Текст и перевод песни Eldo & HIFI Banda - Twarze

Twarze

Czasem zrozumieć to wszystko jest tak trudno
I ciężko sobie wmówić, że życie jest próbą,
że ktoś ułożył ten plan precyzyjnie,
Kiedy odchodzą szybko Ci, którzy żyli tak niewinnie.
Co boli? To, że musisz tkwić bezczynnie.
W faktów niewoli, w wiecznym memento mori,
Wyrzucam smutek, zostawiam pamięć o nich.
Twarze z przeszłości, duchy, których nie chcę wygonić.
Twarze z przeszłości spacerują po mej głowie,
Twarze, o których nie chcę i nie umiem zapomnieć.
Niektórych spraw nigdy już nie będę mógł zmienić,
Z nie wszystkimi byliśmy do końca rozliczeni.
Za mało odwagi by czasem wprost coś powiedzieć,
Ale ambicja brała górę, by zostawić to dla siebie,
A dziś za późno, nie umiem tak głośno krzyczeć,
żebyście tam gdzie jesteście mogli mnie usłyszeć.
Co prawda wspomnień nikt nie może mi odebrać,
Ale i tak boli, że nie możecie być tu i teraz
I chodzić ze mną razem po krętych losu ścieżkach,
Pocieszać po porażkach, cieszyć po zwycięstwach.
Razem tak wiele, choć obiektywnie prawie wcale,
Ale piękna była każda chwila spędzona razem
Odkładam 2HB, gaszę światło, kończę frazę
I wychodzę na spacer, tym razem sam przez Warszawę.
Czasem zrozumieć to wszystko jest tak trudno
I ciężko sobie wmówić, że życie jest próbą,
że ktoś ułożył ten plan precyzyjnie,
Kiedy odchodzą szybko Ci, którzy żyli tak niewinnie.
Co boli? To, że musisz tkwić bezczynnie.
W faktów niewoli, w wiecznym memento mori,
Wyrzucam smutek, zostawiam pamięć o nich.
Twarze z przeszłości, duchy, których nie chcę wygonić.
Tysiąc osób wyjedzie, tysiąc osób nie wróci,
Tysiąc osób ma sposób, Ty nie musisz nic mówić.
Pomyśl o wczoraj, dziś, jutro może nie być nic
I niech twoje serce pęka jeśli nie pamiętasz ich.
Zaciśnij dłoń, podnieś skroń dla tych kilku chwil,
Które są jak jeden dom, jedna myśl, jeden rytm
Ty, spójrz w oczy matce, albo wróć do wspomnień,
Jedna miłość, to coś więcej niż cokolwiek.
Wiem jak było, pamiętam chwile nie sny,
A to czym żyję to doświadczenie nie łzy.
Spal fotografie, jeśli mówisz prawdę,
Pamiętaj pamięć odbiera kłamcom Bóg za karę
Zabiera ludzi i twarze by nas nauczyć,
że śmierć chodzi z życiem w parze.
Ja idę gdzieś, HiFi Banda jak Metallica - The Memory Remains
Czasem zrozumieć to wszystko jest tak trudno
I ciężko sobie wmówić, że życie jest próbą,
że ktoś ułożył ten plan precyzyjnie,
Kiedy odchodzą szybko Ci, którzy żyli tak niewinnie.
Co boli? To, że musisz tkwić bezczynnie.
W faktów niewoli, w wiecznym memento mori,
Wyrzucam smutek, zostawiam pamięć o nich.
Twarze z przeszłości, duchy, których nie chcę wygonić.
Nie muszę widzieć ich twarzy na zdjęciach, żeby pamiętać.
Myślę o nich i o tym, że nie zdążyłem się odezwać.
Przez okno patrzę w gwiazdy, nad miastem wisi wszechświat,
Podobno gdzieś tam jest lepsze miejsce niż Ziemia (podobno)
Jeśli to prawda, wzrasta prawdopodobieństwo,
że dzieli nas czas, nie odległość.
Choć dzisiaj nic na pewno, otwieram okno, oczy zamyka senność.
Smutek z dymem wylewam z płuca na zewnątrz.
Znów widzę ich twarze, jakby byli wciąż tu,
Brak mi słów, każdego z nas osądzi ten sam Bóg,
Każdy błądzi tutaj wśród dróg decyzji,
Każdy chce dążyć do precyzji,
Zapominając gdzie jest cel.
Nikt i nic nigdy nie zmieni tego jak jest.
Wiesz? Nic, nikt nie przewinie czasu wstecz,
Widzę ich twarze pośród porozrzucanych zdjęć.
Nie patrzę na nie, w sobie zostawię żywą pamięć.
Ostatnie piętro gdzieś w Warszawie Had Hades, Diox, Eldo,
To na pewno po nas zostanie.
Czasem zrozumieć to wszystko jest tak trudno
I ciężko sobie wmówić, że życie jest próbą,
że ktoś ułożył ten plan precyzyjnie,
Kiedy odchodzą szybko Ci, którzy żyli tak niewinnie.
Co boli? To, że musisz tkwić bezczynnie.
W faktów niewoli, w wiecznym memento mori,
Wyrzucam smutek, zostawiam pamięć o nich.
Twarze z przeszłości, duchy, których nie chcę wygonić .

Faces

Sometimes understanding it all is so hard,
And it's tough to convince yourself that life is a trial,
That someone has meticulously laid out this plan,
When those who lived so innocently depart so swiftly.
What hurts? The fact that you must remain idle.
In the captivity of facts, in the eternal memento mori,
I cast out the sadness, I leave the memory of them.
Faces from the past, ghosts I don't want to banish.
Faces from the past stroll through my head,
Faces I don't want to and can't forget.
Some things I'll never be able to change,
We weren't settled up with everyone in the end.
Not enough courage to sometimes say things straight,
But ambition took over, to keep it to myself,
And today it's too late, I can't scream so loud,
So that you could hear me where you are.
The truth is, no one can take away my memories,
But it still hurts that you can't be here and now,
And walk with me along the winding paths of fate,
To comfort me after defeats, to rejoice after victories.
Together so much, though objectively almost nothing,
But every moment spent together was beautiful,
I put down the 2HB, turn off the light, finish the phrase,
And I go for a walk, this time alone through Warsaw.
Sometimes understanding it all is so hard,
And it's tough to convince yourself that life is a trial,
That someone has meticulously laid out this plan,
When those who lived so innocently depart so swiftly.
What hurts? The fact that you must remain idle.
In the captivity of facts, in the eternal memento mori,
I cast out the sadness, I leave the memory of them.
Faces from the past, ghosts I don't want to banish.
A thousand people will leave, a thousand people won't return,
A thousand people have a way, you don't have to say anything.
Think about yesterday, today, tomorrow there may be nothing,
And let your heart break if you don't remember them.
Clench your fist, raise your forehead for those few moments,
Which are like one house, one thought, one rhythm,
You, look into your mother's eyes, or return to memories,
One love is more than anything.
I know how it was, I remember moments not dreams,
And what I live by is experience not tears.
Burn photographs if you speak the truth,
Remember, memory is taken away from liars by God as punishment,
He takes away people and faces to teach us,
That death walks hand in hand with life.
I'm going somewhere, HiFi Banda like Metallica - The Memory Remains,
Sometimes understanding it all is so hard,
And it's tough to convince yourself that life is a trial,
That someone has meticulously laid out this plan,
When those who lived so innocently depart so swiftly.
What hurts? The fact that you must remain idle.
In the captivity of facts, in the eternal memento mori,
I cast out the sadness, I leave the memory of them.
Faces from the past, ghosts I don't want to banish.
I don't have to see their faces in photos to remember.
I think about them and how I didn't get to say goodbye.
I look through the window at the stars, the universe hangs over the city,
They say there's a better place than Earth out there (supposedly).
If that's true, the probability increases,
That time separates us, not distance.
Though today nothing is certain, I open the window, sleepiness closes my eyes.
I pour out sadness with smoke from my lungs.
I see their faces again, as if they were still here,
I have no words, the same God will judge each of us,
Everyone wanders here among the paths of decisions,
Everyone wants to strive for precision,
Forgetting where the goal is.
Nothing and no one will ever change the way things are.
You know? Nothing, no one will rewind time,
I see their faces among the scattered photos.
I don't look at them, I'll keep the living memory within myself.
The last floor somewhere in Warsaw, Had Hades, Diox, Eldo,
This will surely remain after us.
Sometimes understanding it all is so hard,
And it's tough to convince yourself that life is a trial,
That someone has meticulously laid out this plan,
When those who lived so innocently depart so swiftly.
What hurts? The fact that you must remain idle.
In the captivity of facts, in the eternal memento mori,
I cast out the sadness, I leave the memory of them.
Faces from the past, ghosts I don't want to banish.