Текст и перевод песни Ewa Farna - Mamo!

Mamo!

Wciąż uczyłaś latać mnie
Dziś przecinasz skrzydła bojąc się
Pocałunków słońca
Bo sama smak jego znasz
Ty rozumiesz jak mi źle
Jak bardzo pragnę słyszeć tak
Obok nas swiat się dzieje
A nad nim bez skrzydeł ptak
Proszę pozwól Cię wziąść, gdzie świece zapłoną
Gdzie światła nie zgasi strach
Może uda się nam pozbierać resztki zwątpień i zwabić czas
Ty myślałaś, że chcę brać
Nie trwasz by już ze mną trwać
Czy czujesz że nie kryję
Nie kryję w sobie kłamstw
Proszę pozwól Cię wziąć, gdzie świece zapłoną
Gdzie światła nie zgasi strach
Może uda się nam pozbierać resztki zwątpień, zwabić czas, zwabić czas
Oo, ooooo, oo, ooooooo, oooooo
Choć nie ma mnie przy Tobie
We mnie bez skrzydeł ptak
Proszę pozwól mi Cię wziąć gdzie świece nam zapłoną
Gdzie światła nie zgasi strach
Może uda się nam pozbierać resztki zwątpień i zwabić czas, zwabić czas
(Zwabić czas, zwabić nas, zwabić czas, zwabić nas)
Gdzie światła nie zgasi strach
Może uda się nam, pozbierać resztki zwątpień
Zwabić czas, jak bez skrzydeł ptak

Мама!

Ты учила меня летать,
А теперь подрезаешь крылья, боясь
Поцелуев солнца,
Ведь сама его вкус знаешь.
Ты понимаешь, как мне плохо,
Как сильно хочу услышать "да",
Вокруг нас мир живет своей жизнью,
А над ним птица без крыльев.
Прошу, позволь мне взять тебя туда, где свечи зажгутся,
Где свет не погасит страх.
Может, нам удастся собрать осколки сомнений и приманить время.
Ты думала, что я хочу брать,
Не живешь, чтобы быть со мной.
Чувствуешь ли ты, что я не скрываю,
Не скрываю в себе лжи?
Прошу, позволь мне взять тебя туда, где свечи зажгутся,
Где свет не погасит страх.
Может, нам удастся собрать осколки сомнений, приманить время, приманить время.
О-о-о, о-о-о-о-о, о-о-о-о-о-о.
Хоть меня нет рядом с тобой,
Во мне птица без крыльев.
Прошу, позволь мне взять тебя туда, где свечи для нас зажгутся,
Где свет не погасит страх.
Может, нам удастся собрать осколки сомнений и приманить время, приманить время.
(Приманить время, приманить нас, приманить время, приманить нас)
Где свет не погасит страх.
Может, нам удастся собрать осколки сомнений,
Приманить время, как птица без крыльев.