Текст и перевод песни Eldo - Halina Poświatowska

Halina Poświatowska

Nie mogłem nigdy Pani spotkać, dawno Pani odeszła
Na szczęście dusza jest wieczna i wciąż tu mieszka
Kiedyś przyszła Pani do mnie, roześmiała moje usta
Delikatna, chociaż serc w odczynie absolutna
I ojczyzną moją stała się uroda Pani słów
A kruche ściany szczęścia schronieniem dla snów
Lirycznieliśmy sobie, patrząc na świat z ukrycia
Świadkowie, jak rozpadają się cztery strony życia
Zimne oczy gwiazd patrzyły beznamiętnie
Księżyc przeciągał się i mruczał obojętnie
A Pani wiosną haftowała me chodniki w kwiaty
Zimą zaś uchylała zatrzaśnięte raju kraty
Żyłem, jakbym mieszkał w plastrze miodu, nie w domu
Jakby w baśni coś na kształt rajskiego ogrodu
I uczepiłem się tych Pani słów paznokciami
A jasny promień słońca trzymam pomiędzy wargami
Ref.
Napisałem krótki list do Pani
Dostałem zwrot, mówią "adresat nieznany"
Chciałem zadzwonić - abonent niedostępny
Czekałem pod bramą całą noc - przemoknięty
Moje myśli - stado ptaków, mówiła tak Pani
Próbować je oswoić to jakby bić się z tygrysami
Dzikie, nieokiełznane serce i myśli
Chociaż już prawie martwe, to wciąż napędza zmysły
Chętnie oddałbym to swoje - serio
Chociaż popsute i z kawałków poklejone
To bije, choć czasem ledwo, daje odpór nerwom
Zapala drzazgi wyobraźni, rozświetlając ciemność
Może starczy to na chwilę, na moment
By zdążyć zapisać to, co okryte kokonem
Wydobyć trochę skarbu z kopalni metafor
Niewyczerpane jej dno to suma naszych strachów
Też miewam brak czułości dla swojego ciała
Też lubię gubić się na samotnych cmentarzach
Nie chcę od ludzi nawet mikrona litości
I też myślę ile razy mógłbym umrzeć z miłości
Ref.
Napisałem krótki list do Pani
Dostałem zwrot, mówią "adresat nieznany"
Chciałem zadzwonić - abonent niedostępny
Czekałem pod bramą całą noc - przemoknięty
Małe kolibry w swoim finałowym locie
Ona wciąż ma siłę, ciało stoi na szafocie
Ostra świadomość konieczności się zbliża
Gdzieś na gałęzi życia kołysze się ostatnia chwila
Płomień żyje idealnie, bo krótko
Nie zdąży się zmęczyć i nie negocjuje z pustką
Nie pozna strachu, zdrady, upokorzenia
Umrze szybko, a przedtem spali wszystko do korzenia
Egzystencja przez chwilę, co olśniewa
Dziś wieczorem w świetle lampy, chłód nocy rozgrzewa
Pani odeszła, lecz nikt nie wie jak umierają ptaki
Rozdają słowa pochowane w drzewach

Halina Poświatowska

I could never meet you, you left long ago
Fortunately, the soul is eternal and still dwells here
Once you came to me, made my lips smile
Delicate, though absolute in the reaction of hearts
And the beauty of your words became my homeland
And the fragile walls of happiness a shelter for dreams
We waxed lyrical, looking at the world from hiding
Witnesses to how the four sides of life fall apart
The cold eyes of the stars watched impassively
The moon stretched and grumbled indifferently
And you embroidered my sidewalks with flowers in spring
In winter, you opened the closed gates of paradise
I lived as if I lived in a honeycomb, not a house
As if in a fairy tale, something like a Garden of Eden
And I clung to your words with my fingernails
And I hold a bright ray of sunshine between my lips
Chorus
I wrote you a short letter
I got it back, they say "addressee unknown"
I wanted to call - the subscriber is unavailable
I waited at the gate all night - soaked
My thoughts - a flock of birds, you said so
Trying to tame them is like fighting tigers
Wild, unbridled heart and thoughts
Although almost dead, it still drives the senses
I would gladly give this mine away - seriously
Although broken and glued together from pieces
It beats, though sometimes barely, resists the nerves
It lights the splinters of imagination, illuminating the darkness
Maybe it will last for a moment, for a moment
To have time to write down what is covered with a cocoon
Extract some treasure from the mine of metaphors
Its inexhaustible bottom is the sum of our fears
I also sometimes lack tenderness for my body
I also like to get lost in lonely cemeteries
I don't want even a micron of pity from people
And I also think how many times I could die of love
Chorus
I wrote you a short letter
I got it back, they say "addressee unknown"
I wanted to call - the subscriber is unavailable
I waited at the gate all night - soaked
Little hummingbirds in their final flight
She still has strength, the body stands on the scaffold
The sharp awareness of necessity is approaching
Somewhere on the branch of life the last moment sways
The flame lives perfectly, because it is short
It doesn't have time to get tired and doesn't negotiate with emptiness
It will not know fear, betrayal, humiliation
It will die quickly, and before that it will burn everything to the root
Existence for a moment that dazzles
This evening in the light of the lamp, the coolness of the night warms
You left, but no one knows how birds die
They distribute words buried in trees