Adamizad - E p i c u r e , Sepehr Khalse перевод на немецкий

Adamizad

من همیشه مشتم گِره است
واسه کوبوندن به افکاری که مستعمره است
یه عقیده که منو گرفته محکم به دست
اومد قانونای ذهنمو کلاً شکست
این دنیا آخرش آسمونه که کردش مجاز
ولی نمیدونم مغز خودم سقفش کجاست
واسه همین هر چی رفتم چشامو آخری ندید
دارم هر روز میرسم به باوری جدید

آسمونِ هفتم سقف مغز منه
معنیِ پرواز کردن و دفنِ تَنه
خدا توو خودِ منه پَ باید پُله رو بسازم
برم به سمتش یعنی خودمو بشناسم
اینا مطلق درست نیست اصلاً گیرم فرضه
ولی نمیتونم آزادیمو نبینم یه لحظه
هه، آره این طبیعت مغزه
زندونی کردنش یه خریت محضه
حالا روزی میاد که میشه این طبیعت بلیط
روزی که همه جا تاره و هیچ حقیقتی نیست
مردم همه چی دارن ولی هستن خَف
واسه خریدن اختیار بستن صف
آسمون دوره آدما یه بَطن جدان
تشنن و دنبال یه قطره خُدان
مغزا قفله یه نوع سیاه چالیه که
کلیدش دست آشغالای لیار ساییه

ملت حشری، نبینم پکری
نبینم از این که ساکتی سودی نبری
تو که بلدی، تو که اهل فراری
دنبال سوژه خنده، یا پی دَدَری
موضع نگیر اینا بحثِ کلنجار نی
ببین سفره پهنه همه میخوان نفع ببرن آنی
حتی تو که میگی مدافعِ حقوق بشری
فک میکنی بالاتری از یه بچه سرطانی

اینجا همه میگن همه فن حریفن
ولی هر جا مفت باشه همه دَم در ردیفن
به همچین آدمایی آزادی حرومه
اگه پاش برسه میخورنت کمِ کم ولیکن
اگه انتخابت اینه بدون بیخوده عقیدت
همه یِ اینا رو یه روز میکُشه طبیعت
پس اگه اسلحه رفت صاف رو شقیقت
بگو من تسلیمِ هیچی نیستم جز حقیقت

امروز تصویر یه بچه ای رو دیدم
چیزی نبود جز نور توو نگاهش
وقتی از آسمون گلوله میبارید
گلی که رو خاک خون خونه داره
تو هم سرو بزار خوب رو بالش
آدمیزاد میره زود چون یادش
توو این بطریا حسو خفه کن
اسکناسا رو دود کن آره
اینا داداشتو کشتن دادن خنجرو توو دستت
فریاد نزن نکن حنجرتو خسته
گوش بده داره زِمزمه میکنه
خدا اون بالا نی همینجا نشسته
دلتو نکنی خوش به نگاهِ
این زندگی که همه پشت چِشاته
کلید همه چی شروع أ درونه
دونه دونه بکن قفلا رو بازش
دونه دونه بکن قفلا رو بازش

Menschenkind

Meine Faust ist immer geballt
Um auf Gedanken einzuschlagen, die kolonialisiert sind
Ein Glaube, der mich fest gepackt hat
Kam und hat die Gesetze meines Geistes völlig gebrochen
Diese Welt, letztendlich ist es der Himmel, der sie zuließ
Aber ich weiß nicht, wo die Decke meines eigenen Gehirns ist
Deshalb, egal wie weit ich ging, sahen meine Augen das Ende nicht
Ich erreiche jeden Tag einen neuen Glauben

Der siebte Himmel ist die Decke meines Gehirns
Die Bedeutung des Fliegens und das Begraben des Körpers
Gott ist in mir selbst, also muss ich die Brücke bauen
Zu ihm gehen, bedeutet, mich selbst zu erkennen
Dies ist nicht absolut richtig, nehmen wir an, es ist eine Hypothese
Aber ich kann meine Freiheit keinen Augenblick aus den Augen verlieren
Heh, ja, das ist die Natur des Gehirns
Es einzusperren ist reine Torheit
Nun kommt ein Tag, an dem diese Natur zum Ticket wird
Ein Tag, an dem alles dunkel ist und es keine Wahrheit gibt
Die Leute haben alles, aber sie sind erstickt
Um Wahlfreiheit zu kaufen, stehen sie Schlange
Der Himmel ist fern, die Menschen sind getrennte Wesen
Sie sind durstig und suchen nach einem Tropfen Gott
Die Gehirne sind verschlossen, eine Art schwarzes Loch, dessen...
...dessen Schlüssel in den Händen des Abschaums liegt

Erregtes Volk, ich will dich nicht niedergeschlagen sehen
Ich will nicht sehen, dass du keinen Nutzen daraus ziehst, still zu sein
Du, die du es weißt, du, die du gerne fliehst
Auf der Suche nach etwas zum Lachen, oder auf Streifzug
Nimm keine Haltung ein, das ist keine Debatte oder Streiterei
Schau, der Tisch ist gedeckt, alle wollen sofort profitieren
Sogar du, die du sagst, du seist eine Verteidigerin der Menschenrechte
Denkst, du stehst höher als ein krebskrankes Kind

Hier sagen alle, sie seien Alleskönner
Aber wo immer es etwas umsonst gibt, stehen alle an der Tür Schlange
Für solche Leute ist Freiheit tabu
Wenn es darauf ankommt, werden sie dich fressen, zumindest jedoch
Wenn deine Wahl diese ist, wisse, dein Glaube ist nutzlos
Die Natur wird all diese eines Tages töten
Also, wenn die Waffe direkt an deine Schläfe gehalten wird
Sag: Ich ergebe mich nichts als der Wahrheit

Heute sah ich das Bild eines Kindes
Nichts war da außer Licht in seinem Blick
Als Kugeln vom Himmel regneten
Eine Blume, die auf dem Boden des Blutes ein Zuhause hat
Leg auch du deinen Kopf gut auf das Kissen
Der Mensch vergisst schnell
Erstick das Gefühl in diesen Flaschen
Verbrenne die Geldscheine, ja
Sie haben deinen Bruder getötet, gaben den Dolch in deine Hand
Schrei nicht, ermüde deine Kehle nicht
Hör zu, er flüstert
Gott ist nicht dort oben, er sitzt genau hier
Erfreue dein Herz nicht am Anblick
dieses Lebens, das dir nur die kalte Schulter zeigt
Der Schlüssel zu allem beginnt im Inneren
Öffne die Schlösser, eins nach dem anderen
Öffne die Schlösser, eins nach dem anderen