Deszcze - Ewa Demarczyk перевод на английский

Deszcze

Deszcz jak siwe łodygi, szary szum
A u okien smutek i konanie
Taki deszcz kochasz, taki szelest strun
Deszcz – życiu zmiłowanie

Dalekie pociągi jeszcze jadą dalej
Bez ciebie. Cóż? Bez ciebie. Cóż?
W ogrody wód, w jeziora żalu
W liście, w aleje szklanych róż

I czekasz jeszcze? Jeszcze czekasz?
Deszcz jest jak litość – wszystko zetrze
I krew z bojowisk, i człowieka
I skamieniałe z trwóg powietrze

A ty u okien jeszcze marzysz
Nagrobku smutny. Czasu napis
Spływa po mrocznej, głuchej twarzy
Może to deszczem, może łzami

I to, że miłość, a nie taka
I to, że nie dość cios bolesny
A tylko ciemny jak krzyk ptaka
I to, że płacz, a tak cielesny

I to, że winy niepowrotne
A jedna drugą coraz woła
I to, jakbyś u wrót kościoła
Widzenie miał jak sen samotne

I stojąc tak w szeleście szklanym
Czuję, jak ląd odpływa w poszum
Odejdą wszyscy ukochani
Po jednym każdy – krzyże niosąc

A jeszcze innych deszcz oddali
A jeszcze inni w mroku zginą
Stojąc za szkłem, co jak ze stali
I nie doznani miną, miną

I przejdą deszcze, zetrą deszcze
Jak kosy ciche i bolesne
I cień pokryje, cień omyje

A tak kochając, walcząc, prosząc
Staną u źródeł – studni ciemnych
W groźnym milczeniu ręce wznosząc
Jak pies pod pustym biczem głosu

Niepokochany, niezabity
Nienapełniony, niedorzeczny
Poczuję deszcz czy płacz serdeczny
Że wszystko Bogu nadaremno

Zostanę sam. Ja sam i ciemność
I tylko krople, deszcze, deszcze
Coraz to cichsze, bezbolesne

Rain

Rain like gray stalks, gray noise
And sorrow and death at the windows
You love such rain, such rustling of strings
Rain - compassion to life

Far trains still go farther
Without you. What? Without you. What?
To the gardens of water, to the lakes of sorrow
Into leaves, into the avenues of glass roses

And are you still waiting? Are you still waiting?
Rain is like mercy - it will erase everything
And blood from the battlefields, and the man
And the petrified air of terrors

And you still dream at the windows
Sad tombstone. Epitaph marking time
Flows down a dark, deaf face
Maybe with rain, maybe with tears

And that it's love, but not like that
And that the blow is not painful enough
But only dark as a bird's cry
And that it's crying, but so physical

And that the sins are irreversible
And one calls the other again and again
And as if at the gates of the church
You had a vision like a lonely dream

And standing like that in the glass rustle
I feel the land receding into the murmur
All my loved ones will leave
One by one - carrying their crosses

And the rain has taken others away
And still others will be lost in the dark
Standing behind glass as hard as steel
And the unfulfilled will pass, will pass

And the rains will pass, will erase the rains
Like silent and painful scythes
And the shadow will cover, the shadow will cleanse

And loving, fighting, pleading like that
They will stand at the sources - dark wells
In a threatening silence, raising their hands
Like a dog under an empty whip of voice

Unloved, unkilled
Unfulfilled, absurd
I will feel the rain or the cry of the heart
That everything is in vain to God

I will be alone. Just me and the darkness
And only drops, rain, rain
Quieter and quieter, painless