Текст и перевод песни Eisvoleas - Realistis

Είναι που 'μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.
Τι να σου πω για ποιους εχθρούς,
για αλήθεια και για ψέμα,
εδώ ήρθε εκείνη η στιγμή
να πολεμήσω εμένα.

Η κάθε μέρα που περνά άλλο ένα βιβλίο,
άλλος ένας στίχος στο τρελοκομείο,
χειμερία νάρκη, το τοπίο κρύο,
βία πίσω από το θρανίο, δάσκαλοι με προσωπείο.
Κάγκελα παντού, φυλακή το σχολείο,
δύσκολα όσα μ' έκαναν να πω αντίο,
Lifestyle, σύγχρονοι αιχμάλωτοι,
αφομοιώνει η μάζα παρασιτικό στοιχείο.
Ω ναι!
Χάνεται η ιδιαιτερότητα,
όμοιοι στην ποσότητα και σκάρτοι στην ποιότητα,
μετά λες για προσωπικότητα...
Ιδού νεοέλληνα η διαμελισμένη σου αθωότητα.
Ποια είναι τελικά αυτή η πραγματικότητα,
αμφίβολο,
Ζώντας στον ελλαδικό περίβολο,
ζιγκολό πολιτικοί δηλητήριο στο σύνολο
κι έκφραση ποσοτική,
η μάρκα, η ράτσα, η δουλειά, το φαΐ.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής

και όχι φερέφωνο της υποκρισίας

Είναι που 'μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.
Τι να σου πω δεν ξέρω πώς,

μα πάντα νιώθω ξένος.

Να φταίει που είμαι ρομαντικός
κι απελευθερωμένος?
Με μαθηματική ακρίβεια επιρρεπής
υπηρετώ την τέχνη αιώνια σαν εραστής,
γκρίζες ζώνες και εγώ εδώ πολεμιστής,
δακτυλοδεικτούμενος αντί ποιητής.
Ξέρω πως μία μέρα θα πεθάνω,
οπότε φωτιά και ξύλο στο ρουφιάνο,
όλοι οι φίλοι μου είναι αλήτες και κοπρίτες,
την ηθική σας χαιρετίσαμε με τις νύχτες,
τη μέρα που φάνηκε ο ήλιος στους φεγγίτες ήμουν λέρα,
αρούρι στου υπονόμου τις μαύρες τρύπες,
στα κινητά κοίταξαν οι εκαμίτες,
καμένοι, χαζοί, στις κάνες μαργαρίτες.
Στη βιοπάλη ρε κωλόπαιδα δεν θα αντέχατε
γραφειοκράτες και όργανα,
πλαστική ατμόσφαιρα κι έξαρση της βίας...
έτσι ήταν πάντα η μάσκα της δημοκρατίας.

Το όνομά μου είναι Ηλίας,

ζώντας στο μεταίχμιο υποταγής και εξουσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο μιας υποκριτικής παιδείας!

Τι να σου πω για ποια λεφτά?
Τα λούσα δεν φτουράνε.
Αυτά να 'ναι για τους λειψούς
που τη ζωή ξεχνάνε.
Και γίνε πια ρεαλιστής
γιατί οι ουτοπίες σε πνίγουν,
τα όνειρά σου ξεκινούν
μόλις τα μάτια κλείνουν

Просто я реалист.
и утопии топят меня,
мои сны прекращаются
как только откроются глаза.
Что я могу вам рассказать о том, какие враги,
за правду и за ложь,
вот и настал этот момент
сражайся со мной.

Каждый день, когда проходит еще одна книга,
еще один куплет в сумасшедшем доме,
зимняя спячка, пейзаж холодный,
насилие за партой, учителя в масках.
Повсюду ограждения, тюремная школа,
тяжелые вещи заставили меня попрощаться,
Образ жизни, современные пленники,
масса усваивает паразитический элемент.
О да!
Сингулярность утрачена,
одинаковый по количеству и низкий по качеству,
затем вы говорите о личности...
Узри свою расчлененную невинность.
Что же это за реальность, в конце концов,
сомнительный,
Жизнь в Греции,
Политики-жиголо отравляют на съемочной площадке
и выражение количественное,
марка, порода, работа, еда.
Меня зовут Элайджа,
живущий на грани разложения и нетления,
Я предпочитаю быть реалистом

и не рупор лицемерия

Просто я реалист.
и утопии топят меня,
мои сны прекращаются
как только откроются глаза.
Что я могу тебе сказать, я не знаю, как,

но я всегда чувствую себя чужим.

Виноват в том, что был романтичным
и отпустили?
С математической точностью, склонной
Я вечно служу искусству, как влюбленный,
серые зоны, и я здесь воин,
облапанный вместо поэта.
Я знаю, что однажды я умру,
так что огонь и дрова на кроте,
все мои друзья - бездельники и отбросы,
этика мы приветствовали вас ночами,
в тот день, когда солнце появилось в световых люках, я был подонком,
Арури в канализации черные дыры,
на мобильные телефоны смотрели экамиты,
обожженный, немой, в Маргаритках.
Вы, сукины дети, не смогли этого вынести.
бюрократы и учреждения,
пластичная атмосфера и всплеск насилия...
это всегда было маской демократии.

Меня зовут Элайджа,

жизнь на грани подчинения и власти,
Я предпочитаю быть реалистом
и не рупор актерского образования!

Что я могу вам сказать за какие деньги?
Луша не дрогнула.
Это для Липси.
которые забывают о жизни.
И больше не будь реалистом
почему утопии топят вас,
твои мечты начинаются
как только глаза закрываются