep onu dinlerler,
Buyurduğu zaman da buyruğunu hemen yerine getirirlerdi.
Konuşması tok ve kararlıydı."

Yürüyüşünü duydum Efendim Ebu Atabe'den
"Yürürken kuvvetli adımlarla yürürdü.
Ayaklarını yerden biraz kaldırıp önlerine hafif eğilerek yürürlerdi.
Ayaklarını ses çıkarıp toz kaldıracak şekilde sert vurmazlar,
Adımlarını uzun ve seri atmakla
Birlikte sükûnet ve vakar üzre yürürlerdi.
Yürürken sanki meyilli ve engebeli
Bir yerden iniyor gibi görürnürlerdi.
Bir tarafa dönüp baktıklarında bütün vücutlarıyla birlikte dönerlerdi.
Rastgele sağa sola bakmazlardı. Y
Ere bakışları göğe bakışlarından daha çoktu.
Çoğunlukla göz ucuyla bakarlardı.
Ashabı ile birlikte yürürken onları
öne geçirir kendileri arkada yürürlerdi.
Yolda karşılaştığı kimselere onlardan önce hemen selam verirdi. "

Ebu Hureyre'yi duydum seni anlatıyordu.
"Ben Resulullah Efendimizden daha güzel birisini göremedim." diyordu.
"Sanki güneş O'nun mübarek yüzünde devrediyor gibiydi.
Peygamber Efendimizden daha hızlı yürüyen birisini de görmedim.
Yürürken adete yeryüzü ayakları altında dürülürdü.
Bizler arkalarından giderken geri
Kalmamak için büyük çaba sarf ederdik."

Kayle bin Mahreme'yi duydum oturuşunu anlatıyordu.
"Resulullah'ı sonsuz bir
Alçakgönüllülük ve tevazu içinde otururken görünce
Heybetinden vücudum titremeye başladı."

Cabir bin Semure de diyor ki:
"Ben Peygamber Efendimizi sol tarafına
Konmuş bir yastığa dayanmış vaziyette gördüm."

Konuşmanı duydum Aişe annemizden.
"O, sizin konuştuğunuz gibi, l
Afları çabuk çabuk ve peş peşe sıralamazdı."diyor.
"Sözleri az ve özdü. Hâ
Lbuki sizler cümleleri birbirine ekleyip duruyorsunuz.
Allah Resulü çok veciz konuşurdu. Böyle konuşmasını kendisine
Allah katından Cebrail getirmişti. K
ısa cümleler içinde bütün maksadını yansıtırdı.
Veciz sözlü cümleler söylerdi. Söz
Lerinde ne fazlalık ne de eksiklik bulunurdu.
Kelimeleri bir ahenk içinde birbirini izlerdi. Sesi gürdü ve tatlıydı.
Gerektiğinde konuşurdu. Kötü laflar etmezdi.
Hiddetli ve hiddetsiz anlarında hep Hakk'ı söylerdi.
Sahabelerinin yüzlerine karşı son derece güler ve gülümserdi."

Elest Meclisi'ni hatırlamıyorum
Ama soğuk Erzurum gecelerinde seni duyduğumu hatırlıyorum.

I Heard You

I don't remember the Assembly of the Divine Decree
But on cold Erzurum nights
I remember my grandfather. May Allah have mercy on him
My grandfather would tell me and my three sisters about you
He was a man of stern temperament, but we would witness him cry when it came to you
They told my father that he had lost his mother while playing in the village square
My father was also 6 years old, my Lady, like you
He would tell us what he had heard from my grandfather
May Allah have mercy on my father for your sake

On cold Erzurum nights, your eyes
I heard you, my Lady, those pitch-black eyes
Redness dominated the whites of your eyes, like the eyes of Prophet Noah
Your eyes seemed to be weeping
Is it this sadness of yours that drives us mad?
Is it your sadness that makes you the only one in our hearts?
Is that why we are like weeping eyes whenever we dream?

I heard Umm Ma'bad, she was telling about you when you visited her tent during the Hijra
"He had a bright face and a beautiful physique. He was neither thin nor slender.
The black and white of his eyes were clearly distinct.
His hair, eyelashes, and beard were thick. His voice was deep.
He was dignified when he was silent, and majestic when he spoke.
He spoke very sweetly. He was of medium height.
Whoever looked at him would feel that he was neither short nor tall.
He was the most beautiful and radiant of the three.
His companions would gather around him and listen to him,
and when he commanded, they would immediately carry out his command.
"His speech was fluent and decisive."

I heard about your walk, my Lady, from Abu Atabe
"He would walk with strong strides.
He would lift his feet slightly off the ground and walk leaning slightly forward.
He would not stomp his feet to make a sound or raise dust,
but by taking long and quick steps
he would walk with calmness and dignity.
It was as if he was descending from a sloping and rugged
place while walking.
When he turned to look to one side, he would turn with his whole body.
He would not look randomly to the right or left.
He looked down more often than he looked up.
He would often look out of the corner of his eye.
When walking with his companions, he would
let them go ahead and walk behind them.
He would greet those he met on the road before they did."

I heard Abu Hurayra telling about you.
"I have never seen anyone more beautiful than our Prophet," he said.
"It was as if the sun was revolving in his blessed face.
I have never seen anyone walk faster than the Prophet.
When he walked, the earth would usually roll beneath his feet.
We would exert great effort to keep up
with him when we were walking behind him."

I heard Qayla bint Mahrama describe your way of sitting.
"When I saw the Messenger of Allah sitting in infinite
humility and modesty
my body started trembling because of his majesty."

Jabir bin Samura also says:
"I saw the Prophet leaning on a pillow
placed on his left side."

I heard your speech from our mother Aisha.
"He did not string his words together quickly and consecutively," she says,
"as you do.
His words were few and meaningful. Y
ou, on the other hand, keep adding sentences to one another.
The Messenger of Allah spoke very concisely. Gabriel had brought this way of speaking to him from
the presence of Allah. H
e reflected his whole purpose in short sentences.
He would utter concise sentences. His words
were neither excessive nor deficient.
His words followed one another in harmony. His voice was strong and sweet.
He would speak when necessary. He would not utter bad words.
He would always speak the truth, both in anger and calmness.
He would smile and laugh in the faces of his companions."

I don't remember the Assembly of the Divine Decree
But I remember hearing you on cold Erzurum nights.