Текст и перевод песни Emil Blef - Nikt nie lubi telefonów w nocy

Nikt nie lubi telefonów w nocy

Raz, raz

Kiedy to się stało on patrzył jak kawa stygnie w filiżance
Jeszcze nic nie wiedział choć siedział lekko podenerwowany
Jak przy pierwszej randce
Wyglądał tak jak się czuł
Należą mu się brawa, w dobrze skrojonej marynarce
Dobrze dobrany krawat
Apetycznie, schludnie pomyślał o niej
Czekało go naprawdę miłe popołudnie
Miał imię jak każdy i lubił te kawiarnię
Lubił rozmawiać i nie lubił mieć zbyt wielu zmartwień
Wieczorem ją poznają wszyscy jego przyjaciele

Potem będą dzwonić wygadać się ze swych spostrzeżeń
Pracowała niedaleko tej kafejki
Blisko, za szybą padał deszcz
I myśl, że na ulicach dzisiaj musi być naprawdę ślisko
Przerwał dzwonek, zdziwiony patrzył na telefon
Jeździł po stole, zaraz po tym jak odebrał pobladł
Zamiast na policzku tylko na szybie popłynęła kropla
Zasłonił dłonią oczy i część czoła
Zadzwonił do niej, przepraszam, muszę odwołać

Nikt nie lubi telefonów w nocy
I z samego rana zostawiasz stopę na zimną podłogę
Potem czujesz jak pod tobą łamią się kolana
Nie dopadłby cię ten sam chłód gdybyś miał dywan
Kilka pierwszych słów wystarczy i człowiek się rozmywa
(Tylko tekstyhh.pl)
Dalej dwie dzielnice, właśnie ostro wchodził w zakręt
Zlekceważył znicze, lubił mówić, że ma charakter
Lubił też świecący pulpit w swoim samochodzie
I odwlekał mocno spłodzenie pociech
Myślami był przy swoich sprawach
Nie miał żadnych przeczuć
Jedyne czym się martwił to to
Że jeszcze nic nie kupił na dziś wieczór
Dzień mijał swoim zwykłym tempem
On jak zwykle czuł się jak pępek świata
I gdy z miną pogardy wymijał Fiata
Musiał odebrać, to nie w jego stylu
Ale spokojnie zjechał, zatrzymał na poboczu
Dawno nie miał tak niepewnych, tak zagubionych oczu
Wolałby żeby dzwonił jego wspólnik
Wtedy pewnie nie miałby potrzeby by się w sobie skulić

Nikt nie lubi telefonów w nocy
I z samego rana zostawiasz stopę na zimną podłogę
Potem czujesz jak pod tobą łamią się kolana
Nie dopadłby cię ten sam chłód gdybyś miał dywan
Kilka pierwszych słów wystarczy i człowiek się rozmywa

Sklepowe półki przyciągały bielą
Jak się przyjrzeć im odstraszały ceną
Lubiła swoją pracę i gdy wchodził nowy sezon
Nie lubiła widzieć takich samych ubrań na kimś
Dlatego zanim coś trafiła sortowała wieszaki
Zwykle trzeba było sprawdzać na zapleczu
Ale teraz już trzymała w ręku coś naprawdę ekstra na dziś wieczór
I kiedy w stronę przymierzalni miała iść akurat telefon
Była już po pracy i przekonana, że to z biura
Rzuciła tylko okiem, żeby w sekundę potem znowu zerknąć
Miała przerażoną minę i pokazałoby to jej lusterko

To tylko trzy osoby spośród kilku
Którym migały tego dnia cyfry tego numeru
Każda z nich coś lubi, czegoś nienawidzi
Ale każdego ten telefon przerósł
Każdy miał swą codzienność
Która biegła dalej mimo że on sam w niej zamarł
Dramat, bo jeden z nich nie jest ważne co lubiła
Jakie życie ma dla niej zagadki
Nie miała farta właśnie w tym życiu
Codziennie zdarzają się wypadki

Никто не любит ночных звонков

Раз, раз

Однажды он смотрел, как остывает кофе в чашке,
Еще ничего не зная, но чувствуя легкое волнение,
Как на первом свидании.
Выглядел он в соответствии со своими чувствами,
Заслуженно гордился хорошо скроенным пиджаком,
Удачно подобранным галстуком.
«Аппетитно, аккуратно», — подумал он о тебе.
Его ждал поистине приятный вечер.
У него было обычное имя, и он любил эту кофейню,
Любитель поговорить, он не любил лишних забот.
Вечером тебя познакомят со всеми его друзьями.

Потом они будут звонить, чтобы поделиться впечатлениями.
Ты работала недалеко от этой кофейни,
Совсем рядом, за окном шел дождь.
И мысль о том, как сегодня скользко на улицах,
Прервал звонок. Удивленный, он посмотрел на телефон,
Который ездил по столу. После ответа он побледнел.
Вместо щеки, капля скатилась по стеклу.
Он прикрыл ладонью глаза и часть лба.
Позвонил тебе: «Прости, я должен отменить встречу».

Никто не любит ночных звонков.
И ранним утром ты ставишь ногу на холодный пол,
Потом чувствуешь, как под тобой подгибаются колени.
Не охватил бы тебя этот холод, будь у тебя ковер.
Достаточно нескольких первых слов, и человек теряется.
(Только tekstyhh.pl)
Две улицы спустя, он резко входил в поворот,
Игнорируя зажженные свечи. Он любил говорить, что у него есть характер.
Еще он любил светящуюся панель приборов в своей машине
И все откладывал рождение детей.
Мыслями он был занят своими делами,
Не испытывая никаких предчувствий.
Его волновало лишь одно:
Что он еще ничего не купил на сегодняшний вечер.
День шел своим чередом,
Он, как обычно, чувствовал себя центром вселенной.
И когда с презрением обгонял Fiat,
Ему пришлось ответить на звонок, что было не в его стиле.
Но он спокойно съехал на обочину и остановился.
Давно у него не было такого неуверенного, такого потерянного взгляда.
Он бы предпочел, чтобы звонил его партнер,
Тогда бы ему, наверное, не пришлось так сжиматься.

Никто не любит ночных звонков.
И ранним утром ты ставишь ногу на холодный пол,
Потом чувствуешь, как под тобой подгибаются колени.
Не охватил бы тебя этот холод, будь у тебя ковер.
Достаточно нескольких первых слов, и человек теряется.

Магазинные полки манили белизной,
Но при ближайшем рассмотрении отпугивали ценами.
Ты любила свою работу, и когда наступал новый сезон,
Тебе не нравилось видеть такие же вещи на ком-то другом.
Поэтому, прежде чем что-то найти, ты перебирала вешалки.
Обычно приходилось проверять на складе,
Но сейчас у тебя в руках уже было что-то действительно особенное на вечер.
И когда ты собиралась идти в примерочную, зазвонил телефон.
Ты уже закончила работу и была уверена, что звонят из офиса.
Ты бросила лишь беглый взгляд, чтобы через секунду снова посмотреть.
У тебя было испуганное лицо, и это отразилось бы в твоем зеркальце.

Это всего лишь три человека из нескольких,
Кому в тот день мигали цифры этого номера.
У каждого из них есть свои симпатии и антипатии,
Но этот звонок потряс всех.
У каждого была своя повседневная жизнь,
Которая продолжалась, несмотря на то, что он сам в ней застыл.
Трагедия, ведь для одной из них неважно, что она любила,
Какие загадки таит для нее жизнь.
Ей не повезло именно в этой жизни.
Несчастные случаи происходят каждый день.