Текст и перевод песни Eleftheria Arvanitaki - Skies Ke Chromata

Skies Ke Chromata

Είναι κάτι αγάπες μου
που σηκώνω στις πλάτες μου,
είναι χέρια που κράτησα
κράτα με
σαν πουλάκια τ' άφησα.
Είναι κάτι στον άνθρωπο
τρυφερό κι απάνθρωπο
και ο κόσμος παράξενος
γυάλινος
σκοτεινός και διάφανος.

Είν' ο κόσμος δύσκολη γραφή
όλο σβήνεται
κι αν δε διαβαστεί με την αφή
τίποτα δε γίνεται.

Είναι λύπες που ξέχασα
και χαρές που δεν έζησα,
είναι χρόνια που φύγανε
μίλα μου
πες μου που πήγανε.
Είναι φίλοι που χάθηκαν
και φωνές που μου στάθηκαν,
είναι μάτια που φίλησα
μάτια μου
κι από φως ξεχείλισα.

Είναι σπίτια που έχασα
και ποτέ δεν τα ξέχασα,
ένα σχήμα που μπόρεσα
σώμα μου
κι άλλα που δε χώρεσα.
Είναι κάτι στον άνεμο
μυστικό και παράνομο
που τρελαίνει τα σώματα
πόνα τα
με σκιές και χρώματα.

Skies Ke Chromata

There are those memories of love
That I carry on my shoulders,
Those are the hands I held
Hold me
Like the birds, I let them fly away.
There's something in mankind
Both gentle and cruel
And the world, how strange,
As fragile as glass
Both dark and transparent.

This world is like a difficult text
That keeps on getting erased
And if it isn't read with a gentle touch
Nothing can be accomplished.

There are sorrows that I have forgotten
And joys that I have missed,
Those are the years that have passed
Speak to me
Tell me where did they go.
There are friends who have disappeared
And voices that have supported me,
Those are the eyes that I have kissed
My eyes
And I overflowed with light.

There are homes that I have lost
And I have never forgotten them,
A form that I could have been
My body
And others I could not fit into.
There's something in the wind
Secret and illicit
That maddens bodies
Pain
With shades and colors.