Текст и перевод песни Eleni Vitali - Isos Ftaine Ta Feggaria (Live)

Isos Ftaine Ta Feggaria (Live)

Μες τα φτηνά ξενοδοχεία και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν

γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που 'μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή

ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ

Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές

μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που 'μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή

ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ

Isos Ftaine Ta Feggaria (Live)

Inside the cheap hotels and in the sheets of the many
In mirrors without memory, we will begin to

Dreams slip in sleep like trains at the station
And in your breath I seek some ancient scenery

Perhaps the moons are to blame for my being so alone
I feel like I'm growing old in the evenings and I owe it to life

Perhaps the moons are to blame and many call me crazy
Who keeps searching in the darkness in case something happens
Perhaps the moons are to blame, or perhaps it's you

A ray of light passes through the bars and erases what happened yesterday
How do you think stories get mixed up and the trajectories of people

In the cheap hotel and in the sheets of the many
In mirrors without memory, we will finish

Perhaps the moons are to blame for my being so alone
I feel like I'm growing old in the evenings and I owe it to life

Perhaps the moons are to blame and many call me crazy
Who keeps searching in the darkness in case something happens
Perhaps the moons are to blame, or perhaps it's you