Текст и перевод песни Eddy Christiani - Op De Woelige Baren

Op de woelige baren

Een jonge zeeman kwam van boord, een forse blonde Noor
Waar hij ook doolde op de zee, zijn stad was Baltimore
Daar ergens in de havenbuurt was er zo'n klein cafe
Daar zong ze bij een harmonika de zeemansliedjes mee

Op de woelige baren
Bij storm en bij wind
Denkt hij steeds aan zijn blondje
Dat vrolijke kind
Zij leeft in zijn harte
Zij zingt in zijn bloed
Hij hoort nog haar stemme
In de eb en de vloed

Toen zei hij op een keer: "Mijn schat, op heel het wereldrond
Is er geen kind zo lief als jij", en kuste op haar mond
Ze zag hem lang en rustig aan, tot ze haar hart verloor
Toen zei ze zacht: "Ik hou van jou, mijn forse blonde Noor"

De Noorman koos weer vrolijk zee, want nu had hij zijn schat
Toen kwam het noodlot op zijn weg, dat hij vergeten had
Zijn schip dat stootte op een klip, toen was het gouw gedaan
'T Is in een woeste storm des nachts, met man en muis vergaan

На турбулентных барах

Сошел молодой моряк, здоровенный блондин-норвежец.
Где бы он ни бродил по морю, его городом был Балтимор.
Где то в районе гавани было такое маленькое кафе
Там она пела на губной гармошке матросские песни.

На турбулентных барах
Штормом и ветром.
Он всегда думает о своей блондинке.
Это счастливое дитя
Она живет в его сердце.
Она поет в его крови.
Он все еще слышит ее голос.
В приливах и отливах

И вот однажды он сказал: "Моя дорогая, по всему миру.
Разве нет такого милого ребенка, как ты? "- и поцеловал ее в губы.
Она смотрела на него долго и спокойно, пока не потеряла сердце.
Потом она тихо сказала: "Я люблю тебя, мой здоровенный блондин".

Норвежец снова выбрал море, потому что теперь у него было свое сокровище.
Затем на его пути встала судьба, о которой он забыл.
Его корабль ударился о скалу, и Ширу пришел конец.
Это происходит в жестокую бурю ночью, когда человек и мышь погибли.