Nikt nie lubi telefonów w nocy - Emil Blef перевод на немецкий

Nikt nie lubi telefonów w nocy

Raz, raz

Kiedy to się stało on patrzył jak kawa stygnie w filiżance
Jeszcze nic nie wiedział choć siedział lekko podenerwowany
Jak przy pierwszej randce
Wyglądał tak jak się czuł
Należą mu się brawa, w dobrze skrojonej marynarce
Dobrze dobrany krawat
Apetycznie, schludnie pomyślał o niej
Czekało go naprawdę miłe popołudnie
Miał imię jak każdy i lubił te kawiarnię
Lubił rozmawiać i nie lubił mieć zbyt wielu zmartwień
Wieczorem ją poznają wszyscy jego przyjaciele

Potem będą dzwonić wygadać się ze swych spostrzeżeń
Pracowała niedaleko tej kafejki
Blisko, za szybą padał deszcz
I myśl, że na ulicach dzisiaj musi być naprawdę ślisko
Przerwał dzwonek, zdziwiony patrzył na telefon
Jeździł po stole, zaraz po tym jak odebrał pobladł
Zamiast na policzku tylko na szybie popłynęła kropla
Zasłonił dłonią oczy i część czoła
Zadzwonił do niej, przepraszam, muszę odwołać

Nikt nie lubi telefonów w nocy
I z samego rana zostawiasz stopę na zimną podłogę
Potem czujesz jak pod tobą łamią się kolana
Nie dopadłby cię ten sam chłód gdybyś miał dywan
Kilka pierwszych słów wystarczy i człowiek się rozmywa
(Tylko tekstyhh.pl)
Dalej dwie dzielnice, właśnie ostro wchodził w zakręt
Zlekceważył znicze, lubił mówić, że ma charakter
Lubił też świecący pulpit w swoim samochodzie
I odwlekał mocno spłodzenie pociech
Myślami był przy swoich sprawach
Nie miał żadnych przeczuć
Jedyne czym się martwił to to
Że jeszcze nic nie kupił na dziś wieczór
Dzień mijał swoim zwykłym tempem
On jak zwykle czuł się jak pępek świata
I gdy z miną pogardy wymijał Fiata
Musiał odebrać, to nie w jego stylu
Ale spokojnie zjechał, zatrzymał na poboczu
Dawno nie miał tak niepewnych, tak zagubionych oczu
Wolałby żeby dzwonił jego wspólnik
Wtedy pewnie nie miałby potrzeby by się w sobie skulić

Nikt nie lubi telefonów w nocy
I z samego rana zostawiasz stopę na zimną podłogę
Potem czujesz jak pod tobą łamią się kolana
Nie dopadłby cię ten sam chłód gdybyś miał dywan
Kilka pierwszych słów wystarczy i człowiek się rozmywa

Sklepowe półki przyciągały bielą
Jak się przyjrzeć im odstraszały ceną
Lubiła swoją pracę i gdy wchodził nowy sezon
Nie lubiła widzieć takich samych ubrań na kimś
Dlatego zanim coś trafiła sortowała wieszaki
Zwykle trzeba było sprawdzać na zapleczu
Ale teraz już trzymała w ręku coś naprawdę ekstra na dziś wieczór
I kiedy w stronę przymierzalni miała iść akurat telefon
Była już po pracy i przekonana, że to z biura
Rzuciła tylko okiem, żeby w sekundę potem znowu zerknąć
Miała przerażoną minę i pokazałoby to jej lusterko

To tylko trzy osoby spośród kilku
Którym migały tego dnia cyfry tego numeru
Każda z nich coś lubi, czegoś nienawidzi
Ale każdego ten telefon przerósł
Każdy miał swą codzienność
Która biegła dalej mimo że on sam w niej zamarł
Dramat, bo jeden z nich nie jest ważne co lubiła
Jakie życie ma dla niej zagadki
Nie miała farta właśnie w tym życiu
Codziennie zdarzają się wypadki

Niemand mag Anrufe in der Nacht

Eins, eins

Als es passierte, sah er zu, wie der Kaffee in der Tasse kalt wurde
Er wusste noch nichts, obwohl er leicht nervös dasaß
Wie bei einem ersten Date
Er sah so aus, wie er sich fühlte
Applaus gebührt ihm, in einem gut geschnittenen Sakko
Eine gut gewählte Krawatte
Appetitlich, adrett, dachte er an sie
Ein wirklich schöner Nachmittag erwartete ihn
Er hatte einen Namen wie jeder andere und mochte dieses Café
Er mochte es zu reden und mochte es nicht, zu viele Sorgen zu haben
Am Abend werden sie all seine Freunde kennenlernen

Danach werden sie anrufen, um ihre Beobachtungen loszuwerden
Sie arbeitete unweit dieses Cafés
Nah, hinter der Scheibe fiel Regen
Und der Gedanke, dass es heute auf den Straßen wirklich glatt sein musste
Das Klingeln unterbrach ihn, überrascht schaute er auf das Telefon
Es vibrierte auf dem Tisch, gleich nachdem er abgenommen hatte, wurde er blass
Statt auf der Wange floss nur ein Tropfen die Scheibe hinunter
Er bedeckte mit der Hand die Augen und einen Teil der Stirn
Er rief sie an, entschuldige, ich muss absagen

Niemand mag Anrufe in der Nacht
Und gleich am Morgen setzt man den Fuß auf den kalten Boden
Dann spürt man, wie unter einem die Knie nachgeben
Dieselbe Kälte würde einen nicht überkommen, hätte man einen Teppich
Ein paar erste Worte genügen, und der Mensch löst sich auf
(Nur tekstyhh.pl)
Zwei Bezirke weiter, er nahm gerade scharf eine Kurve
Er ignorierte die Grablichter, er sagte gern, er habe Charakter
Er mochte auch das leuchtende Armaturenbrett in seinem Auto
Und er zögerte das Kinderkriegen stark hinaus
In Gedanken war er bei seinen Angelegenheiten
Er hatte keinerlei Vorahnungen
Das Einzige, worüber er sich Sorgen machte, war,
dass er noch nichts für heute Abend gekauft hatte
Der Tag verging in seinem üblichen Tempo
Er fühlte sich wie üblich wie der Nabel der Welt
Und als er mit verächtlicher Miene einen Fiat überholte
Er musste rangehen, das war nicht sein Stil
Aber er fuhr ruhig ran, hielt am Straßenrand an
Lange hatte er keine so unsicheren, so verlorenen Augen gehabt
Er hätte lieber gehabt, sein Geschäftspartner hätte angerufen
Dann hätte er wahrscheinlich nicht das Bedürfnis gehabt, sich in sich zusammenzukauern

Niemand mag Anrufe in der Nacht
Und gleich am Morgen setzt man den Fuß auf den kalten Boden
Dann spürt man, wie unter einem die Knie nachgeben
Dieselbe Kälte würde einen nicht überkommen, hätte man einen Teppich
Ein paar erste Worte genügen, und der Mensch löst sich auf

Die Ladenregale zogen mit ihrem Weiß an
Bei näherem Hinsehen schreckten sie mit dem Preis ab
Sie mochte ihre Arbeit und wenn eine neue Saison begann
Sie mochte es nicht, dieselben Kleider an jemand anderem zu sehen
Deshalb sortierte sie die Kleiderbügel, bevor sie etwas fand
Normalerweise musste man im Hinterzimmer nachsehen
Aber jetzt hielt sie schon etwas wirklich Besonderes für heute Abend in der Hand
Und als sie gerade zur Umkleidekabine gehen wollte, das Telefon
Sie hatte schon Feierabend und war überzeugt, es sei aus dem Büro
Sie warf nur einen Blick darauf, um eine Sekunde später erneut hinzusehen
Sie hatte einen erschrockenen Gesichtsausdruck, und ihr Spiegel hätte es gezeigt

Das sind nur drei Personen von mehreren
Denen an diesem Tag die Ziffern dieser Nummer aufleuchteten
Jede von ihnen mag etwas, hasst etwas
Aber jeden hat dieser Anruf überwältigt
Jeder hatte seinen Alltag
Der weiterlief, obwohl er selbst darin erstarrte
Ein Drama, denn bei einer von ihnen ist es nicht wichtig, was sie mochte
Welche Rätsel das Leben für sie bereithält
Sie hatte eben kein Glück in diesem Leben
Jeden Tag geschehen Unfälle