Текст и перевод песни Ethnique Punch - Mantra

Mantra

Kasımpatlı bahçeden geçen hasımlı lehçeyim
Dilim yabancı, pestilim talancı faslı geç
Hırsım ihtiyar, deneyimlerim fazla genç
Dediklerimse sır duvarı delen tünelde götürgeç

Nasırlı dengbej tonu, sıcak bir akşamın sonu
Maziye verdim zamanı yazan kin soyun
Gediz kavukla kapalı mıntıka taşa boğuldu
Hazan kavmi yuttu beni sakal doğurdu

Mütemadiyen bölündü saniyem
Meridyen ardı kayıpken kayıp sülündü cariyem
Güç bela mezatta istişairem
Ne haredir ki şaibeden taziyenin kârı yen

Içinde kırık kemikler bir peronsa
Bu menzil ağır serum, pandoranda ketum persona
Hamle bakar tek bi falsona çakal sofraları kıyasta kreş
Güçte yayan kalır bak misal soma nakşet, girme
Elmasın kesif karasından daha kurumludur bu dul koma

Hür tenha bir akşamın eshefle müptelasıyım
Küfür kıyametinde küflü yılın güç belasıyım
Sürreal kanaatimin, izinde zargo katibin
Pasaj mesanesi, markaj mesafesi, pürfenasıyım

Gür semada flanör, ayyaş bi kuşum
Son gediğinde perçinli çığlığım bu bok yokuşun
It de yuvarlansın içine gitgide çullansın
Içimi zor bi kallavi kuyu suyunda çuvallansın ahi

Mazeretim yok bu zamane
Yitiklerinin sesi eski terane
çınlıyo pespaye ganimetin
Hayreti mucip, arak sermayesi

Evvelimiz zahir, amiyene kalmış ahir
Amelimizde hükmü siken dahiyane fikre mahir
Fikri zikre ağır gelen kayıp bağra kürek
Unutma, kaybolmak için evvela kaybetmek gerek

Kaybolmak için evvela kaybetmek gerek
Kaybolmak için evvela kaybetmek gerek

Mantras

Between the marigolds a rogue accent
My language foreign, my customs a raid - time has passed
My ambition aged, my experiences too young
My word - a stealthy digger in the secret wall

The calloused minstrel's tone, the end of a warm evening
I gave time to the past - the spiteful lineage
The Gediz cape covers the blockade in stone
The autumn tribe swallowed me, grew a beard

My second perpetually divided
When the meridian was lost, my concubine vanished, mourned
With great difficulty, consultation at the auction
What action remains that the condolences' profit is free of doubt?

Broken bones inside - like a train station
This destination is heavy serum, a persona reserved in Pandora
The initiative looks only to the false note - jackal tables compared to a creche
The strong stay afloat - see, for instance, soma, a lesson: don't go in
The widow's coma is blacker and grimier than the diamond's dense carbon

I am infatuated with the free, solitary evening, my darling
In the turmoil of blasphemy, I am the misfortune of the moldy year
Following the trail of my surreal belief, the slangy scribe
The urinary bladder of the arcade, the marking distance, I am its pure essence

A flaneur in the azure sky, a drunken bird
My cry, ending in the last redoubt, is a bolt on this shit hill
Let the dog roll around in it, and as it rolls, let it gradually attack
That a proper well water would drown me, rolling over and over, ah

I have no excuses in this era
The voice of the lost is an old song
Echoing the worthless spoils
A marvel, a capital of theft

Our beginning is clear, our end ignorant
In our deeds, the judgment is a genius skilled in clever thought
The lost heart is a heavy paddle for thought to remember
Remember, to be lost, you must first lose

To be lost, you must first lose
To be lost, you must first lose