27 - Eldo перевод на английский

27

Urodziłem się dwudziestego siódmego o świcie,
Teraz mam dwadzieścia siedem lat i to jest moje życie.
Pierdole świat, byłem aspołeczny od małego.
Arogant wredny nic mi nie dał, ja nie chce nic od niego.
Gra trwa, rap wciąż sprawia mi przyjemność,
Wciąż są ludzie, którzy są tu ze mną,
Bliscy, którzy chcą polski rap robić w ciemno,
Choć radio tego nie gra, nie podobamy się mediom.
Nie mam żalu, wkładam słuchawki i biegnę
Przez Warszawę, jej dziękuję, bo kim był bym bez niej.
Dwadzieścia siedem lat w pogoni za szczęściem,
Szybki krok, czerwone światło - stop!
Kiedyś biłem się jak rycerz z La Manchy
Z wiatrakami, a teraz wolę o swoje walczyć.
I to mi starczy. Rap ma się dobrze w blokach.
27 lat la vida loca.
Pod prąd, dwadzieścia siedem lat pyskówek,
Założyłem się na "trójce" i wygrałem stówę.
I wiem, ze czasami zbyt dosadnie mówię:
(Ej, Eldo! Ty Chuju!) Tak, też cię lubię.
Mędrcy z kosmosu nie przestają gadać,
Frustraci losu, ja kolejny wers składam.
Kiedyś Eve′y teraz szerokie Mass DNM
I ta sama czarna sześć-piątka jak w dziewięć-pięć.
Rap pozwolił mi zobaczyć trochę świata w pigułce -
Paryż w Wally, Juzkiem, Foksem i Pjusem.
Lubię wyjeżdżać, na szczęście nie na saksy,
Wchodzę do Footlockera i kupuję Air Maxy.
Kupuję rap, oglądam mecze piłki na trawie,
Słyszę Lexa w radiu i wiem, że już jestem w Warszawie.
Ha, kiedy to zleciało?
Dwadzieścia siedem lat, a mi ciągle jest mało.
Obojętne ilu będzie gadało,
Mam swój rap, mam ludzi, którzy stoją tu za mną.
I to mi starczy, bo przecież nie musisz mnie kochać.
Dwadzieścia siedem lat la vida loca.
Mój świat to stos kartek. Zapisuję je 2HB.
Sto kartek, na ścianie plakat z Sartrem.
Czasem wychodzę z beczki na świat popatrzeć.
Dystans i ironia, chociaż nie było tak zawsze.
Mój świat to stopa, werbel, hi-het,
Pośród ludzi dla których hip-hop stanowi inspirację,
Azizi Hustlaz wygrywają bitwy, Dany Drumz gra imprezy,
A ty? Nagrywam płyty.

27

I was born at dawn on the twenty-seventh,
Now I'm twenty-seven years old and this is my life.
Fuck the world, I've been asocial since I was little.
Arrogant, mean, nothing gave me anything, I don't want anything from it.
The game goes on, rap still gives me pleasure,
There are still people who are here with me,
Loved ones who want to make Polish rap in the dark,
Although the radio doesn't play it, the media doesn't like us.
I have no regrets, I put on my headphones and run
Through Warsaw, I thank her, because who would I be without her.
Twenty-seven years in pursuit of happiness,
Fast pace, red light - stop!
Once I fought like a knight from La Mancha
With windmills, and now I prefer to fight for mine.
And that's enough for me. Rap is doing well in the blocks.
27 years la vida loca.
Against the current, twenty-seven years of arguments,
I made a bet on "trojka" and won a hundred.
And I know that sometimes I speak too bluntly:
(Hey, Eldo! You asshole!) Yeah, I like you too.
Sages from space never stop talking,
Frustrated by fate, I compose another verse.
Once Eve′y, now the broad Mass DNM
And the same black six-five like in nineteen-ninety-five.
Rap allowed me to see a bit of the world in a nutshell -
Paris in Wally, Juzek, Fox and Pjus.
I like to travel, luckily not for wages,
I go to Footlocker and buy Air Maxes.
I buy rap, I watch football matches on grass,
I hear Lex on the radio and I know I'm already in Warsaw.
Ha, when did it fly by?
Twenty-seven years, and I still want more.
I don't care how many people will talk,
I have my rap, I have people who stand behind me.
And that's enough for me, because you don't have to love me.
Twenty-seven years la vida loca.
My world is a pile of papers. I write them down with 2HB.
One hundred pages, on the wall a poster with Sartre.
Sometimes I leave the barrel to look at the world.
Distance and irony, although it wasn't always like that.
My world is foot, snare, hi-hat,
Among people for whom hip-hop is an inspiration,
Azizi Hustlaz win battles, Dany Drumz plays parties,
And you? I record records.