Текст и перевод песни Eldo - Wyspy Szczęśliwe

Wyspy Szczęśliwe

Z naszej małej wyspy szczęścia odpływa dzisiaj prom
Już ostatni, jutro potną i wezmą na złom
Mieliśmy zostać, znalazłem bilet i wciąż udaję
Że nic nie wiem, że wciąż żywe jest zobowiązanie
Trochę bolało, ciągle nie wiem, czy nie wrzeszczę
Dziś starać się to zmienić, choć wiem, że to ostateczne
Decyzja, nie wiem, czy chcę znać powody jej
Łatwiej zebrać złudzenia i wrzucić do wody je
Po prostu się zgodzić, człowiek jest wolny
I nic niewart jest nawet najpiękniejszy niewolnik
Władać możemy tylko sumą wspólnych chwil i tyle
Resztę oddziela tysiąc obojętnych mil
Dramatem jest żyć bez akceptacji faktów
Zamykać w klatce, odbierać niebo światłu
Kamufluję każdy gest i spojrzenie
Domek z kart grzecznie czeka sobie na unicestwienie
Ref.
Budujemy swoje wyspy szczęśliwe
Potem niszczymy wszystko w jedną godzinę
Dzielimy własność, stawiamy granicę
Ostatni prom wieczorem podnosi kotwicę
Jemy obiad, kurtuazją pachnie powietrze
Niby zwyczajnie, ale myśli są nieobecne
Pełen spektakl, ostatni akt się rozgrywa
Jeszcze chwila, finał, długie brawa i kurtyna
Referendum w głowie - zdradzić wiedzę?
Rzucić karty na stół czy wyrzucić wszystko za siebie?
Nie będzie żadnych łez na pustych peronach
Najmniejszych gestów nie potrafimy wykonać
To zbyt pretensjonalne, to zbytek, to fetysz
Powiedzieć od tak "żegnaj" i stać się nieobecnym
Odejść z codzienności, porzucić czas wspólny
A w gruncie rzeczy bać się nie mówiąc "spróbujmy"
Tchórzymy wspólnie i wspólnie uciekamy
Przed zagadką jutra, czasem przed namiętnościami
Stawiamy ściany przed konsekwencjami
Nie mamy sił ich burzyć, powoli umieramy
Ref.
Budujemy swoje wyspy szczęśliwe
Potem niszczymy wszystko w jedną godzinę
Dzielimy własność, stawiamy granicę
Ostatni prom wieczorem podnosi kotwicę

Happy Islands

The last ferry departs today from our small island of happiness
Tomorrow they'll cut it and take it for scrap
We were supposed to stay, I found a ticket and still pretend
That I don't know, that the commitment is still alive
It hurt a bit, I still don't know if I'm not screaming
Trying to change it today, though I know it's final
A decision, I don't know if I want to know the reasons for it
It's easier to gather illusions and throw them into the water
Just agree, a person is free
And even the most beautiful slave is worthless
We can only rule the sum of shared moments and that's it
The rest is separated by a thousand indifferent miles
It's a drama to live without accepting the facts
To lock in a cage, to deprive the sky of light
I camouflage every gesture and glance
The house of cards politely waits for its destruction
Chorus.
We build our happy islands
Then we destroy everything in one hour
We divide property, we set a border
The last ferry raises anchor in the evening
We eat dinner, the air smells of courtesy
It seems ordinary, but thoughts are absent
The full spectacle, the last act is playing out
Just a moment, the finale, long applause and the curtain
Referendum in the head - betray knowledge?
Throw the cards on the table or throw everything behind?
There will be no tears on empty platforms
We are unable to perform the smallest gestures
It's too pretentious, it's overkill, it's a fetish
To say goodbye just like that and become absent
To leave everyday life, to abandon shared time
And basically be afraid without saying "let's try"
We are cowardly together and we run away together
From the riddle of tomorrow, sometimes from passions
We put up walls before the consequences
We don't have the strength to break them down, we are slowly dying
Chorus.
We build our happy islands
Then we destroy everything in one hour
We divide property, we set a border
The last ferry raises anchor in the evening