Unuda Bilmirəm (feat. Nərgiz Təhməzli) - Elvin Nasir перевод на русский

Unuda Bilmirəm (feat. Nərgiz Təhməzli)

Artıq düşünmürəm ötüb keçən günləri mən
Beynimdə sənlə bağlı xəyallarımı bitirmişəm
Daha yazmıram şeir mahnı qəzəl ya da nəysə
Mən səni sənlə bağlı misralarda itirmişəm
Mən səni unutmuşam ilk dəfə gördüyüm zaman
Gizlənib qalmamışam yalnızlıq mənzilində
Sən məni düşünərsən dənizlərin dalğasında
Mən səni unutmuşam göy xəzərin sahilində
Baxanda göy səmaya ay ilə ulduz gördüm
Kənarda ulduzun birin yenə yalqız gördüm
Gözlərimi biraz qıyıb içində bir qız gördüm
Nurunu aydan alan ay üzü çox ağ görünür
Gözündə cənnətin içindəki bir bağ görünür
Saçları sənin saçların kimi yumşağ görünür
Mən həmin ulduzu öz ovuclarımda tutmuşam
Əşşi yox ola bilməz mən səni unutmuşam

Neyçün səni bəs unuda bilmirəm?
Neyçün səni bəs unuda bilmirəm?
Unuda bilmirəm
Unuda bilmirəm

Mən səni düşünmürəm hər yağışın damlasında
Aşiq məşuqu görmür daha öz röyasında
Mən səni unutmuşam məcnunlar səhrasında
Elə bil tükənmişəm qocalmışam mən sənsiz
Elə bil öz canımnan usanmışam mən sənsiz
Elə bil qaranlığda dayanmışam mən sənsiz
Gizlin düşünərsən yağışlı yaz gecəsində
Axtarsan Bakının sən məni hər küçəsində
Bəlkə də başqalarında bəlkə bir neçəsində
Daha yarmaz məni sənsizliyə məxsus neştər
Gecələr ağlamıram ağlasam hər kəs eşidər
Mən səni unutmuşam saat dörddə saat beşdə
Elə bil gül gördüm qopub düşüb ləçəkləri
Yarpağı budağdan sınıb və solub çiçəkləri
Ağlamaqdan yorulub şişib gözün bəbəkləri
Elə bir güldü ki gülzarda onun oxşarı yox
O qədər qəm daşıyıbdır yarı vardır yarı yox
Əvvəlcə bir neçə müddət mən uzağdan izlədim
Sonradan yaxınlaşıb hər budağını əzizlədim
Su verib nəvazişlə ləçəklərin təmizlədim
Onu qəlbimdə əkib məhəbbətlə oyatmışam
Əşşi yox ola bilməz mən səni unutmuşam

Ayrı düşdük aylar ötdü il oldu
Könlüm sənsiz bir çağlayan sel oldu
Ayrı düşdük aylar ötdü il oldu
Könlüm sənsiz bir çağlayan sel oldu
Bağça saldı qönçə açdı gül oldu
Gül oldu
Bağça saldı qönçə açdı gül oldu
Gül oldu

Sən çox da fikir vermə hər deyilən sözümə mənim
Sənnən sonra gəlməyim çox gec oldu özümə mənim
Məndə bir günah yoxdu sevginin gözü kordur
Hara baxsam ay üzün görsənirdi gözümə mənim
Necəsən soruşma mənnən cavab onsuz belə də
Gözlərim yolda qulağ səsdə qalıbdır hələ də
Yaşamaq çox çətindir,ölmək onnan da çətin
Keçmək olmur ilişib qalmışam bu mərhələdə
İzah etmək çətindir hər dəfə bərk darıxmağı
Qorxuram yüksəkdən sən də vermisən bu dağı
Mən səni ömrümə sahibliyə layiq bildim
Sən gəlib indi olmusan xəyalların qonağı
Sənnən sonra gedib başqa əlləri tutmadım
Ya da öz qəlbimi bir başqasında ovutmadım
Hər şeyi silib atmaq asan deyil olmur inan
Mən səni unutmadım mən səni unutmadım

Neyçün səni bəs unuda bilmirəm?
Neyçün səni bəs unuda bilmirəm?
Unuda bilmirəm
Unuda bilmirəm

Не могу забыть (feat. Наргиз Тахмазли)

Я больше не думаю о прошедших днях,
В моей голове я закончил мечты, связанные с тобой.
Я больше не пишу стихи, песни, газели или что-то еще,
Я потерял тебя в строках, связанных с тобой.
Я забыл тебя, когда впервые увидел,
Не прятался в обители одиночества.
Ты думаешь обо мне в волнах моря,
А я забыл тебя на берегу голубого Каспия.
Глядя в голубое небо, я увидел луну и звезды,
С краю одну из звезд я снова увидел одинокой.
Прищурившись, я увидел в ней девушку,
Получающая свет от луны, с луноподобным, очень белым лицом.
В ее глазах виден сад, находящийся внутри рая,
Ее волосы такие же мягкие, как твои.
Я держал эту звезду в своих ладонях,
Черт, не может быть, я же забыл тебя.

Почему же я не могу тебя забыть?
Почему же я не могу тебя забыть?
Не могу забыть.
Не могу забыть.

Я не думаю о тебе в каждой капле дождя,
Влюбленный больше не видит возлюбленную в своих снах.
Я забыл тебя в пустыне Меджнуна,
Словно я иссяк, постарел без тебя.
Словно я устал от своей жизни без тебя.
Словно я застыл в темноте без тебя.
Ты тайком думаешь обо мне дождливой весенней ночью,
Ищешь меня на каждой улице Баку,
Возможно, в других, возможно, в нескольких.
Больше не ранит меня кинжал одиночества,
Ночами я не плачу, если заплачу, все услышат.
Я забыл тебя в четыре часа, в пять часов.
Словно я увидел розу, с которой опали лепестки,
Листья отломились от ветки и цветы завяли,
Зрачки ее глаз опухли от слез.
Она так смеялась, что в розарии нет ей подобной,
Она так много печали несла, что половина ее есть, половины нет.
Сначала некоторое время я наблюдал издалека,
Потом подошел и нежно погладил каждую веточку,
Полил водой и бережно очистил лепестки.
Я посадил ее в своем сердце и с любовью пробудил,
Черт, не может быть, я же забыл тебя.

Мы расстались, прошли месяцы, прошел год,
Мое сердце без тебя стало бурлящим потоком.
Мы расстались, прошли месяцы, прошел год,
Мое сердце без тебя стало бурлящим потоком.
Разбил сад, бутон распустился и стал розой,
Стал розой.
Разбил сад, бутон распустился и стал розой,
Стал розой.

Ты не обращай внимания на каждое мое слово,
После тебя я слишком поздно пришел в себя.
Я не виноват, любовь слепа,
Куда бы я ни посмотрел, твое луноподобное лицо являлось моему взору.
Не спрашивай, как я, ответ и так ясен,
Мои глаза все еще смотрят в дорогу, уши ждут звука.
Жить очень трудно, умереть еще труднее,
Не могу пройти, застрял на этом этапе.
Трудно объяснить, как сильно я скучаю каждый раз,
Боюсь высоты, ты тоже дала мне эту гору.
Я считал тебя достойной владеть моей жизнью,
А ты пришла и стала гостьей моих мечтаний.
После тебя я не держал других рук,
И не утешал свое сердце в другой.
Стереть все и забыть нелегко, поверь, не получается,
Я не забыл тебя, я не забыл тебя.

Почему же я не могу тебя забыть?
Почему же я не могу тебя забыть?
Не могу забыть.
Не могу забыть.