Текст и перевод песни Emre Baransel - Geçmişe Nasihat

Geçmişe Nasihat

Sokağı bilen sokağı övmez lan
Dinle burası hiç de hayırlı yerler sınıfına girmez
Ne yerde ne serde dönme arkanı
Burda bilinmez kim delikanlı kim vesikalı
Harbiden sokaktan geldiysen dalıp gidersin sık sık
Gözün hep açık gülen yüzünün bi yanı asık
Denyoların olmak istediği yer burası
Banaysa kan kusturan yegane nifak yuvası
Gülersin komik gelir önceleri
Sonra kendini uzaktan izlersin film gibi
Sihirler sanarken zehirler seni cennet vaadeden
Duman ve uyuşturucular hayatını silen(r)
Kovalarsın paso belki bi boklar düşürürüm diye
5 para yok kaç gündür uğramadın eve
Kurtuluş okulunda dünyanın neresi adil?
Akıl bir sürü genci her şekil kurtaran yerdir
Ben dahil, nankör caddeler sırıtır bazen
Bir oyuna çağırırlar beni cazibeli
Ne oynarlarsa kabul giderim çünkü anılar
Can bulur gidince zamanın içinden geçmiş gibi
Nerde kök salarsan oraya bağlanırsın
Kaldırım sen olur sen de o
Vesselam minnettarım ona çünkü
Müziğimi öğrendiğim yer klavye başı değil sokak başı

Bu dilsiz caddeler!

Yırtık bi kot eski bi bot elimde ot
Kör birine pandomim yapmaya benzer bu yazdığım not
Girdiğim mod sayısı kadar var kırdığım pot
Güne yürürken elimde gölgeden bi spot ah!

Güne yürürken elimde gölgeden bi spot
Güne yürürken elimde gölgeden bi spot

Gözlerimden fışkırır aslında yalnızlığım
O yüzden korkar ve kaçarlardı yanımdan bi hışım
Ayaklarımın gömüldüğü beton yüz galon kedergram
Kırılmasının yolu ilk emre ram yoksa film dram
Düşünmem lazım uzun uzun herşeye dair
Soru işaretlerinin bini bi para cevapsız hepsi ahir
Durmadan den-den koyar kader
Yıllardır aynı caddelerdeyim, kısır döngü yeter
Arap saçı çöz yer mi? Umut acep şarj eder mi?
Gelecek geçmişe ne der? Kimi bağlayabilir keder?
Ah gücü yetmez yalnız vazgeçmemek yeter derler
Bir de sahip olduğun inancı kaybetmemek
Karmakarışık sanılanı kazdım kürek kürek
Yüzüme baktım ancak yok renk, nasıl desem
Pek içaçıcı sayılmazdı anlatamam gördüklerim
Sek acı, hırs ve kinden ibaretti o zamanlar
Hedonist derler eski sana ortaya koz atarlar
Mevsimin yaz görünür de aslında solar ve
Yanar kozalaklar, uzanıp kurtarmaya
Çalıştıkça kendini yapışır asalaklar
Masal değil bu, burası alacakaranlık kuşağı

Bilirsin ancak seni kendin aklar
Bilgelik korkuyu haklar, göz içinde gerçeği saklar
Dolaş hadi ufaklık senin bu boş sokaklar!

Yırtık bi kot eski bi bot elimde ot
Kör birine pandomim yapmaya benzer bu yazdığım not
Girdiğim mod sayısı kadar var kırdığım pot
Güne yürürken elimde gölgeden bi spot ah!
Güne yürürken elimde gölgeden bi spot
Güne yürürken elimde gölgeden bi spot

Advice to the Past

Those who know the streets, girl, don't praise them
Listen, this place ain't exactly a haven of grace
Don't turn your back, neither here nor there
It's hard to tell who's a real man and who's a fake
If you're truly from the streets, you'll get lost often
Eyes wide open, but one side of your smile always fades
This is where wannabe thugs dream to be
But to me, it's a den of hypocrisy that makes me bleed
You'll laugh, it'll seem funny at first
Then you'll watch yourself from afar, like a movie
What you thought were magic tricks, are poisons promising heaven
Smoke and drugs erasing your life, leaving it barren
You chase constantly, hoping to score something, anything
Penniless, haven't been home for days, just wandering
In the school of survival, where is fairness in this world?
Reason is the savior, rescuing many a young soul in every way
Including me, the ungrateful streets sometimes smirk
They call me to a game, alluring and tempting
Whatever they play, I accept, because memories
Come alive, like traveling through time, back to the past
Wherever you plant your roots, you get attached
The sidewalk becomes you, and you become it
And so, I'm grateful to it, because
My music was learned not at a keyboard, but on the street corner

These silent streets!

Ripped jeans, old boots, weed in my hand
This note I write is like miming to a blind man
As many moods as I've been in, so many mistakes I've made
Walking into the day with a spotlight made of shadows, ah!

Walking into the day with a spotlight made of shadows
Walking into the day with a spotlight made of shadows

My loneliness bursts from my eyes
That's why they used to fear and run from me in a flash
The concrete where my feet are buried, a hundred gallons of sorrow
The way to break free is the first command, or else it's a drama film
I need to think long and hard about everything
A thousand question marks, all unanswered, all leading to the end
Fate keeps knocking, again and again
Same streets for years, this vicious cycle, enough
Can you untangle this mess? Can hope recharge me?
What will the future say to the past? Who can be bound by sorrow?
Ah, strength isn't enough, just not giving up is enough, they say
And not losing the faith you hold onto
I dug through the chaos, shovel by shovel
Looked at my face, but there was no color, how can I say...
What I saw wasn't very encouraging, I can't explain
Eight parts bitterness, anger, and resentment, that's what those times were
They call the old you a hedonist, throwing accusations around
The season may seem like summer, but it actually withers and
Pine cones burn, as you reach out to save them
The more you struggle, the more parasites cling
This is no fairy tale, this is the twilight zone

You know, only you can absolve yourself
Wisdom justifies fear, the eye hides the truth within
Wander, little one, these empty streets are yours!

Ripped jeans, old boots, weed in my hand
This note I write is like miming to a blind man
As many moods as I've been in, so many mistakes I've made
Walking into the day with a spotlight made of shadows, ah!
Walking into the day with a spotlight made of shadows
Walking into the day with a spotlight made of shadows