Текст и перевод песни Eisvoleas - Realistis

Realistis

Είναι που 'μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.
Τι να σου πω για ποιους εχθρούς,
για αλήθεια και για ψέμα,
εδώ ήρθε εκείνη η στιγμή
να πολεμήσω εμένα.

Η κάθε μέρα που περνά άλλο ένα βιβλίο,
άλλος ένας στίχος στο τρελοκομείο,
χειμερία νάρκη, το τοπίο κρύο,
βία πίσω από το θρανίο, δάσκαλοι με προσωπείο.
Κάγκελα παντού, φυλακή το σχολείο,
δύσκολα όσα μ' έκαναν να πω αντίο,
Lifestyle, σύγχρονοι αιχμάλωτοι,
αφομοιώνει η μάζα παρασιτικό στοιχείο.
Ω ναι!
Χάνεται η ιδιαιτερότητα,
όμοιοι στην ποσότητα και σκάρτοι στην ποιότητα,
μετά λες για προσωπικότητα...
Ιδού νεοέλληνα η διαμελισμένη σου αθωότητα.
Ποια είναι τελικά αυτή η πραγματικότητα,
αμφίβολο,
Ζώντας στον ελλαδικό περίβολο,
ζιγκολό πολιτικοί δηλητήριο στο σύνολο
κι έκφραση ποσοτική,
η μάρκα, η ράτσα, η δουλειά, το φαΐ.
Το όνομά μου είναι Ηλίας,
ζώντας στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής

και όχι φερέφωνο της υποκρισίας

Είναι που 'μαι ρεαλιστής
κι οι ουτοπίες με πνίγουν,
τα όνειρά μου σταματούν
μόλις τα μάτια ανοίγουν.
Τι να σου πω δεν ξέρω πώς,

μα πάντα νιώθω ξένος.

Να φταίει που είμαι ρομαντικός
κι απελευθερωμένος?
Με μαθηματική ακρίβεια επιρρεπής
υπηρετώ την τέχνη αιώνια σαν εραστής,
γκρίζες ζώνες και εγώ εδώ πολεμιστής,
δακτυλοδεικτούμενος αντί ποιητής.
Ξέρω πως μία μέρα θα πεθάνω,
οπότε φωτιά και ξύλο στο ρουφιάνο,
όλοι οι φίλοι μου είναι αλήτες και κοπρίτες,
την ηθική σας χαιρετίσαμε με τις νύχτες,
τη μέρα που φάνηκε ο ήλιος στους φεγγίτες ήμουν λέρα,
αρούρι στου υπονόμου τις μαύρες τρύπες,
στα κινητά κοίταξαν οι εκαμίτες,
καμένοι, χαζοί, στις κάνες μαργαρίτες.
Στη βιοπάλη ρε κωλόπαιδα δεν θα αντέχατε
γραφειοκράτες και όργανα,
πλαστική ατμόσφαιρα κι έξαρση της βίας...
έτσι ήταν πάντα η μάσκα της δημοκρατίας.

Το όνομά μου είναι Ηλίας,

ζώντας στο μεταίχμιο υποταγής και εξουσίας,
διαλέγω να είμαι ρεαλιστής
και όχι φερέφωνο μιας υποκριτικής παιδείας!

Τι να σου πω για ποια λεφτά?
Τα λούσα δεν φτουράνε.
Αυτά να 'ναι για τους λειψούς
που τη ζωή ξεχνάνε.
Και γίνε πια ρεαλιστής
γιατί οι ουτοπίες σε πνίγουν,
τα όνειρά σου ξεκινούν
μόλις τα μάτια κλείνουν

Realist

It's because I'm a realist
and utopias drown me,
my dreams stop
as soon as my eyes open.
What can I tell you about enemies,
about truth and lies,
the moment has come
to fight myself.

Every day that passes is another book,
another verse in the asylum,
hibernation, the landscape is cold,
violence behind the desk, teachers in disguise.
Bars everywhere, school is a prison,
difficult things that made me say goodbye,
Lifestyle, modern captives,
the mass assimilates a parasitic element.
Oh yeah!
Uniqueness is lost,
similar in quantity and mediocre in quality,
then you talk about personality...
Behold, modern Greek, your dismembered innocence.
What is this reality after all,
doubtful,
Living in the Greek perimeter,
gigolo politicians, poison to the whole
and quantitative expression,
the brand, the breed, the job, the food.
My name is Elias,
living in the in-between of decay and incorruptibility,
I choose to be a realist

and not a mouthpiece of hypocrisy.

It's because I'm a realist
and utopias drown me,
my dreams stop
as soon as my eyes open.
What can I tell you, I don't know how,

but I always feel like a stranger.

Could it be because I'm romantic
and liberated?
With mathematical precision prone to
serve art eternally as a lover,
grey zones and I'm here a warrior,
finger-pointed instead of a poet.
I know that one day I will die,
so fire and wood to the snitch,
all my friends are bums and jerks,
we greeted your morals with the nights,
the day the sun appeared on the windowsills I was dirt,
sewer fertilizer, the black holes,
the hundreds looked into their mobile phones,
burnt, lost, daisies on the barrels.
You bastards wouldn't survive the struggle for life,
bureaucrats and instruments,
plastic atmosphere and an upsurge in violence...
that's always been the mask of democracy.

My name is Elias,

living in the in-between of submission and power,
I choose to be a realist
and not the mouthpiece of a hypocritical education!

What can I tell you about money?
Luxury is not enough.
These are for the poor
who forget about life.
And become a realist,
because utopias are drowning you,
your dreams begin
as soon as your eyes close