Текст и перевод песни Eddy Christiani - Op De Woelige Baren

Op De Woelige Baren

Op de woelige baren

Een jonge zeeman kwam van boord, een forse blonde Noor
Waar hij ook doolde op de zee, zijn stad was Baltimore
Daar ergens in de havenbuurt was er zo'n klein cafe
Daar zong ze bij een harmonika de zeemansliedjes mee

Op de woelige baren
Bij storm en bij wind
Denkt hij steeds aan zijn blondje
Dat vrolijke kind
Zij leeft in zijn harte
Zij zingt in zijn bloed
Hij hoort nog haar stemme
In de eb en de vloed

Toen zei hij op een keer: "Mijn schat, op heel het wereldrond
Is er geen kind zo lief als jij", en kuste op haar mond
Ze zag hem lang en rustig aan, tot ze haar hart verloor
Toen zei ze zacht: "Ik hou van jou, mijn forse blonde Noor"

De Noorman koos weer vrolijk zee, want nu had hij zijn schat
Toen kwam het noodlot op zijn weg, dat hij vergeten had
Zijn schip dat stootte op een klip, toen was het gouw gedaan
'T Is in een woeste storm des nachts, met man en muis vergaan

On the Raging Seas

On the raging seas

A young sailor came ashore, a sturdy, blond Norwegian
Wherever he roamed upon the sea, his hometown was Baltimore
Somewhere there in the harbor district was such a small café
There she sang seafaring songs to the accompaniment of an accordion

On the raging seas
In storm and in wind
He always thinks of his blonde
That cheerful child
She lives in his heart
She sings in his blood
He still hears her voice
In the ebb and flow

Then one day he said: "My dear, in the whole world
There is no child as sweet as you", and kissed her on the mouth
She looked at him long and calmly, until she lost her heart
Then she said softly: "I love you, my sturdy, blond Norwegian"

The Norwegian again chose the joyful sea, for now he had his treasure
Then fate came upon his path, that he had forgotten
His ship crashed on a rock, then it was all over
'Twas in a fierce storm at night, with all hands lost