Текст и перевод песни Erekle Deisadze - Gaseirneba/Noxyroni

Gaseirneba/Noxyroni

ჩერდება ტაქსი სეირნობის დროა
უკანა სავარძლიდან ვაკვირდები ქალაქს
ვიწყებ თრობას ისევ ბიო ნარკოტიკით
სულ მალე ამოვწურავ ერთი თვის მარაგს
ჩემი გოგო ახლაც დეპრესიას ებრძვის
ვერ გადაეჩვია გრძნობებით თამაშს
არადა მასში მე ვერავინ შემცვლის
ალბათ თვითონაც ოდესმე იგრძნობს ამას
მანამდე კი გარეთ იმდენი ყლეა
დიდი ნადირობის სეზონი აქვთ ძაღლებს
მათთვის ყველა ერთი ჭაობის ტყვეა
ისინი არ არჩევენ დაბლებს და მაღლებს
მე კი თავშესაფარს ბუნაგში ვეძებ
ბევრი ბუნაგიდან ერთ-ერთი შენ ხარ
გამოსწორდებაო ყველაფერი ამბობ
მე კი მგონია რომ ილუზიის ტყვე ხარ
ჩერდება ტაქსი შარდენთან ახლოს
სულ სხვა სოციუმის ნაწილი ვხდები
ყოველ ორ ნაბიჯში პოლიცია სახლობს
მათთან კი ჩემი ადგილი არ არის ვხვდები
ვაგრძელებ სეირნობას და ვეძებ ადგილს
ხურდას მთხოვს იქვე ხელგაწვდილი ბებო
თვალს მიკრავს უცებ მაწანწალა ბავშვი
უნდა რომ შემომთავაზოს ერთჯერადი წებო
პირველად იყო სიტყვა მერე იარაღი
ამას ვეუბნები ღორების ქალაქს
ხალხი ახლა გარეთ იარაღით დადის
მე კი ჩემი თავი სიტყვებით გამაქვს
მაგრამ ზოგჯერ სიტყვა დანასავით არ ჭრის
დანის ტარებას კი კანონი კრძალავს
იქნებ მოკლედ მიპასუხო ამ ხალხს რა სჭირს
სისხლის წყურვილს მათი თვალები ვერ მალავს
ვდგავარ კითხვის დასასმელად შენი კარის ზღურბლთან
გულისცემა ჩემი შენს ნაბიჯსაც ფარავს
ვაკაკუნებ სამჯერ ოფლიანი ხელით
ეს ქალაქი ყოველდღე სიცოცხლეს მპარავს
ვგრძნობ სახლში ხარ მაგრამ კარს არავინ აღებს
უკან ვბრუნდები და თან მიმაქვს სიყვარული
გადარჩენაზე ფიქრს ვიწყებ და უეცრად ვხედავ
ყველა მანქანიდან მიმზერს ჩემი ორეული
მართალია ეს ქალაქი მე თვითონ ვარ მაგრამ
სიბინძურესთან არ დავდებ არასოდეს მე ზავს
და ამიტომ ჩემს სუფთა ხელს მე გავუწვდი თბილისს
და პაემანზე დავიბარებ როგორც ბებერ მეძავს

Прогулка/Ночная

Останавливается такси, время прогулки.
С заднего сиденья наблюдаю за городом.
Начинаю улетать, снова био-наркотик.
Скоро израсходую месячный запас.
Моя девушка все еще борется с депрессией.
Не может отвыкнуть от игры чувствами.
Хотя никто меня в ней не заменит.
Наверное, сама когда-нибудь это почувствует.
А пока снаружи столько мудаков.
Сезон большой охоты у этих псов.
Для них все — пленники одного болота.
Они не различают низов и верхов.
А я ищу убежище в норе.
Ты — одна из многих нор.
Всё наладится, говоришь ты.
А мне кажется, что ты в плену иллюзий.
Останавливается такси у Шардена.
Я становлюсь частью другого социума.
На каждом шагу ошивается полиция.
И я понимаю, что мне с ними не по пути.
Продолжаю прогулку и ищу место.
Просит мелочь протянувшая руку бабушка.
Подмигивает мне вдруг зеленоглазый мальчишка.
Хочет предложить мне одноразовый клей.
Сначала было слово, потом оружие.
Это я говорю городу свиней.
Люди теперь ходят по улицам с оружием.
А я вывожу себя словами.
Но иногда слова не режут, как нож.
А ношение ножа запрещено законом.
Может, коротко ответишь, что с этими людьми?
Жажду крови их глаза не скрывают.
Стою у порога твоей двери, чтобы задать вопрос.
Моё сердцебиение заглушает даже твои шаги.
Стучу трижды вспотевшей рукой.
Этот город каждый день крадет у меня жизнь.
Чувствую, что ты дома, но никто не открывает.
Возвращаюсь и уношу с собой любовь.
Начинаю думать о спасении и вдруг вижу,
Из каждой машины на меня смотрит мой двойник.
Правда, этот город — это я сам, но
С грязью я никогда не заключу мир.
И поэтому я протяну свою чистую руку Тбилиси.
И приглашу его на свидание, как старую шлюху.